“Fratelli d’Italia”

Als wielerliefhebber ben ik reeds lang vertrouwd met “Fratelli d’Italia”, het volkslied van Italië. Zodanig zelfs dat het een meezinger is geworden. Dan wel in de lalala-vorm, want de tekst ken ik niet (*).

Officieel heet het lied Il Canto degli Italiani (Het lied van de Italianen). Onder de Italianen staat het ook nog bekend als Inno di Mameli (Mameli’s Hymne). De tekst werd immers geschreven in de herfst van 1847 in Genua, door de 20-jarige student en patriot Goffredo Mameli (1827-1849), in een klimaat waarin het volk in opstand was voor de eenwording en de onafhankelijkheid van Italië. Deze opstanden gingen vooraf aan de Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog tegen Oostenrijk. Twee maanden later werd de tekst op muziek gezet in Turijn door Michele Novaro.

De hymne won aan populariteit gedurende de periode van het Risorgimento en de daaropvolgende decennia. Na de eenmaking van Italië (1861) was het nationale volkslied de Marcia Reale (of Fanfara Reale), de officiële hymne van het Huis Savoye, gecomponeerd in 1831 in opdracht van Karel Albert van Sardinië. De Marcia Reale bleef het Italiaanse volkslied tot de geboorte van de Italiaanse Republiek.

Het was niet toevallig dat Giuseppe Verdi, in zijn Inno delle Nazioni (Hymne der Volkeren), gecomponeerd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1862 in Londen, koos voor Il Canto degli Italiani om Italië te vertegenwoordigen en niet voor de Marcia Reale.

Van 1922 tot 1943, de fascistische periode, werd elke publieke voordracht van de “Marcia Reale” gevolgd door de hymne van de Partito Nazionale Fascista, getiteld Giovinezza.

Op 12 oktober 1946 werd Italië een republiek en werd Il Canto degli Italiani gekozen als het nieuwe volkslied van het land. Deze keuze werd wettelijk vastgelegd op 23 november 2012.

Fratelli d’Italia (FdI) is ook een Italiaanse radicaal-rechtse politieke partij, opgericht in 2012 door Ignazio La Russa, Guido Crosetto en Giorgia Meloni, die de partij sinds 2014 voorzit. In de politieke verkiezingen van 2022 kwam Fratelli d’Italia naar voren als de eerste partij binnen de centrumrechtse coalitie en de partij met de relatieve meerderheid in het parlement, die in feite 26% van de stemmen behaalde.

Op 21 oktober 2022 werd partijleider Giorgia Meloni tijdens het overleg met de president van de republiek door de centrumrechtse coalitie aangewezen als kandidaat voor het presidentschap van de Raad. Hierna gaf de president van de republiek Sergio Mattarella haar de opdracht de nieuwe regering te vormen , die de volgende dag werd beëdigd.

Op 6 januari 2024 schreef Ilja Leonard Pfeijffer een opiniestuk in De Morgen dat begon met: “Ik woon nu al ruim een jaar in een land met een neofascistische premier en ik moet toegeven dat ik er nauwelijks iets van merk.” Dat is eigenlijk een verheugende vaststelling, maar niet zo voor Pfeijffer, die er de volgende conclusie uit trekt: “Ik begrijp tot mijn schrik en verontrusting nu hoe eenvoudig het is om in slaap te worden gesust door de traagheid aller dingen en om slaapwandelend naar een dictatuur geleid te worden. Ik besef hoe gemakkelijk het is om je schouders op te halen bij kleine veranderingen die je niet persoonlijk raken, totdat het moment komt wanneer ze je wel raken en wanneer het te laat is om je er nog zorgen over te maken.”

Ronny De Schepper (op basis van Wikipedia)

(*) Omdat ik vind dat dit nu wel eens mag ophouden, ziehier de officiële tekst:

Fratelli d’Italia,
l’Italia s’è desta,
dell’elmo di Scipio
s’è cinta la testa.
Dov’è la Vittoria?
Le porga la chioma,
ché schiava di Roma
Iddio la creò.