Het is vandaag precies 65 jaar geleden dat de Zweed Ingemar Johansson wereldkampioen boksen werd in de zwaargewichtklasse door na drie ronden de Amerikaanse titelhouder Floyd Patterson k.o. te slaan (foto YouTube).
Ik vermeld dit feit om twee redenen:
1) Dit is het fameuze gevecht waarnaar het jongetje luistert op de radio in de film “My life as a dog” van Lasse Hallström.
2) Enige tijd later kwam er een reeks “filmsterren” op de markt, die ik gretig verzamelde, en hierbij zat ook een prentje van Johansson. Ik ben dan ook gaan opzoeken op Wikipedia of de man na zijn bokscarrière soms een filmcarrière heeft gehad, maar ik heb dit niet teruggevonden. Dit is wat de Nederlandse Wikipedia over hem schrijft: “Ingemar (Jens) Johansson, bijgenaamd Ingo, (Göteborg, 22 september 1932 – Onsala, 30 januari 2009) was een Zweeds bokser. In 1952 vertegenwoordigde hij Zweden op de Olympische Spelen van Helsinki. In de klasse zwaargewicht won hij een zilveren medaille. Hij verloor in de finale van de Amerikaan Ed Sanders. Hij werd in 1959 wereldkampioen bij de zwaargewichten, na een overwinning op Floyd Patterson. Hij verloor hetzelfde jaar zijn titel aan dezelfde tegenstander. Johansson werd verkozen tot bokser van het jaar in 1958 en 1959 door Ring Magazine en was sinds 2002 lid van de International Boxing Hall of Fame. In de jaren negentig kreeg hij te maken met de ziekte van Alzheimer en daaruit voortvloeiende dementie.”
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 