Nog in de uitzending van de Dauphiné maakte Renaat Schotte ook bekend dat de legendarische Italiaanse cyclocrosser Renato Longo was overleden. Hij was wel een beetje ouder dan Perurena. Hij had namelijk vorige zomer nog zijn 85ste verjaardag gevierd.

Renato Longo was professioneel cyclocrosser van 1960 tot 1972. Hij werd in deze discipline vijf maal wereldkampioen cyclocross in de jaren 1959, 1962, 1964, 1965 en 1967 en twaalf maal Italiaans kampioen: van 1959 tot en met 1972. Alleen in 1961 moest hij de titel aan Amerigo Severini laten.
Afkomstig uit Vittorio Veneto, debuteerde hij bij Ignis en daarna bij Europhon. Vanaf 1964 reed hij voor het Salvarani-team van Felice Gimondi, maar ik kan geen belangrijke wegwedstrijden terugvinden waarin hij effectief voor dit team uitkwam. In 1960 nam hij wel deel aan de Ronde van Zwitserland voor de fameuze Feru-ploeg. Hij werd zelfs tweede in de vierde etappe. Dat jaar won hij ook een rit in de Ronde van Portugal. Ik weet echter niet voor welk team hij dan reed.
Zijn eerste wereldtitels in 1959 en 1962 won hij na een onderlinge strijd met de Duitser Rolf Wolfshohl die de titel in 1960, 1961 en 1963 opeiste. In 1964 ging Wolfshohl zich meer toeleggen op het wielrennen op de weg, waardoor Longo de alleenheerschappij kreeg in de internationale cyclocrossen, totdat deze hegemonie werd doorbroken door Eric De Vlaeminck.
Longo won in totaal meer dan 230 cyclocrossen tijdens zijn profcarrière, maar het meest opvallende vind ik nog dat hij is gedebuteerd als Italiaans kampioen halve fond in 1958. (Wikipedia)

Ronny De Schepper

3 gedachtes over “Renato Longo (1937-2023)

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.