Tag: Philippe Ceulemans

25 jaar geleden: “Rijksdag” in Arca

25 jaar geleden: “Rijksdag” in Arca

Nadat Bart Verschaeve verdwenen was uit Arca, begon ex-vriendje Hugo Van Laere aan een enorme reeks van flaters. Zo was er “Rijksdag”. “Rijksdag” heette oorspronkelijk “Rustdag” en is gebaseerd op de lectuur van allerlei teksten die met fascisme e.d. te maken hadden. Philippe Ceulemans maakte daarvan een theatertekst en Hugo Van Laere regisseerde o.a. Kadèr Gürbüz en Rafaël Troch in een fantasie waarin een aantal individuen worden uitverkoren om op één dag de wereldbevolking uit te dunnen. “Zij hanteren daarbij zowel linkse als rechtse argumenten,” zei Van Laere op de persconferentie en het was verontrustend dat ook Eddy Vereycken in De Standaard van 9/1/98 stelde: “Het komt er niet op aan langs welke kant je staat. Dat zal het publiek wel uitmaken. De schuld is van iedereen.” Uiteraard ontstaan er ook zowel relaties als conflicten binnen de groep zelf. Alles speelde zich af binnen de 24 uur, maar in Arca zelf was je er reeds op anderhalf uur vanaf. Gelukkig, zo bleek achteraf. En gelukkig dus ook dat ik het niet ben gaan bekijken.

Ronny De Schepper

25 jaar geleden: “Harry’s Christmas” (Steven Berkoff) in Arca

25 jaar geleden: “Harry’s Christmas” (Steven Berkoff) in Arca

“Voor velen is kerstmis een periode vol verschrikkingen,” schrijft de Brit Steven Berkoff, adept van het théâtre de la cruauté van Antonin Artaud, zeer terecht. “Vooral voor introverten die, als de kaartjes geteld worden, overvallen worden door een overdreven gevoel van waardeloosheid.” Zo’n zielepoot is Harry die op kerstavond met zichzelf en zijn macho-dromen wordt geconfronteerd. Deze cynische monoloog uit 1986 werd door de Arca-huisregisseurs, de Siamese tweeling Hugo Van Laere en Bart Verschaeve, ontdubbeld in twee personages, gespeeld door Pierre Callens en Philippe Ceulemans (alhoewel Berkoff in zijn monoloog zelf al twee verschillende lettertypes gebruikt naar gelang van “welke” Harry aan het woord is). En omdat alle goede dingen in Arca uit twee blijken te bestaan, werden er ook nog twee muzikanten (Johan Derijcke en Tom Wouters) aan toegevoegd en daarbovenop is er nog een klankband van alweer een duo, Martine Ketelbuters en Stef Van Alsenoy. Er wordt geacteerd op een loopbrug boven de toeschouwers, die dan ook naar believen mogen gaan verzitten, maar bij reisvoorstellingen doet men toch maar gewoon, dan doet men al gek genoeg.

Referentie
Ronny De Schepper, Arca doet het met twee, Het Laatste Nieuws 9 januari 1996

25 jaar geleden: “Het Salon” in het NTG

25 jaar geleden: “Het Salon” in het NTG

Sam Bogaerts was vanaf het seizoen 1993-1994 verantwoordelijk voor “Het Salon”, een “experiment” dat in dat seizoen is van start gegaan in het NTG. Sam Bogaerts is in Gent terechtgekomen na zijn “Hollands avontuur” (aan Toneelgroep Amsterdam hield hij naar eigen zeggen namelijk een heroïneverslaving over). Hij is altijd al een speciaal geval geweest. Hij is pas naar de toneelschool getrokken toen hij reeds 27 was. Daarvóór deed hij allerlei jobs: boekhouder, chauffeur, dokwerker, expediteur… Hij had immers zelfs niet eens de middelbare school uitgedaan. Het was pas toen zijn huwelijk op de klippen liep en hij een meisje ontmoette dat toneel studeerde dat hij ook enige belangstelling voor toneel begon te ontwikkelen. Ik zeg wel “enige”, want eigenlijk gaat hij ook nu nog altijd enkel “om professionele redenen” naar theater. Hij vindt het immers niet vervelend, maar overbodig. Zelfs het conservatorium in Brussel heeft hij niet afgemaakt, omdat hij ruzie kreeg met Jan Decorte (terecht m.i.: hij moest iemand écht pijn doen en dat weigerde hij). Dat maakte evenwel niet veel uit, want hij had toen al De Witte Kraai gesticht.

Lees verder “25 jaar geleden: “Het Salon” in het NTG” →