Ligt Silly en Gouffern reeds erg zuidelijk (zuidelijker dan sommige kustplaatsen in Bretagne bijvoorbeeld) dan zakken we vandaag af naar het uiterste zuidpunt van le département de l’Orne en dus ook van de regio Normandië. De reden is dat “St.Cénéri le Gerei” in gidsen wordt aangeprezen als “één van de tien mooiste dorpjes van Frankrijk” (foto Ratachwa via Wikipedia).
En inderdaad, de verplaatsing is zeer de moeite waard. Het dorp is in de veertiende eeuw tot stand gekomen op de plaats wat vierhonderd jaar eerder het schuiloord was van een heremiet genaamd Cénéri, waarvan men dan meteen ook maar een heilige heeft gemaakt. De kapel die rond zijn “bed” (een steen) is opgetrokken en die vlakbij de oevers van de Sarthe ligt, was gesloten, maar een kerk wat verderop uit dezelfde periode kon vrij worden bezocht, ook al waren er kunstwerken te bekijken (en zelfs te grijpen) uit vervlogen tijden maar ook hypermodern (een prachtige kruisweg). We zijn er enkel met nog een paar toeristen uit Erps-Kwerps (vier zussen en hun respectievelijke echtgenoten) en geen toezichters in velden of wegen te bekennen. Even denk ik nog dat de koster (or whatever) even weg is om de klok van tien over twaalf te luiden, maar als de klok om tien over half één opnieuw luidt, weten we dat het een (zij het ontregeld) mechanisme is. Hooligans zijn hier dus nog ver weg, maar voor hoelang nog?
Uit pure frustratie opgelopen bij onze “gourmet”-etentjes gaan we daarna in het nabijgelegen St.Léonard-des-Bois biefstuk friet eten!
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 