Vandaag is het precies 55 jaar geleden dat “I want to hold your hand” van The Beatles werd uitgebracht in de VS. Het zal ook daar de start van Beatlemania betekenen.
Alhoewel het juist is dat er zelfs tot op de allerlaatste elpee (“Let it be”) wel eens wordt teruggegrepen naar dergelijke oude nummers (“One after 909”), toch is het zo dat reeds onmiddellijk na de trits “I want to hold your hand”, “She loves you” en “From me to you”, John en Paul niet meer écht samen schrijven. Van dan af krijgen we een Lennon- of een McCartney-compositie die eventueel door de andere partner wat beter uitgewerkt wordt. In het beste geval ontstaan er collage-nummers waarin de onderscheiden bijdrage van John en Paul zeer duidelijk te horen is (b.v. “We can work it out” en “A day in the life”).
Voor de fans hield men verborgen dat John ondertussen een meisje uit de buurt had bezwangerd (Cynthia Powell) en met haar was getrouwd op 23 augustus 1962. In “The Beatles, the authorised biography” vertelt Cynthia tegen Hunter Davies dat ze daar zelf ook mee instemde: “It was bad enough John being recognized and chased everywhere. I didn’t want that to happen to me.” (p.168)
Ik vond dat eerlijk gezegd maar een drogreden tot ik een paar bladzijden verder het relaas las van Maureen Cox, de eerste “groupie” die met een Beatle (in casu Ringo) een serieuze verhouding begon: “They were playing at the Locarno once. Just before they’d finished, Ritchie (i.e. Ringo, RDS) told me to go outside and sit in the car and wait for him so no one would see me. I was sitting in the car when this girl came up. She must have followed me. She said, ‘Are you going out with Ringo?’ I said no, oh no, not me. He’s just a friend of my brother’s . ‘Liar,’ she said, ‘I just saw you talking to him.’ I’d forgotten to wind the window up. Before I could do anything, she had her hand through the window and scratched me down my face. She started screaming and shouting some very select language at me. I thought this is it. I’m going to get stabbed. But I just got the window up in time. If I hadn’t, she would have opened the door and killed me.” (p.170)
Ter gelegenheid van de eerste huwelijksverjaardag van John en Cynthia wordt in ’63 “She loves you” uitgebracht. Dat was misschien wel waar, maar het omgekeerde was dus duidelijk lang niet altijd het geval. Met de instemming van de pers werden zowel het huwelijk als het bestaan van Julian zo lang mogelijk geheim gehouden en dat was uiteindelijk tot op 10 oktober 1963. (*)
Maar toen was de sneeuwbal al aan het rollen en was er geen houden meer aan. De hele wereld (jonger dan 25) lag aan hun voeten. Er speelden zich hysterische taferelen af. Na elk optreden wachtten er steevast een aantal zieken en invaliden om door hen te worden aangeraakt in de hoop op genezing. Het was John Lennon die toen zei: “We zijn beroemder dan Jezus Christus.” (**) Maar hij was het ook die er als eerste angstcomplexen aan overhield. Angst om op straat te worden neergeschoten bijvoorbeeld…
Cynthia schrijft in haar boek “A twist of Lennon”: “Individuele vrijheid was een weelde uit het verleden geworden. De onvermijdelijke stap (…) was een stap in de richting van de drugs en de daaruit volgende vrijheden van de geest.”
Ronny De Schepper
(*) Een paar jaar later trapt Ringo Starr in identiek dezelfde val met het kapstertje Maureen Cox (de carrière van Zak was zo mogelijk nog korter dan die van Julian) en nog wat later is het de beurt aan George Harrison (met Patti Boyd, door minnaar Eric Clapton later vereeuwigd in “Layla”). Al die huwelijken hebben Beatlemania niet overleefd. Zelfs de verloving van Paul McCartney – zoals steeds iets minder impulsief dan de anderen – met de actrice Jane Asher knapte af.
(**) “Ik was de woordvoerder, en zoals gewoonlijk als er vuil werk op te knappen viel was ik de leider – wat er ook aan de hand was, als er stront aan de knikker was moest ik het woord doen.” Aldus John Lennon, maar studentenleider Abbie Hoffman repliceerde daarop: “De Beatles mogen dan al populairder zijn dan Jezus maar straffe gasten als voorzitter Mao, Ho Sji Minh en Che Guevara met zijn prachtige lange haren zijn zelfs populairder dan de Beatles.”
Zak Starkey. Het zal altijd de zoon van blijven,
Wat betreft: …de carrière van Zak was zo mogelijk nog korter dan die van Julian… lijkt dit er toch wat over.
Starkey is al van 1996 tot nu vast lid van The Who, en speelde tussendoor van pakweg 2004 tot 2008 met Oasis.
Alleen hele groten kunnen een dergelijk palmares voorleggen…. tenzij je hen vergelijkt met de Beatles natuurlijk….
LikeLike