Programma’s over een roadtrip zijn vrij populair. Misschien bij mensen die nog slechts dromen van al die bestemmingen en zelf aan de buis gekluisterd blijven. Of anderen die hier nuttige tips ontdekken, suggesties. Meestal wordt er wel een extraatje aan gekoppeld, gaat men bijvoorbeeld op zoek naar culinaire specialiteiten of… Momenteel is er op Play 4 de reeks ‘Boris’ te zien, acht afleveringen.
Jeroom (Snelders), overbekend wegens Humo (strips), de Slimste Mens en nog wat meer, vatte het plan op de as van zijn oudere broer Boris, vijfentwintig jaar na diens overlijden (kanker) te gaan uitstrooien in Canada. Niet toevallig daar uiteraard – het was de onvoltooide droom van Boris zo’n reis te maken; wat zou mooier zijn dan dit postuum te doen en hem zo zijn definitieve bestemming te geven…
Dat wou hij niet alleen doen. Twee reisgezellen gezocht, twee vrienden. Die zonder aarzelen toezegden: Jonas – kabouter Wesley – Geirnaert, ook bekend van o.m. De Neveneffecten. En Bockie De Rapper, de smulpaap van ‘Dat eet dan gelukkig zijn’. Een duo dat een perfecte compagnie zal blijken. Voor een tocht die ook zijn pijnlijke herinneringen zal meedragen, aan de lange strijd tegen de kanker, aan het afscheid. Pijn waarvoor de mama van Jeroom, die hij interviewt zodat zij af en toe opdaagt in de reeks, hem voorzichtig waarschuwt. Hem toesprekend als ‘bolleke’ of ‘Jomie’, wat Jeroom minder apprecieert. Mama Louki, inmiddels is zij bezweken aan dezelfde ziekte die haar haar zoon en ook haar echtgenoot ontnam. Ook gesprekken met een vriend en met het ex-lief van Boris verduidelijken wie hij was. Foto’s en filmpjes completeren visueel het portret doorheen de afleveringen.
Aan boord van een camper start het drietal in het oosten van Canada, Cape Stear, met de bedoeling om acht afleveringen verder de westkust te bereiken waar het ritueel zal voltrokken worden. Het is ontroerend te zien hoe Jeroom steeds weer de urne beschermend, koesterend bij zich houdt in een aparte rugzak – haar nooit ergens achterlaat. Met zijn broer in bed kruipt… hoe Boris een aanwezigheid wordt, ook voor zijn reisgezellen, en ja ook na twee afleveringen voor de kijker! Denk niet dat het allemaal emotie en droefheid is… Net niet! We zijn tenslotte op stap met een olijk trio. Dat zich bovendien ontpopt tot een bende kwajongens dat zich zelfs na een tochtje raften weet te amuseren met glijden in de modder en elkaar bevechten. Of die een pompoen uithollen om er in te kunnen kruipen, de gewenste foto! Hoe grappig blijven ze het vinden wanneer een tweede keer de aansluiting van het toilet van de camper het begeeft en ze een urinespoor achterlaten op de snelweg waarmee Canada toeristisch pronkt – en het stuntelig knutselen om het euvel te herstellen.
Twee afleveringen lang worstelt Bockie met wat ze kochten als voedselvoorraad toen ze afzagen van de zeehond wiens smaak niet echt beviel: een heel grote Bolognaworst die in combinatie met de slecht sluitende koelkast minstens ieder kwartier door de camper rolde zodat zijn corpus telkens een duikvlucht moest nemen om het ding op te vangen. Tot het hem te zeer irriteerde en het als toemaatje bij omelet geserveerd werd. Humor van drie belhamels on the road. Maar evenzeer waren er de emotionele momenten, ontroering. Telkens broer Boris heel expliciet deel van het gezelschap uitmaakte. Dat kon gebeuren naar aanleiding van iets toevallig, een opmerking, iets dat men zag of hoorde, een song die een herinnering bevatte. Het groeide soms zomaar, werd geboren uit een stilte wanneer iedereen met zijn eigen gedachten bezig was en die hen blijkbaar onvermijdelijk naar het doel van de reis leidden. Soms oordeelde Jeroom het ogenblik rijp om een en ander te vertellen en bouwde hij een moment in om over zijn broer te vertellen. Soms haalde hij daarvoor de ‘herdenkingsdoos’ tevoorschijn, waarin al vijfentwintig jaar de meest diverse items opgeslagen zaten. Gaande van een concertticket tot een spaarkaart van een frituur die slechts drie keren gestempeld is – dat wordt niet gecommentarieerd, men zwijgt, de kijker denkt mee: Boris heeft niet de kans gekregen van deze kaart te profiteren, ze te vervolledigen. De niet zo grote doos zet telkens weer aan tot mijmeren, brengt herinneringen aan de oppervlakte – Jonas, Bockie en de kijker leren Boris steeds beter kennen. En Jeroom: hij breekt wanneer hij een muziekcassette speelt van ‘De Schijtlijsters’, zijnde Boris en hemzelf. Na zoveel jaren hoort hij nu de stem van zijn broer, weliswaar de jonge versie. Hoe de twee mopjes vertellen, lachen, uiteindelijk vechten – want ja, geruzied hebben ze vaak gedaan. In hun jeugd. Later was er de band – en nu… Jeroom omknelt de urne en samen verdwijnen de broers in het bed. Nog zoveel kilometers, nog enkele nachten, en dan een tweede, definitieve afscheid. De droom van Boris vervuld, hem werd alsnog zijn reis gegund. Maar het blijft bitter en meedogenloos – deze reis komt een mensenleven te laat.
‘Boris’ is inmiddels aan de derde aflevering toe maar blijft nog te bekijken op Streamz. En verder op Play 4, woensdag om 21u.
Johan de Belie
dagelijks iets degelijks 