Het is al tien jaar geleden dat in Amsterdam oud-astronaut Wubbo Ockels is overleden aan een agressieve vorm van nierkanker.
In 1984 brachten de Vlaamse radio-en televisiejournalisten op uitnodiging van de Nederlandse omroepen een bezoek aan het Europese ruimtevaartcentrum ESA. Een interessant initiatief dat zeker dient te worden geprezen, aangezien we o.a. werden ingewijd in de mysteries van de communicatiesatellieten. Als bijkomende attractie was er evenwel ook een gesprek voorzien met een aantal Europeanen die waren uitgekozen om kort daarna (op 14 oktober 1985 om precies te zijn) de lucht in te gaan. Onder hen Wubbo Ockels, een naam die we nooit zullen vergeten omdat de energieke Duitse PR-dame hem voorstelde als Ubbo Wockels. Groot was dan ook de verbazing toen wij deze vriendelijke snorremans aantroffen als centrale gast in een aflevering van « Sjo-bis-time » (18/3/1985). Even nam hij de gitaar ter hand, maar uiteindelijk besloot hij toch maar wijselijk zich te beperken tot wat commentaar bij de komende ruimtevlucht (waarbij Luc Appermont zich zowaar ontpopte — of moeten we hier toepasselijk zeggen « ontpoepte » ? — tot een « gedurfd » vragensteller). In een populair-wetenschappelijk programma zouden we dit zeker op prijs hebben gesteld. In de gegeven omstandigheden echter diende dit enkel als kader voor een aantal derderangsartiesten die in een akelig koud decor en gehuld in apenpakjes goedkope muziekjes kwamen lippen, ingeleid door een monotone pseudo-Flanders Technology-robot. Dat had « onze » Wubbo toch niet verdiend! (De Rode Vaan nr.12 van 1985)
dagelijks iets degelijks 