Yvonne Verschueren deed in 1949 auditie als danseres bij Romain Deconinck en deze wijzigde haar naam naar Delcour. Jarenlang speelde ze stukken volkstheater in de Minardschouwburg in Gent, bij de Beren, het gezelschap van Romain Deconinck. Na de scheiding van Delcour van haar eerste man en de scheiding van Deconinck werden beiden een koppel en huwden in 1967. Delcour speelde samen met hem onder meer in De kolderbrigade als Adrie en een gastrol in De Collega’s. Na zijn overlijden verdween ze een aantal jaren van de scène. Tot in het begin van het jaar 2000 toen het Echt Gents Theater werd opgericht en ik haar heb geïnterviewd voor Het Laatste Nieuws.
Zij vertelde mij dat zij altijd heeft geweigerd in de nieuwe Minard te spelen en ze wilde dat ook niet doen in de Gentse Feesten 2001, al was de leider van het Echt Gents Theater, Peter De Kemel, er eindelijk wel in geslaagd de tempel van het volkstheater te claimen met “’t Loopt in ’t honderd”.
Delcour was overigens wel vol lof over De Kemel, als schrijver, maar ook als regisseur. “Hij heeft een bijzonder gevoel voor timing en intonatie. En net als Romain introduceert hij ook oude Gentse woorden in zijn stukken. En hij is nog tamelijk jong. En dat is wat het volkstheater vooral nodig heeft: jonge mensen die een aangepaste versie brengen van het genre. Je moet niet proberen om Romain gewoon te imiteren, dat kan toch niet. De tijden zijn immers te zeer veranderd. Als men nu een beetje te hard lacht op café, wordt men daarop al aangekeken! Maar het moet wel volks blijven met mensen van vlees en bloed, met hun eigenschappen en gebreken.”
Nadien stond ze in 2005 nog in de Capitole in Gent in De Paradijsvogels in een regie van Jef Demedts, samen met onder andere de muzikale inbreng van Walter De Buck. In 2008 speelde ze nog een rolletje in Aanrijding in Moscou.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 