De peperbus van nonkel Miele (41): liever een goede buur dan een verre vriend

Het Westen is ervan overtuigd dat de economische sancties en de diplomatieke isolering van Rusland, samen met de militaire hulp aan Oekraïne, Rusland snel op de knieën zouden krijgen. Velen beginnen te twijfelen. Rusland lijdt schade. Maar, Rusland is verre van geïsoleerd. Het land blijft vele vrienden hebben in de wereld waaronder China. Europa is een heilloos pad aan het bewandelen. Het gezond verstand zegt: liever een goede buur dan een verre vriend.

De westerse economische oorlog heeft de Russische economie beschadigd, maar niet doen instorten. Het crapuul taaltje van sommige EU-leiders zoals Josep Borrell en de Poolse eerste minister Mateusz Morawiecki – door de Franse president Emmanuel Macron in een interview terecht een extreemrechtse antisemiet genoemd – laten niet veel aan de verbeelding over. Ze hebben het over de economische sancties tegen Rusland als ‘arsenicum’ dat het land moet vergiftigen of, het vernietigen van de Russische staat, zijn cultuur en taal. EU-Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen krijgt natte dromen om Rusland te zien wegzakken in het moeras.

De sancties hebben echter een boemerangeffect. Tegelijk zijn sancties een kaas vol gaten. Recent bleek dat nog maar eens voor België. De oorlog in Oekraïne heeft amper invloed op de handel tussen België en Rusland. Zelfs met gestegen gasprijzen. Het Agentschap voor Buitenlandse Handel publiceerde cijfers voor 2022. Het afgelopen jaar hebben Belgische bedrijven voor 3,6 miljard euro geëxporteerd naar Rusland. Qua import kwam er voor meer dan 12,8 miljard euro binnen uit Rusland. In Zeebrugge was er een sterke stijging van invoer van lng-gas (onder meer als doorvoer naar Azië-China, maar ook voor de Europese markt). (De Morgen, 10/03)

De-dollarisering

De hoofdinzet van het huidige conflict is de dreiging dat de dollar zijn wereldwijde impact zal verliezen. Steeds meer landen zien dat de dollar niet meer als wereldwijde handelsmunt wordt gebruikt, maar als knuppels van Washington om ongehoorzame landen te slaan. Banktegoeden en goudreserves worden door Washington, Londen en Brussel aangeslagen van landen die voor hun soevereiniteit en eigen nationale ontwikkeling kiezen. Cuba heeft daarin de langste ervaring. De economische oorlog van het Westen is een stille, maar niet minder dodelijke oorlog. De sancties tegen Rusland, heeft bij vele leiders in de wereld een alarmbel doen afgaan. Wanneer zullen wij aan de beurt zijn, vragen ze zich af?  

Rusland en China beschouwen de euro en de dollar als besmette munten. Ze vragen aan hun vele handelspartners te vermijden in die munten handel te drijven. De razernij van Washington tegenover Moskou en Beijing wortelt, naast de grote invloed van de communisten in deze landen, ook in het toepassen van de de-dollarisering van de handel. Ze hakken direct in op de wortels van het wereldwijd machtsmonopolie van de Amerikanen.

Vele landen in Afrika, Azië en Centraal- en Zuid-Amerika zien in het de-dollariseren van handelstransacties een mogelijkheid tot een vernieuwde dekolonisatiegolf, een hefboom voor hun onafhankelijkheidsstreven.  De Russische export die in euro of dollar wordt betaald, is gedaald van 87% begin 2022 tot 48% eind dat jaar. Het aandeel van de Chinese yuan steeg in die periode van 0,5% naar 16 procent.

Honden blaffen aan de voordeur                                                                 

Is Rusland diplomatiek en politiek geïsoleerd door de oorlog? De russofoben willen natuurlijk niets liever dan het land te vernietigen. Na WOII en de Koude Oorlog is er nu een nieuw Oostfront geopend tegen Rusland. Polen speelt daarin haantje de voorste.  De oude Lech Walesa, ooit Poolse president, spreekt openlijk over het opdelen van Rusland in 50 kleine republiekjes. De NAVO wilde Oekraïne uitbouwen tot een speerpunt tegen Rusland. Met NAVO- raketten aan de grens met Rusland in Oekraïne, met een bereik van Moskou in vijf minuten. Het ontlokte de uitspraak van paus Franciscus, de Argentijn Jorge Bergoglio, dat de “honden blaffen aan de voordeur van Rusland”.

De oorlog in Oekraïne werd dertig jaar geleden al voorspeld door de hoogste Amerikaanse diplomaten indien de NAVO tot aan de grenzen van Rusland oprukt met zwaar aanvalsmateriaal, waaronder raketten.

Waarom de NAVO-expansie richting Oosten? Het waarom staat uitvoerig beschreven in één van de boeken van gewezen veiligheidsadviseur van het Witte Huis, de Amerikaan Zbigniew Brzezinski (1928-2017) die voor verschillende presidenten veiligheidsadviseur was. In 1997 schreef hij het boek “The Grand Chessboard”. Hoofdstelling is: de uitdaging van vnl. de opkomende macht van Eurazië  tegen de Angelsaksische wereld (plus de Atlantisten in Europa). Hij beweert dat al het mogelijke moet gedaan worden om te beletten dat de wereldwijde Amerikaanse superioriteit wordt uitgedaagd door Euraziatische landen, met name door China, India en Rusland.  

Of Washington dat zal kunnen is twijfelachtig. Vele analysten stellen dat in het hyper financiële kapitalisme van het Westen de plutocratie de politiek controleert en industrieën verdwenen zijn (herinner u de covid-mondkapjes). Wall Street kan geen tegengewicht bieden tegenover een door de Chinese staat geleid investeringsmodel. Met naast staatseigendom, getolereerde gemengde en kapitalistische zones in de Chinese economie. De keuze: kapitalisme als alles dominerende religie of daartegenover kapitalisme als methode, het is  een wezenlijk verschil.

Een economisch partnerschap tussen Duitsland en Eurazië via Rusland moet met alle middelen gekelderd worden. Wat nu ook gebeurde. De terroristische aanslag op de gaspijpleiding Nord Stream is daarvan hèt symbool. De oorlog van de NAVO tegen Rusland in Oekraïne is een onderdeel van het grote Chessboard. Wie dus verwonderd is over de oorlog in Oekraïne heeft geslapen en is niet bij de les geweest (overigens is de oorlog al begonnen in Oost-Oekraïne, na 2014 tijdens de crypto-fascistische staatsgreep in Kiev, en het verzet van de Russischsprekende bevolking in de Donbass daartegen)

De grote wereld

Het Westen denkt nog altijd dat het, na eeuwen kolonialisme en imperialisme de navel van de wereld is. Hoe reageert de grote wereld in Azië, Afrika en Zuid-Amerika op de Russen? In elk geval veroordelen de meeste landen de inval van Rusland. Maar om daaraan sancties te koppelen gaat de meeste landen te ver. We vergeten niet dat in de grote wereld buiten het Westen Rusland intense economische, militaire en culturele contacten heeft. Ze werden tientallen jarenlang opgebouwd in de tijd van de Sovjet-Unie.

De werelden in Azië, Afrika, Zuid-Amerika herinneren zich de bloedige koloniale en imperialistische erfenis van het Westen. Ze weten ook dat de Sovjet-Unie indertijd zich grote inspanningen getroostte om de antikoloniale bewegingen bij te staan in zijn oorlogen tegen de westerse machten. De Sovjet-Unie na WOII hielp de communistische leiders van China, toen het land van ossen en fietsen,  arme boeren, lemen huisjes. China is nu een supermogendheid met Rusland als strategische partner. Het is een wereldbepalende bundeling van kracht en invloed met het grootste land in oppervlakte en het volkrijkste land.

De elites in Azië, Zuid-Amerika, Afrika vallen Rusland niet af ondanks grote druk van het Westen. Amerikanen reizen naar b.v Brazilië en Colombia met de vraag-eis om Leopard tanks en munitie te leveren aan Oekraïne. Zij ontvangen nul op het rekest van de linkse presidenten L. I. Lula da Silva (Brazilië) en Gustavo Petro (Colombia). Deze laatsten pleiten terecht voor onderhandelingen zoals in maart 2022 in Istanbul een bijna-akkoord werd bereikt tussen Oekraïne en Rusland, door bemiddeling van Turkije, maar getorpedeerd werd door de NAVO.

De NAVO, Washington en Brussel slagen er niet in Rusland diplomatiek te isoleren. Linkse leiders in Latijns-Amerika, Afrika en Azië en Rusland kijken misprijzend neer op sommigen in Europa die zichzelf nog progressieven noemen. De Europese sociaaldemocraten staan in de frontlinie van de NAVO in de oorlog tegen Rusland op het hoogste niveau van de NAVO en EU. De Duitse ‘Groenen’ worden door sommigen ‘de Bruinen’ genoemd. Vooral de groene minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock bakt het bruin. Ze eist dat Rusland zijn politiek 360° draait. Het werd op algemeen hoongelach onthaald (gezien in die draai men op hetzelfde punt uitkomt).

De internationale steun voor Rusland.

Eén van, zoniet de beste topdiplomaat van het moment in de wereld is de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov. De minister heeft recent al drie rondreizen in Afrika erop zitten. Telkens kon hij op begrip rekenen over de moeilijke positie van Rusland tegenover de NAVO. Die landen begrijpen dat NAVO oorlog voert via Oekraïne, sinds de staatsgreep van 2014, tegen de oostelijke Russischtalige gebieden in Donbass en nu tegen Rusland. Lavrov bezocht onder meer belangrijke landen als Egypte, Kameroen, Mali, Zuid-Afrika, Soedan. Zuid-Afrika organiseerde samen met Rusland en China marine-oefeningen.

Die steun moet het bekende Britse, conservatief bedrijf Economist Intelligence Unit (EIU) toegeven na onderzoek. (De EIU is onderdeel van de invloedrijke The Economist Group, de EIU levert adviezen en prognoses aan rijke klanten.) Volgens Agatha Desmarais, CEO EIU: “China en Rusland proberen neutrale, niet gebonden landen het hof te maken door twijfel te zaaien over de impact van de westerse sancties tegen Rusland en wrok uit te buiten tegen de voormalige koloniale machten. Deze landen zullen deze inspanningen intensiveren. Ze vormen een groeiende uitdaging voor westerse democratieën en diplomatie die zich de volledige omvang van deze uitdaging nog niet hebben gerealiseerd”.

Demografisch is een overduidelijke meerderheid van de wereldbevolking zich niet heeft aangesloten bij de westerse russofobie, zijnde 64,1 procent van de wereldbevolking met vnl. India en China.

Wie op de wereldkaart kijkt ziet dat Europa een hoogontwikkeld schiereiland is van de bijna onmetelijke landmassa van Eurazië dat met Rusland, China, Korea, Vietnam, Mongolië, Indonesië, India in volle ontwikkeling is. Het monopolie van het Westen om de gang van zaken in de wereld te bepalen wordt voor het eerst mondiaal uitgedaagd. Er groeit een multipolaire wereld met opkomende machten uit de derde wereld.

Wanneer komt Europa tot bezinning?

Of Europa in de multipolaire wereld een rol van betekenis zal spelen moet de toekomst uitwijzen. Vandaag ziet het er slecht uit. En dat ligt aan Europa zelf door afstand te doen van zijn autonomie, door zich te nestelen in een vazalstatus van Washington. Berlijn is de dikste stier die zich naar de slachtbank laat leiden door de Amerikanen. De vernietiging van de Nord Stream gaspijplijn was het voorlopig orgelpunt.

In de geschiedenis zijn er telkens pogingen geweest vanuit imperialistisch Europa om manu militari Rusland te vernietigen en zich meester te maken over zijn landbouwgronden en grondstoffen. We denken aan Napoleon, de westerse interventie in Rusland in 1917, de operatie Barbarossa van de nazi’s die heel Europa mobiliseerden in 1945 voor het Oostfront. Na de nederlaag van Duitsland was vanaf 1950 er een nieuw informeler Oostfront tegen de Sovjet-Unie (Bosbroeders, Oostpriesterhulp, radio Free Europe, Gladio,…)

Hoe oorlogszuchtig en confronterend de verhoudingen met je grote buur, hoe minder ruimte voor vrije meningsuiting, voor democratie en mensenrechten thuis. Een zoektocht naar vrede, onderhandelingen om de crisis in Oekraïne op te lossen wordt vandaag verdacht gemaakt. EU-commissaris voor Buitenlandse relaties Josep Borrell zei bij het begin van de oorlog dat onderhandelingen alleen kunnen gaan over de overgave van Rusland.

Vreedzame coëxistentie

Het slechtste en het beste kun je in Europa vinden. Europa heeft ook een humanitair potentieel. Er zijn vreedzame Europese pogingen geweest om evenwichtige economische, culturele relaties op te bouwen met de grote buur Rusland.

In de vorige Koude Oorlog waren er toenaderingspogingen van West-Europese staatslieden en hun publieke opinies met de Sovjet-Unie. ‘Vreedzame coëxistentie”’ en ‘ontspanning’ waren de sleutelwoorden. Europees links èn rechts speelde daarin zijn rol.

In de 20^e eeuw waren dat de Duitse sociaaldemocraat Willy Brandt (Ostpolitik), de Franse generaal Charles De Gaulle (“voor een Europa der vaderlanden van Lissabon tot de Oeral”), de Luikenaar, ooit premier en minister van Buitenlandse Zaken, de christendemocraat Pierre Harmel (Harmel-doctrine). En de toen nog de invloedrijke Communistische Partijen in West-Europa. Nadien was er Michael Gorbatsjov, eerste en laatste president van de Sovjet-Unie (“Gemeenschappelijk Europees Huis”).

Begin deze eeuw waren dat de Franse president Jacques Chirac en de Duitse kanselier Gerhard Schröder. Zij weigerden mee te doen aan de agressie-oorlog tegen Irak in 2003. De Duitse bondskanselier Angela Merkel probeerde tijdens haar ambtstermijn (2005-2021) tot op het laatst de Nord Stream gaspijpleiding tussen Rusland en Duitsland te redden.

Deze Europese leiders wilden van Rusland een goede buur maken. Met een Europa dat zich autonoom opstelt en zijn inbreng doet in verband met b.v. technologie, sociale zekerheid, economie, veiligheid, mensenrechten en cultuur. De Gaulle was daarin het meest consequent. Hij weigerde het aanbod om “beschermd” te worden met Amerikaanse kernwapens op zijn grondgebied en richtte zijn eigen Force de Frappe op. Vandaag kopen de Europese landen Amerikaanse F-35’s voor kernwapenaanvallen in het kader van een agressieve NAVO-strategie.

De Europese dwergen aan de top van NAVO en EU zijn de knipmessen die plooien als Washington iets vraagt, eist of dreigt.De dwergen die vandaag het beleid van de EU en de NAVO bepalen staan in de voortuin van het huis terwijl alles beslist wordt in het witte huis achter de voortuin.    

Miel Dullaert