Voor “Männersache” van Franz Xaver Kroetz in Arca was de regie in handen van Anny van Hoof (ook vertaling) en het decor was van Jan van Hoof (haar broer). Met Vera Puts (Martha) en Carry Goossens (Otto). Anny van Hoof werd door Arca aangezocht om zo’n tien jaar na z’n succesperiode Kroetz nog eens te doen “herleven”. Zij heeft immers de “gelaagdheid” in zijn werk ontdekt, want met dat “platte” sociaal-realisme wil men anno 1993 uiteraard niet meer vandoen hebben! Gevolg: een vreselijk saaie enscenering, uiterst statisch, met dialogen die naast elkaar worden uitgesproken, lange stiltes, kortom een opeenstapeling van regisseursclichés.
Nu geef ik toe dat als men het stuk dat vooral over neuken gaat, realistisch zou spelen, dat men dan “beter naar de Reeperbahn kan gaan,” zoals Kroetz het zelf formuleert, maar ofwel vindt men een andere manier ofwel laat men het gewoon zo. Trouwens, realisme is sowieso uitgesloten, aangezien Puts zich o.a. door een hond moet laten neuken.
Want daar gaat het nu precies om: een zelfstandige beenhouwerin (nota bene: enkel voor vlees dat als dierenvoeding moet dienen) heeft behoefte aan seks en is daarvoor bereid een ijzervlechter in huis te nemen, die eigenlijk niet van haar houdt. Dat hij drinkt en haar dan “bezeikt”, dat kan ze nog aannemen, maar dat hij een ander liever ziet dan haar, dat wordt haar op het einde uiteindelijk fataal. Nadat ze om haar liefde te “bewijzen” de hond heeft neergeschoten, beginnen ze ook een “spelletje” naar elkaar schieten, dat zij uiteindelijk verliest. Maar anderzijds, wie heeft er eigenlijk gewonnen bij dit stuk? Alleszins niet de toeschouwers! (Gezien op 17/03/1993).
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 