Fantasy league

Mijn jongste zoon en ikzelf spelen op de computer geregeld wielerwedstrijden na.
Wat is daarvan de zin?
Geen enkele!
Maar het leven heeft vermoedelijk ook geen zin en toch doen we allemaal rustig verder, nietwaar?

Eigenlijk is het een familietraditie.
Het is begonnen met mijn vader. Ik heb het voor zijn dood nog even nagevraagd: hij is er wel degelijk mee begonnen, zijn vader hield zich daar niet mee bezig, wat misschien maar logisch is, want die was kind tijdens de Eerste Wereldoorlog en bovendien analfabeet.
Mijn vader speelde de wedstrijden na op een ganzenbord met fotootjes van renners die bij de sigarettenblaadjes zaten (Rizla). Hij deed dat zelfs nog nadat hij getrouwd was. Zo vertelde hij dat hij samen met zijn vriend Frans Christiaens met de rennertjes zat te spelen toen er een bom viel op cinema Odeon in Temse!
Mijn vader was zeker niet de enige om met wielerprentjes te spelen. Niemand minder dan Hugo Claus deed het ook, al gebruikte hij een andere methode. Hij vertelt erover aan Jeroen Wielaert in diens boek “Het Vlaanderen van de Ronde” (Arbeiderspers, 2013, p.52): “Félicien Vervaecke, Gaston Rebry, Sylveer Maes, Romain Maes. Zij waren een gedeelte van de folklore van mijn jeugd in Vlaanderen. Gaston Rebry, dat was mijn held, alleen maar omdat hij een paar dorpen verder woonde dan wij in Brugge en omdat ik hem zelfs mocht gaan zien van mijn vader. We hadden in die tijd ook van die gekleurde kaartjes waar een wielrenner op stond. Die hield je samen met een elastiekje. We gooiden met die kaartjes en welk kaartje met het gezicht op de grond viel, mocht je oprapen. Zo had ik ook het gevoel dat mijn kostschoolbedje met al deze wielergoden mijn privéaltaar was. Verering was het, overgave en de vaste wil om ooit tussen de Belgen in te rijden.”

Als kind speelde ikzelf eerst (samen met Rony Vercauteren) met van die miniatuur-rennertjes en nadien (met Erik Westerlinck) met prentjes. Occasioneel speelden ook andere vriendjes wel eens mee, zoals Hugo De Gendt, de oudere broer van de latere beroepsrenner Franky De Gendt, en Martin Bogaert, de oudere broer van Jan Bogaert. Dat was vooral in het zesde lager toen ik aan de hand van de schoolatlas iets had bedacht, namelijk een Ronde van Europa, telkens van stad tot stad, maar wel met een klassement op punten omdat het niet altijd dezelfde renners waren die aan de start kwamen. De winnaar van een rit over 250km kreeg dan 250 punten, de tweede 249 enz. Dat was ook noodzakelijk omdat sommige wedstrijden als… loopwedstrijd werden betwist. Dat kwam omdat ik altijd al gefascineerd was door exotische deelnemers (cfr. mijn uitleg over de Vredeskoers), maar het wielrennen was in die tijd nog grotendeels beperkt tot een tiental traditionele wielerlanden in West-Europa. Maar goed, dankzij die punten per kilometer-regel kwamen die lopers niet in aanmerking voor het eindklassement. Nog een geluk dat er in die tijd nog geen sprake was van triatlon of ik had ze misschien wel het Kanaal laten overzwemmen!

Later zou ik nog vaak in contact komen met vriendjes die ook met rennertjes speelden. Een zekere Luc Verhulst, die ik bijlessen Latijn gaf, had zelfs een hele omloop, vergelijkbaar met liefhebbers van miniatuurtreintjes. Opmerkelijk is wel dat bijna al die vriendjes net zoals mijn vader met dobbelstenen speelde. Dat ging voor ons veel te traag (zeker als je dan ook nog rekening hield met het feit dat tijdens beklimmingen de waarde van de dobbelstenen werd gehalveerd om de lastigheidsgraad te imiteren) en wij gaven de prentjes een flinke zwaai en bepaalden op die manier de uitslag. Ik heb mij er lange tijd het hoofd over gebroken (vooral tijdens slapeloze nachten) hoe we op dat idee zijn gekomen, maar ondertussen denk ik dat de oplossing vrij voor de hand ligt. In die tijd speelden we namelijk ook autokoersen (zowel formule 1 als rally’s) en dan ligt dat procédé natuurlijk voor de hand. Toen we dan met rennertjes begonnen te spelen, deden we dat na, met deze voorwaarde dat als het rennertje omviel hij een beurt moest wachten. Ook dat zorgde weer voor te veel vertraging (de meesten vielen om), zodat deze regel al snel werd afgeschaft. Bij het spelen met prentjes was dit zelfs niet eens van toepassing, al hadden we dat in navolging van Hugo Claus wel kunnen doen met het feit of ze al dan niet met hun gezicht op de grond terecht kwamen!
Die manier van met prentjes spelen duurde tot de dood van Tom Simpson, zoals ik elders al heb verteld. Daarna brak de tijd aan van achter de meisjes aan te gaan en “stoer” te doen en dus verdwenen de prentjes even uit het zicht. Nogal drastisch trouwens: mijn moeder heeft ze op een bepaald moment allemaal in de kachel gestoken! Toch moet ik bekennen dat ik zelfs in mijn studententijd op kot nog durfde “koersen”. Ik deed dan de deur op slot, zodanig dat er niemand onverwacht kon binnenkomen. Als dat dan toch al eens gebeurde, dacht men – en men riép dat ook door de gangen – dat ik aan het masturberen was. Ik sprak hen toen niet tegen: masturberen was blijkbaar minder erg dan met de prentjes spelen!
Toen ik pas getrouwd was, werd er natuurlijk ook niet met de prentjes gespeeld, dat kan je wel denken! Maar toch kon ik het niet laten. Zo had ik een manier bedacht om via een doodgewoon kaartspel toch wedstrijden te kunnen naspelen. Daarbij schreef ik de namen in het klein op de kaarten. Dat is me nog goed van pas gekomen toen mijn vrouw vrij vlug zwanger werd en ze op een bepaald moment moest rusten om de foetus niet vroegtijdig te verspelen. Wij hadden op dat ogenblik (om principiële redenen) geen televisie en dus waren we op gezelschapsspelen aangewezen om de tijd door te brengen, aangezien mijn vrouw niet meer mocht buiten komen. Johan de Belie en zijn vrouw kwamen in die tijd geregeld met ons kaarten en af en toe kon ik op die manier hun kaarten raden als zij zich lieten ontvallen welke “renner” ze in hun handen hielden…
Toen mijn eerste zoon (Roddy) geboren werd, kwam de liefde weer snel terug bovendrijven. Dat was in de tijd van de vierde Panini-reeks (1974). Een buurmeisje wilde altijd met Roddy komen spelen als een soort van levende pop, maar ik vond dat eigenlijk niet zo prettig steeds iemand over de vloer te krijgen. Het was echter een clever meisje en ze had dat in de gaten, net zoals ze gezien had dat ik belangstelling had voor die Panini-stickers zonder dat ik ze zelf “durfde” te gaan kopen. En dus gaf ze me stickers in ruil om met Roddy te spelen…
Toen hij wat ouder werd, werden de wedstrijden dan ook hervat om hem de manier bij te brengen hoe je daarmee kon spelen. Ondertussen was ook mijn jongste (John) al geboren en die toonde daar ook al heel vlug belangstelling voor. Ik herinner me nog dat ik op een bepaald moment de deelnemers met Roddy aan het doornemen was en toen ik bij Fons De Wolf zei: “Dit is De Wolf”, repliceerde John: “En doet Roodkapje dan ook mee?”
Roddy was het spelen als zodanig tamelijk vlug moe, maar heeft zich nog wel een tijd toegelegd op het samenstellen van de deelnemerslijsten en het uitrekenen van de klassementen. Daarna werd hij een verwoed fotograaf. Met een oude perskaart van mij heeft hij zich zelfs nog bij de persfotografen voor de Ronde van Vlaanderen kunnen toegang verschaffen, alhoewel hij toch nog wel erg jong was op dat moment.
Tegelijk was dat echter ongeveer zijn laatste exploot op dat vlak. John (de jongste) bleef zoals gezegd doorgaan, ook nadat hij te oud was geworden om nog met prentjes te spelen. Gelukkig bood op dat moment de computer nieuwe mogelijkheden. Het komt er grosso modo op neer dat de renners punten krijgen toegekend uit de werkelijke wedstrijden, maar dat zij ook nog recht hebben op bonuspunten die rechtstreeks of onrechtstreeks voortkomen uit de vroegere gespeelde wedstrijden.
Ook nù nog bezit ik prentjes, al is er niemand meer om mee te spelen. Mijn kleinzoon Michael woont te ver weg (Tenerife) en blijkt de microbe niet van zijn vader (John) te hebben geërfd. Michael poseert enkel voor bovenstaande foto, want hij noch zijn neefje Kobe (laat staan nichtje Lucy) toonden in hun jeugd enige interesse… John en ik daarentegen spelen wel nog vele koersen na, maar dan enkel via de computer, zoals je hieronder kunt vaststellen.

Vaak gehoorde vraag daarbij: waarom geen vrouwenwedstrijden? Wel, het spreekt vanzelf dat de computer (het spel is ontworpen door een vroegere vriendin, uiteraard op mijn aangeven, want zij was totaal niet in wielrennen geïnteresseerd) daartoe de mogelijkheid moet bieden. En inderdaad, dankzij het feit dat de computer hoofdletter-gevoelig was, hebben we een tijdlang nog wel degelijk vrouwenwedstrijden gespeeld. De namen van de vrouwen en hun ploegen moesten dan wel enkel in “onderkast” worden gespeld. Na verloop van tijd werden we dat evenwel beu, maar om de gespeelde wedstrijden toch niet helemaal verloren te laten gaan, kregen de mannelijke (al dan niet reële) familieleden van de vrouwen hun punten toebedeeld. Wie zich dus afvraagt waarom de redelijk onbeduidende renner Louis Longo zoveel punten heeft verzameld, kent nu het antwoord! (Op dezelfde manier hebben we die autokoers-uitslagen van vroeger ook verrekend en die loopwedstrijden uit de Ronde van Europa.)
Maar waarom dat nu op mijn blog zetten?
Wel, er is vooreerst gewoon een praktische reden: John woont in Tenerife en op die manier zijn die uitslagen toch voor ons beiden beschikbaar.
Daarnaast staan wij echter open voor opmerkingen in de zin van: die of die renner was op dat moment niet meer actief of reed dat jaar niet voor die ploeg. Want zeker toen mijn kinderen nog klein waren, namen we het daarmee niet altijd even nauw (het plezier van het spelen ging boven de historische accuratesse). Als er opmerkingen in die zin komen, zullen wij daar zeker rekening mee houden.
En tenslotte, tijdens een Ronde van Frankrijk van enkele jaren geleden passeerde ik eens aan een huis en daar woonde blijkbaar ook een jongetje dat de ritten naspeelde, want hij had zijn eigen uitslag voor het venster gezet. En dat is een klein beetje wat wij nog altijd zijn en doen: kleine jongetjes die hun uitslag voor het venster (lees: het internet) zetten…

Een overzicht van de uitslagen:

Amstel Gold Race
Baltic Chain Tour
Brussels Classic
Crocodile Trophy
Dauphiné Libéré
ENECO-Tour
F.I.C.P.-klassement (alle disciplines)
Gent-Wevelgem
Giro del Capo (Zuid-Afrika)
Giro delle Regioni
Great Ocean Road Race
Grote Prijs van Montréal
Grote Prijs van Plouay
Grote Prijs van Québec
Grote Prijs van San Sebastian
Grote Prijs Willem Tell
Grote Prijs van Zürich
Hamburg Vattenfals Classic
Japan Cup

2 gedachtes over “Fantasy league”

Marc De decker schreef:

23 augustus 2019 om 9:30 am

Ah sloeber, zo kon ik nooit winnen bij het kaarten natuurlijk! Wij verraadden onszelf via de coureurs… Enfin het misdrijf is verjaard vermoed ik.

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden
writers' blog schreef:

24 december 2022 om 3:11 pm

Dat spelen via de computer gaat met een speciale dbase, die nog uit de oertijden van IT dateert. Als er zich dus een fout voordoet, zit ik meestal in “deep shit”. Bij één van die gelegenheden heb ik een beroep gedaan op een specialist (Denis Carnier, de zoon van Luc?), die volgende oplossing in petto had:

Dit zou de oplossing voor de foutmelding moeten zijn:

Start de Windows 98 virtuele machine en klik op het verkenner icoon op de taakbalk.
Klik in de linkerkolom op dbase.
Dubbelklik in de rechterkolom op wiel.
Scroll in de rechterkolom tot de bestanden wieljt.qry en wieljt2.qry zichtbaar zijn (zie donkerblauwe kadertjes in onderstaand figuur).
Verwijder beide bestanden (dit verwijdert de queries).
Nu kan je wiel terug openen en nieuwe queries aanmaken met do wieljt en/of do wieljt2.

Indien dit probleem zich voordoet met andere do commando’s, ga dan terug naar de wiel map en verwijder het overeenstemmende .qry bestand.
bvb : als do wielzoek een fout geeft, verwijder dan wielzoek.qry

Als dbase NIET op volledig scherm staat, moet men merkwaardig genoeg op EIGENSCHAPPEN klikken en daarna bij SCHERM aanduiden VENSTER (en juist NIET “volledig scherm”, raar maar waar).

En als bij die bewerking de cursor plotseling is verdwenen, kan men die terugkrijgen door op ctr/alt te klikken.

LikeGeliked door 1 persoon

Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Vul je reactie hier in ...

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

E-mail (vereist) (Adres wordt niet getoond)

Naam (vereist)

Website

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit / Bijwerken )

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit / Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

Fantasy league

Share this:

Vind ik leuk:

2 gedachtes over “Fantasy league”

Geef een reactie Reactie annuleren