55 jaar geleden waren The Beatles bezig met het opnemen van de promofilmpjes (de term “videoclip” als zodanig bestond nog niet) van de beste single aller tijden. Ik heb het natuurlijk ook Paul McCartney’s “Penny Lane”, gekoppeld aan John Lennon’s “Strawberry fields forever”. En precies vandaag zou John, tijdens een pauze bij het draaien in Knole Park (Sevenoaks), zich de poster van Mr.Kite aanschaffen in een nabijgelegen antiekhandel (ik vraag me af welke prijs de verkoper heeft gedacht zich te kunnen permitteren om te vragen). Dat zou dus enkele maanden later uitmonden in het nummer “For the benefit of Mr.Kite” op de fameuze Sgt.Pepper’s-elpee…
Wat nog belangrijker was: ondanks het feit dat beide genieën wel degelijk elk hun stempel drukten op één van de beide kanten van de single (ikzelf beschouw “Penny Lane” als de A-zijde, maar ik kan er best inkomen dat Lennon-fans daar anders over denken) het was op de eerste plaats toch nog altijd een Beatles-plaat. Eén van de laatste, ik geef het toe, maar ook George en Ringo en niet te vergeten die andere George (Martin) waren voelbaar aanwezig.
Schilder Erwin De Bie is er eveneens van overtuigd dat dit de beste single aller tijden is. Ik sprak er hem destijds over toen zijn Painted Beatlessongs-tentoonstelling plaatsvond tijdens de Gentse Feesten van het jaar 2000. Sommige titels zoals “Lucy in the sky with diamonds” of “The fool on the hill” nodigen inderdaad bijna uit om letterlijk in de verf te worden gezet. En wie de Beatles-teksten van buiten kent, zal ook “sitting on a sofa with a sister or two” (“Lovely Rita”) of “the barber shaves another customer” (“Penny Lane”) wel herkennen. Maar waarom zit die zwarte prostituee met haar handen in de broek van een pastoor op “Strawberry fields forever”?
“Ik heb niet louter de teksten willen illustreren,” zegt Erwin De Bie. “Ik heb ze ook vermengd met mijn eigen interpretatie en eigen ervaringen. In het geciteerde voorbeeld heb ik vooral het contrast tussen het opgewekte Penny Lane en het sombere Strawberry Fields willen aangeven, zoals respectievelijk Paul McCartney en John Lennon dat ook hebben gedaan op wat wellicht de beste single aller tijden is.”
“Penny Lane” en “Strawberry Fields” waren eigenlijk voor een elpee bestemd, die later als “Sgt.Pepper’s Lonely Hearts Club Band” zou worden uitgebracht. Maar aangezien de opnamen aansleepten en de pers een beetje vervelend begon te doen (“The Beatles zijn leeg geschreven“) drong Brian Epstein erop aan om een sterke single uit te brengen. “En in die tijd vonden we het volksverlakkerij om een single nadien nog eens op een elpee te zetten,” zucht George Martin, “de stomste fout die ik ooit in mijn leven heb begaan.”
In juli 2006 overwoog het stadsbestuur van Liverpool om een paar straatnamen te veranderen. Het was erachter gekomen dat de straten de naam droegen van lieden die rijk waren geworden in de slavenhandel. Er was echter één probleem: één van die verdedigers van de slavenhandel was James Penny… Niemand had er ooit aan gedacht dat de naam Penny Lane verwees naar een bestaand persoon, laat staan een laakbaar persoon. Wat er met de overige straatnamen is gebeurd, weet ik niet, maar wat Penny Lane betreft werd alvast besloten dat de populariteit van The Beatles het haalde van de politieke correctheid.
Om af te sluiten nog dit: de trompetsolo op “Penny Lane” wordt vertolkt door David Mason. Hij werd door Paul McCartney uitgekozen nadat hij hem had gehoord in het tweede Brandenburgs concert van Bach.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
Ik moet zeggen dat ik in Liverpool city en de voorsteden (waaruit de Beatles echt kwamen), al wel zeker 20 keer heb bezocht. Met eigen vervoer, en dus tijd zat om heel wat plaatsen te bezoeken. Ik heb overigens nog nooit deelgenomen aan zo’n sightseeing trip.
Je leert meer van wat oudere mensen vertellen, die je bijv. toevallig bij een bushalte of zo tegenkomt.
De hoofdstraat in de City is inderdaad een H&M, C&A straat, waar even na zes alle metalen rolluiken naar beneden donderen en waar op enkele minuten tijd een woestijn van staal en beton ontstaat. Beatlefans zoeken uiteraard Matthew Street op met de Cavern (herbouwd) en aanverwante cafés.
Een van mijn mooiste herinneringen aan Liverpool dateert van pakweg 15 jaar geleden. Ik kwam in het centrum van de stad aan, samen met mijn jongste zoon, na een helse tocht met de auto. Veel regen, kapotte bougie, en om de haverklap stilvallende auto waarmee we net de tocht vanuit Manchester hadden gemaakt. Manchester is pas echte horror, maar dit terzijde. Wij zochten een stille straat (het was zondagnamiddag rond halfvier) om de auto aan de kant te zetten (dat kon toen nog, nu is het onbetaalbaar geworden). En God Almighty we stonden pal,tegenover de Jacaranda. Puur toeval. Was gesloten op zondag, maar aan onze kant was een oud cafeetje open, een voorschoot groot, en daar stonden twee figuren Beatlessongs te coveren. Man, man, het waren ze net. Kostuumpjes zonder kraagjes, haar in de A hard days night snit, allebei met een gitaar en voor hen op de grond een eenvoudig drumcomputerke. De mensen die er binnenzaten riepen gewoon titels en die gasten speelden dat, quasi perfect. Repertoire uit de eerste periode dat wel. Dit was toen, en nu nog altijd, een van de beste herinneringen uit mijn leven, en zeker, en zeker de leukste herinnering aan the Pool of Life.
Tot slot: ik heb er naderhand de beide kathedralen ook bezocht. Paddy’s Wigwam (in de volksmond) is de katholieke kathedraal, waar we vrij snel buitengezet werden omdat we een blikje cola in de hand hadden. De Anglicaanse kerk bezocht ik, meerdere keren, alleen al omdat er een leuke tearoom in is gehuisvest. Dit is de oratorium kerk van Paul’s latere klassieke muziek uitspatting, maar ook de kerk waar hij geweigerd werd voor het koor als klein manneke. Om de hoek ligt zijn oude school, nu omgevormd tot het Lipa. Beneden ligt het begin van de Chinese wijk, en vlakbij ligt Hairy records (een tweedehandsshop) en misschien wel de beste ter wereld. Een plaats waar ik ooit Lord Offaly van David McWilliams vond.
Ik stop, want anders wordt de heimwee te groot. Alweer twee jaar geleden dat ik er nog eens was. Al zou ik er nooit willen verblijven. Chester de Romeinse stad in de buurt is zoveel leuker, en bovendien de poort naar Wales, maar dat is alweer een ander verhaal.
Ergens op mijn blog huist een van mijn Liverpoolverhalen…
LikeGeliked door 2 people