Lloyd Price (1933-2021)

De Amerikaanse zanger Lloyd Price zou vandaag negentig jaar geworden zijn, maar ik zie nu dat hij reeds op 3 mei 2021 is overleden in een verzorgingstehuis in New Rochelle, New York. Hij is bij ons vooral bekend van de hit “Personality” uit 1959, dat destijds gecoverd werd door Will Tura als “Onvergetelijk”.

Lloyd Price groeide op in New Orleans, waar hij trompet en piano studeerde en lid was van het kerkkoor. Toen het Specialty-label in New Orleans een wedstrijd organiseerde, werd deze door Price gewonnen met zijn zelf geschreven nummer “Lawdy Miss Clawdy”. Het werd in 1952 opgenomen met de begeleidingsband van Fats Domino en Fats zelf aan de piano. Het werd een geweldige hit. Het nummer zou hem trouwens een soort van vast inkomen bezorgen, aangezien het door veel mensen werd gecovered en niet van de minste (met Elvis Presley op kop)!
Maar wat zijn eigen carrière betreft, moest Lloyd Price kort daarop gaan vechten in de oorlog in Korea en toen hij terugkeerde, stelde hij vast dat zijn platenfirma hem als speerpunt niet enkel had vervangen door Little Richard, maar dat ze zelfs zijn chauffeur Larry Williams een platencontract hadden toegeschoven. Dat moet wel bitter geweest zijn voor een “oudstrijder”, maar we mogen natuurlijk niet blind zijn voor de talenten van deze twee sjarels. Price stapte dan maar over naar een andere platenfirma (ABC Records) en scoorde meteen een nieuwe hit met “Just because”, later o.a. door John Lennon opgenomen op zijn fameuze “Rock’n’roll”-elpee. Daarna volgden nog “Stagger Lee”, “Personality” en “I’m gonna get married”, allemaal grote hits. Een groot aandeel van het succes mag op het conto worden geschreven van saxofonist Merritt Mel Dalton, die solo’s had op al deze platen.
Nadien verdween Lloyd Price uit de belangstelling, maar in tegenstelling tot veel van zijn collega’s belegde hij zijn geld nuttig o.a. in de vastgoedsector (42 huizen in de Bronx, restaurants en nightclubs) en was hij zelfs mede-organisator van het fameuze boksduel “Rumble in the Jungle” met Muhammed Ali en George Foreman. In 2011 schreef hij zijn autobiografie onder de bescheiden titel: “The true king of the fifties”…

Ronny De Schepper