Angela Gheorghiu is een Roemeense sopraan die zich in 1996 fluks liet scheiden van haar man om met wonderboy Roberto Alagna te trouwen. En ziedaar: haar eerste solo-CD vloog alras de winkel uit. Waar is de tijd dat ze voor het eerst buiten Roemenië optrad in “Jonge mensen op weg naar het concertpodium” met een aria uit “Anna Bolena”?
Maar, toegegeven, na de eeuwwende was ze haar nieuwe man eigenlijk al voorbijgestreefd en terecht, ze is ongetwijfeld de grootste Puccini-vertolkster van die tijd.
Bovendien deed ze (als goeie ouwe oostblokker) ook niet mee aan de rage van de crossover (*). Als Serge Simonart haar in Humo van 11/3/2003 vraagt “naar welke andere muziekgenres” ze thuis luistert, krijgt hij als bitsig antwoord: “Waarom vraag je mij zoiets? Waarom vragen ze aan popsterren nooit of ze wel eens naar klassieke muziek luisteren?”
En zelfs al Simonart zich verdedigt met te zeggen dat hij dat wél doet en dat hij op die manier b.v. weet dat Bono (“van U2” voegt hij er voor alle zekerheid aan toe) een operafanaat is, kalmeert ze een beetje en beweert ze naar Russische, Griekse, Arabische en Indische muziek te luisteren. Voorbeelden kan ze echter niet geven. Tenzij, toch één: Abba! “Mijn kinderen spelen popmuziek,” zegt ze. Dat zullen dan wel kinderen uit haar eerste huwelijk zijn, neem ik aan. (**)
Ronny De Schepper
(*) Deze nota uit 1996 moet ik ondertussen recht zetten: bij het jubileum van koningin Beatrix heb ik haar “La chanson des vieux amants” van Jacques Brel horen zingen, gedeeltelijk zelfs in de Nederlandse vertaling zoals die wordt gezongen door Herman Van Veen.
(**) Ondertussen is ook het huwelijk met Alagna al verleden tijd. Haar diva-kapsones vergeef ik haar echter van harte omdat ze verschrikkelijk erotisch uit de hoek kan komen (op het concert met het BRT-orkest, schakelde de verslaggeefster zelfs een orkestlid in om te bevestigen dat ze onder haar tijgervelletje helemaal niks droeg), maar vooral natuurlijk omdat het een schitterende zangeres is, die ook scenisch niet te beroerd is om heel diep te gaan (b.v. in de “Faust” samen met haar toenmalige “huisband”).
dagelijks iets degelijks 
Toen het wonderkoppel Angela-Roberto met veel fotogedoe in de Cd-boekjes als zoete broodjes over de toonbank ging, werden deze door diverse commentatoren beoordeeld. Zo hoorde ik op een Nederlandse radiozender na een operafragment gezongen door Alagna: “Nou, laten we nog een beetje wachten met dat bewieroken. We komen er later nog op terug, tenminste… als het jasje hem nog past !”
LikeGeliked door 1 persoon