Het is vandaag ook al twintig jaar geleden dat de Amerikaanse componist Jay Livingston (rechts op bovenstaande foto) is overleden. He is best known as half of a songwriting duo with Ray Evans (links) that specialized in songs composed for films. Livingston wrote the music and Evans the lyrics. De dame in het midden is actrice Jane Russell die hen in 1948 de oscar overhandigde for the song “Buttons and Bows”, written for the movie The Paleface.
Livingston was born Jacob Harold Levison in McDonald, Pennsylvania; he was Jewish. His brother, longtime Capitol Records executive Alan W. Livingston, is best known for creating “Bozo the Clown” and signing Frank Sinatra and The Beatles among other legends with Capitol. Jay Livingston studied piano with Harry Archer in Pittsburgh, Pennsylvania, and worked as a musician at local clubs while still in high school. He attended the Wharton School at the University of Pennsylvania, where he organized a dance band and met Evans, a fellow student in the band. Their professional collaboration began in 1937.
https://www.youtube.com/watch?v=IsypUGOyhz4
Het merkwaardige is dat het duo haast uitsluitend voor films heeft geschreven, zonder dat Livingston echter een echte componist van filmmuziek was. Ze schreven m.a.w. hits die in een film werden ingepast of die de titelmelodie voor de film vormden. Daarom heb ik als voorbeeld de muziek voor de televisieserie Bonanza gekozen, omdat dit nog het dichtst in de buurt komt van echte filmmuziek, ook al bestaat er ook een gezongen versie van het Bonanza-thema.
Livingston en Evans schreven o.a. voor “The Scarlet Hour” van Michael Curtiz (1956) en “Condemned property” van Sydney Pollack (1966). Ze werden zeven keer genomineerd voor een oscar en hebben effectief driemaal een Academy Award in de wacht gesleept. De eerste keer was in 1949 voor “Buttons and bows” uit de western “Paleface” van Norman Z. McLeod. De tweede keer was in 1951 voor “Mona Lisa” uit “Captain Carey, USA” van Mitchell Leisen. Het spreekt vanzelf dat het nummer van Nat King Cole ook nog eens werd gebruikt voor de film “Mona Lisa” zelf van Neil Jordan uit 1986.
https://www.youtube.com/watch?v=NIDX18Xl16s
De derde oscar kreeg het duo in 1957 voor “Que sera, sera”, dat Doris Day zong in “The man who knew too much” van Alfred Hitchcock. In onderstaand klipje heeft men getracht de manier waarop het lied in de film voorkomt (niet gewoon als verkoopsargument, maar werkelijk als deel van het plot) weer te geven. Toegegeven, ’t is niet helemaal gelukt, maar ’t is beter dan niets.
https://www.youtube.com/watch?v=xZbKHDPPrrc
Livingston and Evans won the Academy Award for Best Original Song three times, in 1948 for the song “Buttons and Bows”, written for the movie The Paleface; in 1950 for the song “Mona Lisa”, written for the movie Captain Carey, U.S.A.; and in 1956 for the song “Whatever Will Be, Will Be (Que Sera, Sera),” featured in the movie The Man Who Knew Too Much. They also wrote “Tammy’s in Love” for the movie Tammy and the Bachelor in 1957. Livingston and Evans wrote popular TV themes for shows including Bonanza and Mr. Ed. They also wrote the Christmas song “Silver Bells” in 1951, for the film The Lemon Drop Kid, as well as “Never Let Me Go” for the 1956 film The Scarlet Hour. Fans of Johnny Mathis can thank Mr. Livingston for The Twelfth of Never and All The Time among others.
Livingston appeared as himself with Evans in the New Year’s Eve party scene of the 1950 film Sunset Boulevard. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 