Duane Eddy wordt 85…

Vandaag wordt de Amerikaanse gitarist Duane Eddy 85 jaar.

Hij brak eind jaren vijftig door met een aantal instrumentale rock’n’rollhits zoals “Because They’re Young” uit 1960 (bij ons vooral bekend als het thema van De Prehistorie), “Rebel Rouser” (1958) en “Dance with the Guitar Man” (1962). Hij werd samen met zijn schoolvriend pianist Jimmy Delbridge ontdekt door Lee Hazlewood, die toen nog voornamelijk als d.j. aan de kost kwam. Hazlewood betaalde $150 om de eerste plaat van het duo Jimmy & Duane te produceren: “I want some lovin’ baby”/”Soda fountain girl”. Samen met een andere gitarist Al Casey formeerde Duane Eddy in 1958, in de James Dean-hoogtijdagen, de band The Rebels, deze keer met Larry Knechtel op piano, Al Casey op gitaar, Jim Horn, Steve Douglas en John Johnson Jr. op sax, Ike Clanton op bas en Mike Bermani op drums. De eerste single die werd opgenomen was “Movin ‘n’ groovin”. Die leverde een platencontract met Jamie records op. De eerste echte hit (nummer 6 op 28 juli 1958) was “Rebel Rouser” waarna Lester Still van Jamie met de uitdrukking Twangy op de proppen kwam die Eddy de bijnaam Mr. Twang bezorgde.
Duane Eddy wordt dus beschouwd als de grondlegger van het “twangy” gitaargeluid: een stijl waarbij vooral losse noten op de lage snaren van de elektrische gitaar worden gespeeld, voorzien van nadrukkelijke galm, vibrato, tremolo en buiging van de snaren. Door het feit dat het dus de lage snaren zijn die de hoofdrol spelen, leek het wel alsof Duane Eddy op een basgitaar speelde, wat hem een heel andere “sound” deed hebben dan de meeste gitaargoden zoals Hank Marvin, Eric Clapton of Mark Knopfler. De enige waarmee hij in mijn ogen vergeleken kan worden (en waarvan hij misschien wel een en ander heeft geleerd) is Link Wray en Dick Dale. In de jaren negentig heb ik Duane Eddy nog weten optreden ergens in een industriepark in West-Vlaanderen (ik dacht: Kortrijk?) als ondersteuning van het hoofdprogramma met The Everly Brothers.

Ronny De Schepper