Het is vandaag al twintig jaar geleden dat de Franse wielrenner van Poolse afkomst (genaturaliseerd in 1949), Jean Graczyk, is overleden (foto’s de Wielersite en eigen collectie). Hij had als bijnaam Popov, enerzijds wegens zijn Oost-Europese afkomst, anderzijds (en vooral) wegens zijn gelijkenis met de legendarische Russische clown.
Jean Graczyk is groot geworden aan de zijde van Jacques Anquetil, eerst bij La Perle, daarna in de Heylett-Leroux-ploeg (foto 1). Hij was katterap, maar toch was hij niet de échte sprinter van de ploeg, want dat was André Darrigade. In het huidige wielrennen zou hij al snel in het treintje van Dédé geplaatst zijn, maar zo ging het er gelukkig nog niet aan toe in de late jaren vijftig, vroege jaren zestig. En dus kreeg ook Graczyk de kans om heel wat successen te boeken. Het zullen er in totaal 65 overwinningen worden. Zijn meest succesvolle jaar is 1960 geweest waarin hij vier ritoverwinningen boekte in de Ronde van Frankrijk, wat hem – net als in 1958 – ook de eindzege op punten opleverde, maar ook de prijs voor de superstrijdlust, wat dus duidelijk illustreert dat hij niet louter de sprint afwachtte. Dat jaar behaalde hij ook een aantal zeer goede resultaten in de klassiekers (2e in Milaan-San Remo, 2e in de Ronde van Vlaanderen, 3e in Parijs-Brussel en 5e in Luik-Bastenaken-Luik). Door deze successen werd hij in dat jaar de winnaar van de Super Prestige Pernod. Dat zou overeenkomen met een 1ste plaats in de World Tour nu, maar in die tijd had dat regelmatigheidsklassement veel meer uitstraling.
Toen Heylett in 1962 samenging met “aartsvijand” St.Raphaël maakte Graczyk nog de overstap mee (foto 2) in tegenstelling tot André Darrigade die naar Gitane-Leroux (of Geminiani-Leroux) overstapte. Toen hij echter een jaar later de overstap maakte naar Margnat-Paloma ging Graczyk toch mee (foto 3).
Na het afscheid van Darrigade keerde Graczyk terug naar Jacques Anquetil (in 1965-66 bij Ford en in 1967-68 bij Bic). Nadat ook Anquetil afscheid van het wielrennen had genomen, zou Graczyk nog een aantal jaren actief blijven echter zonder veel potten te breken (eerst bij Sonolor, later zelfs nog bij Rokado), vooraleer op het einde van het seizoen 1972 de fiets aan de haak te hangen. Graczyk was ook actief op piste (zie foto 1). Hij is zelfs nog Frans kampioen in de ploegenachtervolging geweest bij de amateurs (in 1956, het jaar dat hij ook kampioen was op de weg). Hij zou met de Franse nationale ploeg (verder bestaande uit Michel Vermeulin, René Bianchi en Jean-Claude Lecante) dat jaar ook een zilveren medaille behalen op de Olympische Spelen van Melbourne. Zelfs in het veld kon men Graczyk af en toe bij de deelnemers aantreffen, zij het dan zonder speciale resultaten te kunnen voorleggen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 