Richard Bukacki (1946-2024)

Het was als het ware “logisch” dat het juist Erik Westerlinck (rechts op bovenstaande foto) was die de dood aankondigde van de Zeeuws-Vlaamse wielrenner van Poolse afkomst Richard Bukacki (in het midden). Erik was namelijk zijn hevigste en trouwste supporter, zoals ook mag blijken uit onderstaande tekst…

Richard Bukacki was één van onze onvervalste jeugdidolen. En “onze” dat staat in dit geval voor Erik Westerlinck en mezelf, met de nadruk op Erik, van wie ook de meeste foto’s zijn op deze pagina. Inderdaad, hij is het immers die ermee begonnen is. Je zal dan ook aan hem moeten vragen hoe en waarom het begonnen is. En ook misschien wanneer. Ikzelf herinner me Richard al van bij de amateurs, toen hij voor Vliegend Wiel Evergem reed (zie foto 2), maar mogelijkerwijs is onze idolatrie reeds vroeger begonnen. Aangezien Richard min of meer van de streek was, kunnen wij hem immers ook reeds bij de juniors aan het werk hebben gezien.

Alleszins kenden we Richard reeds toen we nog met rennertjes speelden, want er is de fameuze anekdote, die deel is blijven uitmaken van ons eigen idiolect. Bij het spelen van dergelijke wedstrijden gaven wij ook commentaar zogezegd “van op de motor”. En Erik gaf op die manier de samenstelling van de kopgroep door, waarbij hij eindigde met de woorden: “Heb ik Richard Bukacki al genoemd?” Wij speelden indertijd die wedstrijden op de bovenverdieping van ons huis op de Tuinwijk: meestal van mijn slaapkamer naar mijn speelkamer (of “studeerkamer” als je dat “sjieker” vindt, alleszins het was de vroegere slaapkamer van mijn grootmoeder toen die nog bij ons inwoonde) met een passage in de badkamer als het een bergrit betrof (want de berg maakten we met die strijkplank, waar ikzelf nog eens zou afdonderen). Mijn moeder, die op dat moment de bedden aan het opmaken was, barstte hierbij in lachen uit, want Erik had tot dan toe het bijna nog over niemand anders gehad: Bukacki hier en Bukacki daar! En de uitdrukking bleef dan ook in ons idiolect voortleven als iets vanzelfsprekend, zoals men in het Algemeen Nederlands zegt: “Is de paus katholiek?” of “Is een cirkel rond?”…

Richard Bukacki was een veelwinnaar, ook al omdat hij aalvlug was. Het is dan ook hoogst merkwaardig dat hij zo goed als nooit is geselecteerd voor de nationale ploeg. Akkoord dat hij misschien niet het type is voor zware wedstrijden, maar ik schat hem toch zeker even hoog in als een Harm Ottenbros b.v. en die is toch maar wereldkampioen kunnen worden op een parcours als dat van Zolder! Ik heb Richard op Facebook zelf eens de vraag gesteld hoe dat kwam en niet alleen hijzelf, maar ook tal van andere mensen hebben daarop geantwoord dat het aan zijn “roots” lag: als Zeeuws-Vlaming die bovendien nog aangesloten was bij een Oost-Vlaamse club lag hij niet goed in de markt bij de Hollandse bobo’s van de KNWU. Nochtans was hij als jongeling in 1965 toch één keer opgenomen in de nationale selectie voor een wedstrijd in Fraulautern (Saarland) en met succes: kijk maar naar onderstaande foto…

Welke overwinningen zouden we verder nog uit het palmares van Richard lichten? Als we afgaan op zijn Wikipedia-pagina, dan was dat het feit dat hij met de Caballero-ploeg de proloog van Parijs-Nice in 1970 heeft gewonnen en daarnaast in 1972 de Memorial Fred De Bruyne (de Wielersite vermeldt dat hij in 1969 reeds deze wedstrijd had gewonnen), in 1975 Gullegem Koerse en in 1980 de GP Raf Jonckheere. Maar dan vergeet men natuurlijk nog het belangrijkste: de overwinning in Temse in 1979 (zie foto hieronder)…

Ronny De Schepper