120 jaar geleden: verbod op het inbinden van voeten in China

Het zal morgen al 120 jaar geleden zijn dat de Chinese keizerin Cixi (in het Engels Tzu-Hsi) een verbod uitvaardigde op het inbinden van voeten. Het inbinden werd gezien als schoonheidsideaal, omdat deze praktijk ervoor zorgt dat vrouwen kleine voetjes krijgen, zogeheten lotusvoetjes. Het inbinden zorgde er namelijk voor dat de voeten de vorm van een lotus kregen. Vanaf het vijfde levensjaar werden de tenen van de vrouw herhaaldelijk gebroken en onder de voet gebonden om de groei tegen te houden. Dit was extreem pijnlijk en bracht vaak risico’s met zich mee als bloedvergiftiging als gevolg van ingegroeide teennagels. Dit leidde bij één op de tien vrouwen zelfs tot de dood. De voetjes hadden ook geen bloedcirculatie meer en lopen was extreem pijnlijk.

Het zal binnenkort al dertig jaar geleden zijn dat ik een bezoek heb gebracht aan de tentoonstelling “Gouden Lotus” in het Brusselse Jubelpark. Gouden Lotus is de veel te poëtische term voor de vreselijke werkelijkheid van de ingebonden voetjes van Chinese vrouwen. Het is ook de naam van een concubine uit de 16de eeuwse roman “Jin Ping Mei”. Aangezien de Chinese kunstenaar Zhu Xinjian (°1953) de erotische illustraties bij dit boek heeft gemaakt, kreeg de tentoonstelling die aan zijn erotisch werk is gewijd ook die titel mee. Naast die illustraties waren er nog ietwat primitieve schilderijen op rijstpapier te zien. Alhoewel Xinjian in eigen land zijn erotisch werk nog maar één keer heeft kunnen tonen – en daarbij terechte kritiek kreeg op zijn voorliefde voor de ingebonden voetjes (zie afbeelding) – dient toch gezegd dat hij aan het hoofd staat van de academie van Nankin en verder aanzien geniet voor zijn tekenfilms en illustraties voor kinderboeken.

Ronny De Schepper