Het is ook al tien jaar geleden dat de Amerikaanse songschrijver Gerry Goffin is overleden. We kennen hem vooral als de echtgenoot van singer-songwriter Carole King, waarmee hij in 1959 in het huwelijk was getreden. Ondertussen zijn ze al lang uit elkaar, want Goffin was een womanizer die haar voortdurend bedroog. Al is dat misschien niet het juiste woord, want soms kondigde hij zelfs op voorhand aan met wie hij naar bed zou gaan. Toch kwamen ze later blijkbaar nog altijd goed overeen tot aan zijn dood. En vooral… hun songs hebben eeuwigheidswaarde gekregen. (*)
Gerald Goffin werd geboren in Brooklyn en meldde zich na zijn afstuderen aan de Brooklyn Technical High School bij het Marine Corps Reserve. Hij trouwde met Carole King in augustus 1959 (hij was 20; zij was 17), en het man-vrouw-team streefde een succesvolle songwriting-carrière na, met name als onderdeel van het beroemde songwriting-collectief The Brill Building. Hun doorbraakhit was “Will You Love Me Tomorrow”, opgenomen door de Shirelles dat in januari 1961 nummer één werd in de Billboard Hot 100. Zijn andere nummers één met King waren “Take Good Care of My Baby” van Bobby Vee, “Go Away Little Girl” van Steve Lawrence (later nogmaals een nummer één hit voor Donny Osmond) en “The Loco-Motion” van Little Eva (later ook een nummer één hit voor Grand Funk Railroad en een nummer drie hit voor Kylie Minogue). Ze schreven ook “Pleasant Valley Sunday”, opgenomen door de Monkees en dat de nummer drie plek op de Billboard-hitlijst in de VS bereikte.
Hoewel ze in 1968 scheidden, bleven de twee daarna nog enkele jaren samenwerken. Zij zijn de ouders van singer-songwriter Louise Goffin en Sherry Goffin Kondor. Volgens King’s memoires leed Goffin aan een psychische aandoening na de inname van LSD, onderging hij uiteindelijk een behandeling met lithium en elektroshocktherapie, en werd de diagnose manische depressie gesteld.
Naast King werkte Goffin ook samen met andere songwriters, met name Barry Mann, Russ Titelman, Barry Goldberg en Michael Masser. Zijn grootste prestatie zonder Carole King is “It’s Not the Spotlight” met Barry Goldberg, opgenomen door Manhattan Transfer, Rod Stewart en Kim Carnes.
Ronny De Schepper
(*) In 2008 is er iemand die had uitgerekend dat Goffin zeven Amerikaanse nummer één hits had geschreven en 59 die de top veertig hebben bereikt; de meeste dus in samenwerking met Carole King. Wat mij het meest verwonderde was dat Gerry Goffin voor de teksten zorgde en Carole King voor de muziek. Dat kwam omdat zowel het vroegere “Will you still love me tomorrow” als het latere “Natural woman” en alles wat daartussen lag, vooral het vrouwelijke standpunt benadrukte. En bij het bevriende echtpaar Barry Mann en Cynthia Weil was dat inderdaad de rolverdeling.
dagelijks iets degelijks 