Jelle Vanendert (foto Erik Westerlinck) verzekerde zich tien jaar geleden van eeuwige wielerroem door in de Tour de France de rit naar Plateau de Beille op zijn naam te schrijven.
2011 was voor Vanendert het eerste jaar in zijn carrière waarin hij pijnvrij kon fietsen. Hij slaagde er na drie jaar van blessureleed in om zijn talent te ontplooien en uit te groeien tot een topper.
In de Waalse Pijl behaalde Vanendert als helper voor Philippe Gilbert een zesde plaats. Gilbert zelf won die koers. Ook in de Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik hielp Vanendert zijn kopman aan de overwinning. Zelf slaagde hij erin in deze twee klassiekers telkens in top 20 te eindigen.
Vanendert vertrok in juli als helper voor Jurgen Van den Broeck naar de Ronde van Frankrijk, maar zag zijn doelen gewijzigd na de val van zijn kopman. Van den Broeck gaf met onder andere een schouderbreuk, een klaplong en enkele gebroken ribben op tijdens de negende rit. Tijdens de eerste week van de Tour had Vanendert zijn andere kopman Gilbert al met succes aan een overwinning en de gele trui geholpen en was hij al vaak aan het werk geweest om de groene trui van Gilbert te verdedigen. In de bergen was hij nu zonder kopman voor het klassement vrij om aan te vallen en zag dit tijdens de twaalfde rit verzilverd met een tweede plaats. De twaalfde etappe was een bergetappe in de Pyreneeën die over de Tourmalet ging en aankwam bovenop Luz-Ardiden. In de afdaling van de Tourmalet reed Gilbert weg met Vanendert in zijn spoor. Op de klim van Luz-Ardiden ontsnapte Vanendert vervolgens samen met olympisch kampioen Samuel Sánchez. De twee bleven voorop tot aan de finish waar Vanendert in de sprint geklopt werd door Sánchez.
Twee dagen later wist Vanendert tijdens zijn eerste deelname aan de Ronde van Frankrijk zijn eerste overwinning uit zijn profcarrière te behalen. Hij deed dit in de koninginnenrit van de Pyreneeën, met aankomst op Plateau de Beille. Op de slotklim waren al enkele aanvallen gekomen van Andy en Fränk Schleck om Alberto Contador te lossen, maar geen van de favorieten stak boven de rest uit en het selecte groepje bleef dus samen. Vanendert kon deze aanvallen zonder probleem beantwoorden en zag op zeven kilometer van de top zijn kans om zelf aan te vallen. Toen Sánchez op enkele kilometers van de finish ook aanviel leek het nog alsof hij net als twee dagen eerder roet in het eten kwam gooien, maar hij bleef na zijn initiële versnelling hangen op 25 seconden. Vanendert hield stand tot op de finish en volgde met deze overwinning bovenop Plateau de Beille Marco Pantani (1998), Lance Armstrong (2002 en 2004) en Alberto Contador (2007) op. Hij nam ook de bolletjestrui over van de Fransman Jérémy Roy als leider in het bergklassement. Het was overigens al 30 jaar geleden dat een Belg een bergrit in lijn (met aankomst op een col) in de Tour gewonnen had: in 1981 won Lucien Van Impe de vijfde rit.
Vanendert wist zijn bolletjestrui vast te houden tot de negentiende rit naar Alpe d’Huez, waar het alweer Samuel Sánchez was die de trui permanent overnam. Later moest Vanendert in het bergklassement ook nog Andy Schleck laten voorgaan en eindigde zo op de derde plaats. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 