Gisteren was het veertig jaar geleden dat in de Verenigde Staten “Raiders of the Lost Ark” in première ging, de avonturenfilm van Steven Spielberg met Harrison Ford in de hoofdrol van archeoloog Indiana Jones.
De film werd geproduceerd door George Lucas, die een avonturenfilm wilde maken in de stijl van de “serials” van de jaren dertig en veertig. Raiders of the Lost Ark was in tegenstelling tot de meeste actiefilms uit eind jaren zeventig, begin jaren tachtig veel luchtiger, haast als een stripverhaal, vol humor en indrukwekkende stunts, exotische locaties, beeldschone vrouwen en karikaturale slechteriken. George Lucas bedacht de personages en het verhaal, het uiteindelijke scenario werd geschreven door Lawrence Kasdan die eerder voor George Lucas The Empire Strikes Back schreef.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Tom Selleck de rol van Indiana Jones zou spelen, maar doordat hij vastzat aan de succesvolle televisieserie Magnum, P.I., moest hij bedanken. Vervolgens werd Nick Nolte benaderd, maar die weigerde. Uiteindelijk besloten de makers om Harrison Ford voor de rol in te zetten.
De legendarische beginscène (*) heeft niets te maken met het verdere verhaal van de film, maar dient enkel om het personage Indiana Jones te introduceren bij de kijker. Zo komt de kijker te weten dat hij een avontuurlijk soort van schattenjager is, en dat René Belloq zijn eeuwige antagonist blijkt te zijn.
De opnames begonnen op 23 juni 1980 in La Rochelle, Frankrijk, voor de scènes met de Duitse duikboot. Deze boot was gehuurd van de set van Das Boot. Daarna ging de crew naar Elstree Studios voor de scènes in de tempel en in de Put van de Zielen. Voor de tweede scène waren 7000 slangen nodig. De enige giftige slangen waren de cobra’s. Voor de openingsscène werden echte tarantula’s gebruikt.
Alle scènes die zich in Egypte afspeelden werden eigenlijk opgenomen in Tunesië. Veel van de filmlocaties werden al eerder gebruikt in Star Wars voor de scènes op de planeet Tatooine. Spielberg hield echter niet van de locatie, en zette daarom vaart achter de opnames. De crew was in vier weken klaar in plaats van de geplande zes. Veel scènes, waaronder de vechtpartij in het vliegtuig, werden ter plekke geïmproviseerd. De gevechtsscène in de stad werd opgenomen in Kairouan. Rond deze tijd leed Ford aan dysenterie, en voelde niets voor een gepland gevecht tussen Indiana Jones en een zwaardvechter. Daarom drong hij er bij Spielberg op aan dat Jones de zwaardvechter gewoon neer zou schieten, iets waar Spielberg mee akkoord ging, met alweer een iconische scène als gevolg.
De film kostte ongeveer twintig miljoen dollar, maar bracht wereldwijd bijna het twintigvoudige op, wereldwijd bruto bijna vierhonderd miljoen. Het was de meest succesvolle film van 1981, en toentertijd op de eerste twee Star Warsfilms na de meest succesvolle film aller tijden. Door het succes van deze film kwam in 1984 een prequel, Indiana Jones and the Temple of Doom, uit.
Naast The Temple of Doom kreeg de film nog twee “echte” vervolgen: Indiana Jones and the Last Crusade en Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull. Was de eerste nog een aanrader door het introduceren van Sean Connery als vader van Indiana Jones, maar de laatste (die pas veel later uit kwam) was minder geslaagd. (Wikipedia)
(*) Zoals zo vaak is een schitterende pastiche erop te zien in een aflevering van The Simpsons.
dagelijks iets degelijks 
Met steven Spielberg en George Lucas weet dat het wel goed komt. Zoals gezegd the return van de ouderwetse avonturenfilm. Een klassieker.
LikeLike