In deze corona-tijden neemt Theo Buiting ons niet enkel terug in de tijd wat wielrennen betreft, ook memorabele optredens wil hij nog eens onder de aandacht brengen. Vandaag een optreden van Lieven Tavernier en Bruno Deneckere in Nederlands Limburg. Het verslag is van Hugo Vogel, de foto’s van YouTube.
Je moest er wel voor naar Baarlo, een dorp onder de rook van Venlo. En dat is ver vanuit de Randstad. Maar dan had je ook wat. Zo vaak gebeurt het immers niet dat Lieven Tavernier en Bruno Deneckere samen in Nederland acte de présence geven. In de charmante zaal Thalia, waar takken uit de hoeken van het plafond groeien en waar men ook een een rijk gesorteerd aanbod aan Belgische bieren heeft, traden zij na elkaar op. En met elkaar.
Laura Gemser
Lieven Tavernier is in Vlaanderen een bekende naam. De inmiddels 65-jarige bard schrijft al sinds de jaren zeventig Nederlandstalige liederen, vaak in dienst van anderen.
Zijn eigen albumproductie is voor iemand die al zo lang aan de weg timmert, met vijf platen beperkt. Maar als hij een album uitbrengt ontstaat er in Vlaanderen lichte opwinding, zoals in 2011 toen Witzand verscheen. Van die plaat brengt Tavernier vanavond ook enkele liedjes, zoals het gevoelige Huis Van Liefde en het titelnummer dat over het gelijknamige dorp in Frans Vlaanderen gaat en dat tegenwoordig als Wissant gespeld wordt. Of b.v. een nummer over Laura Gemser. “Wie kent haar nog?” was ook de vraag van Tavernier. Inderdaad, de Nederlandse hoofdrolspeelster uit Black Emmanuelle, maar Tavernier leerde haar al kennen toen zij het modellenbureau frequenteerde waarboven hij als jongeling op de Lievekaai in Gent woonde. Mooi verhaal en zo zijn er meer mooie verhalen en prachtige songs waarmee Tavernier, gesteund door Deneckere en zijn band, het publiek vermaakt.
Fluiten
Na de pauze is het gedaan met de Nederlandstalige folkrock. Deneckere, evenals Tavernier afkomstig uit Gent, brengt Americana en doet dat met verve. Hij heeft een aantal toppers als begeleiders meegenomen: Nils de Caster (ook bekend van de Broken Circle Breakdown Bluegrass Band) op lapsteel, mandoline en fiddle, Yves Meersschaert op toetsen en Mario Vermandel op staande bas. Veel nummers van van zijn albums Walking On Water (2011) en Someday (2007) en een enkel nieuw nummer. Duidelijk is dat deze mannen met elkaar kunnen lezen en schrijven. Prachtig hoe Meersschaert in improvisaties links op het podium kijkt wat De Caster rechts op het podium aan het doen is. Af en toe komt ook Tavernier nog uit de kleedkamer om op mondharmonica een duit in het zakje te doen. Maar het is Deneckere die met zijn prachtige songs en zijn presentatie het publiek inpakt. Er hoeft niet meegezongen te worden deze keer. Nee, de aanwezigen worden op gegeven moment uitgedaagd om mee te fluiten. En dat doen ze. De aan het plafond bungelende vogelhuisjes lijken wel bewoond te zijn.
Fanfare
En als na een toegift de lampen alweer aangaan en de meeste aanwezigen hun volgende consumptie alweer hebben besteld komt Tavernier het podium weer oplopen. Hij wil ook nog een toegift doen. Het wordt De Fanfare Van Honger En Dorst, in een prachtige, gevoelige, versie. Het maakt eens te meer duidelijk hoe zonde het is dat deze rasartiesten niet veel en veel vaker in de Nederlandse zalen en cafés te zien zijn. Dat hebben ze bij Thalia tenminste goed bekeken.
Hugo Vogel, 13 april 2013
dagelijks iets degelijks 
Goed dat ge, tussen alle illustere figuren die in uw rubrieken aan bod komen, ge nog een plaatsje reserveert voor Lieven.
LikeGeliked door 1 persoon