Het is al tien jaar geleden dat voormalig beroepsrenner Petrus ‘Peet’ Oellibrandt aan kanker is overleden op 78-jarige leeftijd.
De Peet wordt door vriend en vijand omschreven als de grootste Beverse wielrenner aller tijden (op bovenstaande foto wint hij in zijn geboortedorp in 1960). Maar wat wellicht nog belangrijker is: er was naar het schijnt geen minzamer mens. Michel Wuyts kon zich niet voorstellen dat hij ook maar één vijand had. “Ook Rik Van Looy niet!” voegde hij er ten stelligste aan toe. Hiermee verwijst Wuyts natuurlijk naar het Belgisch kampioenschap in 1959 toen Peet Rik Van Looy versloeg in Herentals, de thuisstad van Van Looy. Korte tijd hierna kwam er een vriend van mijn vader bij ons op bezoek. Hij kwam met de fiets van Antwerpen en had voor mij een petje meegebracht dat volgens zijn zeggen aan Peet had toebehoord. Het was een geel petje, zonder enige opdruk, met alleen de Belgische driekleur overlangs. Ik was fier als een gieter en zette het natuurlijk op als ik in onze buurt deelnam aan geïmproviseerde wielerwedstrijden. Ik herinner me nog dat de latere cartoonist Tony Van Drom mij ermee uitlachte. “Ge kunt gij ons eender wat wijsmaken!” sneerde hij en hij bleef mij nog een hele tijd later smalend “de Peet” noemen (no hard feelings, Tony, zo zijn kinderen nu eenmaal). Ik herinner me dat ik nadien uit frustratie zelf iets op de klip van het petje heb geschreven (en het daarmee om zeep geholpen), maar wàt ik erop heb geschreven, dat kan ik me niet meer herinneren. Aangezien ik een grote Van Looy-fan was, kan het gerust zijn dat ik er paradoxaal genoeg “Van Looy” heb op geschreven!
“Peet stamde uit een gezin met negen kinderen en ging net als alle andere kinderen in die tijd al vroeg uit werken. Hij trok dagelijks met de fiets naar Antwerpen waar hij bouwvakker was,” vertelt wielerkenner en publicist Flor Van De Velde aan de Gazet van Antwerpen. “Voor het gezin Oellibrandt was het financieel niet mogelijk dat hij coureur zou worden. Maar met de steun van biersteker Jos Pijl en fietsenmaker Gérard Buyl kreeg hij toch een koersfiets. In 1953 reed hij zijn eerste koersen. Van de 45 wedstrijden die hij reed, won hij er 9 en eindigde hij 35 keer bij de eerste tien. Toen hij 18 maanden legerdienst moest kloppen, fietste hij om te trainen elke dag van de kazerne van Tienen naar Beveren en terug.”
In 1958 kreeg hij een profcontract bij de ploeg Dr.Mann. Hij zou er (enkele “gastoptredens” niet te na gesproken) zijn hele carrière blijven, tenzij dan in zijn nadagen, toen Mann onder de invloed van co-sponsor Gründig een internationaal programma ging rijden, terwijl Peet, die toch altijd al liever onder de kerktoren had gekoerst (al was hij in 1960 wel derde in Bordeaux-Parijs), al op de terugweg was. Toen koos hij voor Goldor met een programma dat beter bij hem paste. Dat dit een juiste keuze was, bewijst het feit dat hij in 1966 nog winnaar werd van de Eén Mei-prijs van Hoboken. Maar het bekendst is hij van zijn drievoudige overwinning (1960-1962-1963) in de Scheldeprijs in Schoten. Lange tijd was hij daarmee enig recordhouder, tot Marcel Kittel zich exact in het jaar van zijn dood op dezelfde hoogte hees.
Op de kermiswedstrijd in zijn eigen Beveren had hij zo goed als een abonnement: 1960, 62, 63, 65 en 66. Tussendoor werd hij nog 2de in 1964 achter “spelbreker” Ivo Molenaers (*). In Temse won hij echter pas op het einde van zijn loopbaan in 1966 (in 1967 zou enkel nog een overwinning in de Polderpijl volgen).
Naast wegwielrenner was Peet Oellibrandt ook actief op de baan: in 1960-1961-1962 werd hij Belgisch kampioenschap achtervolging. Voor zover ik kan nagaan heeft hij wel nooit deelgenomen aan de zesdaagse van Antwerpen, de baan waarop hij nochtans tal van achtervolgingswedstrijden heeft gereden. Zou het kunnen dat Peet zich zoals zovele andere achtervolgers (denk aan Slava Ekimov) niet thuis voelde binnen het gewriemel van de madisonwedstrijden?
Nog tijdens zijn wielerloopbaan startte Oellibrandt samen met zijn echtgenote Simonne café Sportief op de markt van Beveren, een café dat hij tot 1985 zou blijven uitbaten.
Ronny De Schepper
(*) Die andere renner uit Beveren, William Hoof, haalde in deze wedstrijd zijn beste uitslag bij de beroepsrenners (derde). Hoof reed, net als Walter Muylaert, voor Gentse Velo Sport.
dagelijks iets degelijks 