Leo Martin (1924-1993)

Vandaag is het al dertig jaar geleden dat de Antwerpse Gentenaar Leo Martin is overleden. Met alle respect voor Gaston Berghmans, maar in de “canonisatie” van deze laatste (waar ik niks op afding) wordt zijn “aangever” naar mijn mening iets te vaak over het hoofd gezien. Vandaar…

Nog niet zo lang geleden zag ik een leuke sketch in “Tegen de sterren op”. Ivan Pecnik krijgt als Leo Martin de vraag voorgelegd: “Wie zou je opnieuw tot leven willen wekken?” Waarop hij antwoordt: “Gaston Berghmans!” Daarop repliceert Jonas Van Geel als Gaston Berghmans: “Wel, als ’t zo zit, dan zeg ik… ook Gaston Berghmans! Ah ja, hé Leo, als ge zo ne voorzet geeft, dan heb ik hem maar binnen te koppen.” Het is natuurlijk “slechts” humor, maar toch geeft het m.i. goed weer hoe de kaarten lagen bij dit duo…
Leo Martin werd als Léon Marcel Désiré De Waegeneire geboren in Berchem, maar hoe en wanneer hij dan in Gent (meer bepaald in Sint-Amandsberg) is beland, heb ik niet kunnen terugvinden. Dus hier zou ik graag nog wat feedback krijgen. Alleszins studeerde hij klarinet aan het conservatorium van Gent, dus toen moet hij hier al gewoond hebben. Daarna speelde hij bij The Blue Swingers van Jean Daskalides, met Miel Rooms aan de drums.
Op Wikipedia leren we wel dat Leo Gaston Berghmans voor het eerst leerde kennen in 1957 in de Billiard Palace waar het orkest van Willy Rockin speelde. Leo speelde er saxofoon en klarinet en Gaston voerde soms samen met hem enkele sketches voor twee man op. In 1958 nam hij de leiding van de big band van Boyd Bachman over, zodat hij nu zijn eigen orkest kon vormen en zo werd het eenvoudiger om Gaston uit te nodigen om sketches te komen spelen. Hun komische optredens dienden vaak als proloog voor Leo’s muzikale momenten. Met deze optredens werd de basis gelegd voor wat later Gaston en Leo zou worden. Tot 1972 bleven ze echter apart van elkaar optreden. Dat jaar doekte Leo zijn orkest op en traden hij en Gaston nog uitsluitend op als komieken. Samen zouden ze vooral voor televisie werken, ook o.a. in “De Kolderbrigade”, een komische detectiveserie waarin hij zijn oude kompaan Romain Deconinck terugvond. O.a. voor de elpees “Hier spreekt men Gents” hadden ze samengewerkt (zie bovenstaande foto). Oorspronkelijk maakte Leo Martin trouwens ook aanspraak op de Minard. Toch bleven zij vrienden, want Martin was getuige toen Deconinck in 1979 met Yvonne Verschueren trouwde.
Toen Leo Martin overleed op 18 maart 1993, ten gevolge van longkanker, zag ik niet lang daarna in Arca “Doodgeestig“, een Vlaamse bewerking van “Dead Funny Society” van Terry Johnson, waarin de dood van Benny Hill met platte grappen herdacht wordt tot de drank zijn werk begint te doen en de hypocriete schuine moppen door de wrange realiteit achterhaald worden. De dood van Leo Martin werd in de plot verwerkt (of Gaston Berghmans al dan niet naar de Benny Hill-herdenking zal komen is namelijk een essentieel onderdeel daarvan).
Tom Callens bezorgde mij enkele video-opnames van Leo Martin als orkestleider. Die vindt u hier.

Ronny De Schepper