De Nederlandse zanger, gitarist en componist Piet Veerman (foto Marion Golsteijn via Wikipedia) viert vandaag zijn tachtigste verjaardag.
Op bovenvermelde Wikipedia-pagina staat een heel uitgebreide bijdrage. Ik beperk me hier tot de beginjaren.
Veerman trok tijdens zijn jeugd veel op met zijn neef Jaap Schilder die ook een gitaar had. Samen vormden ze het duo The Everly Kosters. Deze naam was een samensmelting van de bijnaam die beide neven in Volendam dragen, De Koster, gecombineerd met de naam van de in die tijd populaire Everly Brothers. In een interview uit 1999 zei Veerman dat ze vaak liedjes van dat duo vertolkten. Zijn grootste voorbeeld was echter Ben E.King.
Medio jaren zestig werd Schilder door Cees Veerman (geen familie) en Arnold Mühren gevraagd zich aan te sluiten bij Electric Johnny & The Skyriders. Piet Veerman kwam op aandringen van Schilder mee en ontwikkelde zijn gitaarspel zodanig, dat hij leadgitarist werd en Schilder erna de slaggitaar voor zijn rekening nam.
Op een gegeven moment splitsten ze zich af en ging het viertal samen verder als The Mystic Four. Hun naam wijzigden ze kort erop in The Blue Cats en vervolgens in The Cats, terwijl ondertussen Theo Klouwer zich als nieuwe drummer bij hen aansloot. Aanvankelijk was Cees Veerman de leadzanger voor de singles. Vanaf Times were when, die een wijziging van de stijl van The Cats inluidde, nam Piet Veerman deze rol op zich.
De wijziging van de stijl, met voor de stem van Veerman een belangrijk aandeel, luidde een succesvolle periode in met de nummer 1-hits in de Top 40 als Lea (1968), Why (1969), Marian (1970), Where have I been wrong (1970) en One way wind (1971). Hun beste nummer vind ik persoonlijk een cover van Rock’n’roll I gave you all the best years of my life van de Australiër Kevin Johnson (1973), maar dat kon niet beletten dat in 1974 de band voor het eerst uit elkaar viel. Toen ze in 1975 net weer bij elkaar waren, kregen de bandleden van EMI de mogelijkheid om solo-albums uit te brengen. Veerman kwam als eerste met een album, Rollin’ on a river.
The Cats zijn een beetje te vergelijken met Herman’s Hermits in Engeland. Daarmee bedoel ik dat voor de studio-opnamen vaak belangrijke Nederpop-muzikanten hun opwachting maakten. Over de medewerking van Jan Akkerman en Pierre Van der Linden bestaat er betwisting, in zoverre dat Piet Veerman beweert dat dit slechts één keer is gebeurd, terwijl anderen daarentegen stellen dat het vààk geschiedde, maar Jan De Hont heeft op zijn eigen webstek een mooi overzicht gegeven van de nummers waaraan hij heeft meegewerkt (met dank aan Piet Muys).
The Cats worden gezien als de grondleggers van de palingsound, een term die door Joost den Draaijer van Radio Veronica werd bedacht en sindsdien symbool staat voor veel uit Volendam afkomstige popmuziek. Bekende vertegenwoordigers van dit genre zijn Left Side, BZN, Jan Smit en Nick & Simon. Er is op dit moment ook een tributeband van The Cats actief die ik heel goed vind.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 