Geen recensie van mezelf of van één van de andere medewerkers aan mijn blog, gewoon een recensie (met een paar bedenkingen, ik kon het natuurlijk niet laten) van de website Moviepulp met de bedoeling wat discussie uit te lokken…
Begin 21ste eeuw verbaasde Marc Punt vriend en vijand met twee magistrale (spreek voor uzelf!) seizoenen van Matroesjka’s. Na enkele jaren van amusante, maar eerder dwaze komedies als Frits & Freddy en Bowling Balls, is hij nu terug op niveau met de stevige politiereeks Fair Trade.
Verwacht je aan alle typische Marc Punt eigenschappen met sappige dialogen tjokvol heerlijk Antwaaarps scheldproza, gitzwarte humor, ruw geweld en een streepje ‘functioneel’ naakt. (Zeg maar ‘streep’, je mond zal niet scheuren, of is het verkleinwoord te danken aan het feit dat er in de eerste aflevering dan toch – nog? – geen lesbische vrijscène in zat?)
Een volledig oordeel vellen na amper twee afleveringen is moeilijk (slechts één in mijn geval). Maar wij hebben ons rot geamuseerd met Fair Trade. Niet in het minst dankzij de fantastische cast die allemaal een personage kregen dat perfect op hun lijf geschreven is. Kevin ‘opgefokt ventje met kort lontje’ Janssens, Peter ‘Ray Van Mechelen leeft’ Van den Begin, Axel ‘groot bakkes’ Daeselaire, Manou ‘domme sidekick’ Kersting en diens meer. Diegene die het meest in het oog springt, is de wonderlijke Ella-June Henrard, die andermaal bewijst dat ze méér is dan een prachtig snoetje en dito lijf, en het strafste Vlaamse flikkenwijf neerzet sinds Veerle Baetens in Code 37. (Deze laatste opmerking mag je op rekening van Moviepulp schrijven, maar dat Bart De Pauw begon te flippen nadat hij met Henrard had samengewerkt, kan ik nu best begrijpen, moet ik toegeven.)
dagelijks iets degelijks 
Vijf minuten, als het al zolang was. Vijf minuten hebben mijn echtgenote en ik gekeken naar de eerste aflevering. Vervolgens keken we even naar elkaar en dat was voldoende om af te sluiten en de serie uit onze lijst te bannen.
Misschien zit onze spontane aversie tegen het ‘Antwaarps’ er voor iets tussen of was het de onnozele humor die na vijf minuten al onze keel uithing of de typetjes die werden voorgeschoteld of een combinatie van dat alles? In elk geval bij ons op een schaal van 0 tot 10 een dikke – 5.
Geef ons maar een Nordic of een Britse serie en (West-)Vlaamse series van hoge kwaliteit. Maar onnozele Antwerpse humor, daar hebben we onze buik van vol.
Zou dat kunnen dat we indertijd (zeker bij de opkomst van VTM) om onze oren geslagen werden met Antwerps dialect? Het werd toen bijna beschouwd als standaard Vlaams.
Trouwens Red Lights is beter, een +5, maar soms is het karakter van de klassieek zangeres (kan even op haar naam niet komen en wil het ook niet opzoeken) compleet ongeloofwaardig.
LikeGeliked door 1 persoon
Na de “Operatie Sky” is de geloofwaardigheid van de reeks alvast met een piek gestegen: de gerechtelijke instanties hebben immers zowaar “de Wally” opgepakt!
LikeLike