Ricciarelli studeerde aan het conservatorium Benedetto Marcello van Venetië. Zij debuteerde in 1969 in Mantua met La bohème, maar kwam in de schijnwerpers in 1971, na het winnen van het concours Voci verdiane op de RAI (samen met Giuliano Bernardi). Vooral de jonge Verdi ligt Katia Ricciarelli erg goed. Zij geeft trouwens de voorkeur aan interessante zangpartijen boven dramatisch sterke rollen. “Het is gemakkelijker Wagner te spelen dan Rossini of Bellini,” is haar adagium.
Zelf hoorde ik haar in de rol van Elena in een concertante versie van “La Donna del Lago” in de Munt, nadat respectievelijk Anna Caterina Antonacci en Jane Eaglen voor deze rol hadden afgezegd. Maurizio Barbacini (zelf ook zanger) leidde op 1 maart 1992 een uitvoering in de Singel, met naast Ricciarelli ook nog Raul Gimenez als Giacomo V, vermomd als Uberto, Martine Dupuy (Malcolm Groeme), Enzo Capuano (Douglas d’Angus), Silvia Da Ros (Albina), enz. Het Muntorkest was echter veel te zwaar voor Rossini en er werd te vaak gebruik gemaakt van het Fern-Orchester.
Een beetje ongebruikelijk voor een “neutraal” organisme als Wikipedia, besteedt men daar uitvoerig aandacht aan “het verval van haar stem”. “Ondanks haar opmerkelijke vocale gaven, vooral een helder en licht timbre, evenals een natuurtalent voor lenige zang, heeft Ricciarelli een technisch probleem met het hoge register nooit volledig opgelost,” zo staat er. “Dit heeft geleid tot een vroegtijdige aftakelen van haar stem: de overgangen waarmee zij beroemd was geworden werden minder zeker en de hoge noten steeds moeizamer. (…) Vanaf 1980 werd het verval geleidelijk aan duidelijker.” In de Singel zou ze dan bij wijze van spreken niet aan te horen moeten zijn geweest, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mij daar niks van herinner.
Haar hoogtepunt lag volgens Wikipedia in de tweede helft van de jaren zeventig (Anna Bolena, Parma 1977 en 1978; Tancredi, New York 1978). Van de plaatopnamen zijn vooral van belang Tosca geleid door Herbert von Karajan, Tancredi in Carnegie Hall in 1978 en over het algemeen de opnamen gemaakt in de jaren zeventig, toen haar stem nog gaaf was.
Na haar huwelijk met televisiepresentator Pippo Baudo op 18 januari 1986 wendde Ricciarelli zich met succes tot een breed publiek. Ze speelde in twee films en nam in 2006 deel aan de reality show La Fattoria. In 2004 scheidde ze van Pippo Baudo.
In 2007 stelde ze zich kandidaat voor de centrumlinkse coalitie voor de gemeenteraadsverkiezingen van Rodi Garganico. Ricciarelli brengt immers meestal haar zomervakantie door in de stad Gargano. Vaak zingt zij daar in de Santuario della Madonna della Libera. Na twee maanden trok ze haar kandidatuur echter in wegens onverenigbaarheid met haar werk. Ze had dus m.a.w. een Phaedra Hosteke gedaan. Moet kunnen. Zelfs bij operadiva’s.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 