Vorige week hadden we het nog over de examens, nu is reeds de vakantie aan de beurt. Na regen komt zonneschijn, zou je kunnen zeggen. Maar al zoeken de harde blokkers van vorig nummer ongetwijfeld ook de parken en bossen op — meestal om zich met een collega van het andere geslacht te wijden aan de studie wan de bloemetjes en de bijtjes — dan willen we nu toch eerder aandacht besteden aan hun jongere broertjes en zusjes, die met simpeler genoegens vrede nemen. Zoals ravotten in een speeltuin…
HOUT OF ROEST?
In zo’n speeltuin staan allerlei toestellen. De meest populaire zijn wel schommels, glijbanen, klimrekken en draaimolens. Nu zijn al deze zaken op zichzelf al ergens gevaarlijk, maar kom, een drukke straat oversteken is dat ook, zelfs als je je niet zou durven verroeren en steeds in een hoekje zou blijven zitten dan kan de hemel nog op je kop vallen.
Dat betekent niet dat ontwerpers van dergelijke speeltuigen zich geen diepgaande vragen in verband met de veiligheid mogen stellen ! Herinnert u zich nog dat we ooit de Scandinavische houten constructies hebben aangeprezen ? Op dat gebied is het stadspark van Aalst (*) een paradijs voor (niet al te kleine, weliswaar) kinderen evenals « De Ster » in Sint-Niklaas, al wordt hier bewezen dat ook houten toestellen regelmatig nazicht vergen.
Maar in de « traditionele » speeltuinen valt het nog dikwijls op dat een glijbaan of een klimrek veel te hoog is. De minder voorkomende hangbruggen of draaiende tonnen zijn op zich al tamelijk gevaarlijk, maar ook een doodgewone draaimolen kan gevaar opleveren. Hoe vaak is het reeds niet gebeurd dat een kind, dat o zo moeilijk reëel gevaar kan aanvoelen, er nog tracht op te geraken terwijl het molentje reeds tegen een behoorlijke snelheid ronddraait ? En wat als er iemand afvalt ? Er staan immers geen « remmen » op dergelijke dingen !
Ook een schommel kan zeer gevaarlijk zijn als een paar eenvoudige zaken niet in acht worden genomen. Als er beton onder gegoten is, i.p.v. mul zand b.v. Hetzelfde geldt trouwens voor wipplanken; indien bovendien een autoband ontbreekt om de schokken op te vangen. kan een partijtje wippen aardige rugpijnen veroorzaken.
NIET VERANTWOORDELIJK?
Tegen al dergelijke ongevallen trachten de uitbaters van de speeltuinen (dus ook de gemeentelijke instanties) zich veilig te stellen door ’n plakkaatje aan te brengen waarop staat dat zij niet verantwoordelijk zijn voor ongevallen. Dit is echter geen passe-partout ! Dikwijls kan de uitbater (of de eigenaar) wel aansprakelijk gesteld worden indien kan bewezen worden dat een constructiefout of een gebrek aan onderhoud aan de basis ligt van het ongeval.
En dat dit niet zo maar een achterpoortje is, bewijst de brochure « Opgepast… gevaarlijke speeltuin » van het studie- en servicebureau « Kind en Creativiteit ». Verrotte planken, waar roeste nagels doorheen steken, touwen die bijna versleten zijn, glijbanen met gaten in of met splinters, je kan het zo vreselijk niet bedenken of het is wel ergens te vinden in ons landje.
Een actie voor veiliger speeltuinen dringt zich dus op. En ù kunt hieraan meewerken. Op het adres van Kind en Creativiteit kun je gratis een vragenlijst krijgen om in te vullen wanneer je ergens een speeltuin binnenstapt. Op die manier worden bijna alle speeltuinen in kaart gebracht en kan er ook effectief iets worden ondernomen tegen nalatigheden. Want veronachtzaming betekent in deze sector vaak gebroken armen en benen, hersenschuddingen, zo niet erger…
Referentie
Ronny De Schepper, Kinderpret kan gevaarlijk zijn, De Rode Vaan (zomer 1979)
(*) Proefondervindelijk vastgesteld nadat we met een taart in de hand voor de gesloten deur van ene RvhG in de Gaston De Schepperstraat stonden. Deze noot stond uiteraard niet in De Rode Vaan!
dagelijks iets degelijks 