Zestig jaar geleden: The Beatles voor het eerst in een opnamestudio

Vandaag is het zestig jaar geleden dat The Beatles voor het eerst een voet zetten in een opnamestudio. Dat was in Hamburg, waar ze in die tijd optraden op de Reeperbahn, en ze deden dat als begeleidingsgroep van een andere Britse zanger die daar actief was, Tony Sheridan.

Onder de titel “werk van Beatles heruitgebracht” verscheen een berichtje in de Gazet van Antwerpen van begin oktober 2011: “Het eerste onbekende werk van The Beatles met zanger Tony Sheridan wordt opnieuw uitgebracht op een dubbel-cd. Het gaat om opnames van de Britse zanger met The Beat Brothers (zo heetten The Beatles: voor ze onder die laatste naam legendarisch werden, red.) in Hamburg. De compilatie bevat nummers die zijn opgenomen in Hamburg nadat Bert Kaempfert de band in Duitsland ontdekte. Ain’t she sweet zal opgenomen worden, waarop John Lennon zingt, en Cry for a shadow, een instrumentaal nummer dat George Harrison schreef. De cd-box zal opgeleukt worden met oude, zeldzame foto’s van de Fab Four. Over de releasedatum is nog niets bekend.”
Maar trap hier dus niet in, hé mensen, ondanks het feit dat het hier een dubbel-cd betreft, terwijl de oorspronkelijke elpee, opgenomen op 22 juni 1961, erg kort was (nog geen dertig minuten, schat ik), staat hier dus géén nieuw, nog niet eerder uitgegeven werk van The Beatles op. Misschien wél van The Beat Brothers, dat zou inderdaad kunnen, maar in tegenstelling tot wat Tove in de GVA schrijft, zijn dat niét The Beatles. Dat is een andere groep die voor de helft instond voor de begeleiding van Tony Sheridan op de elpee. Deze oorspronkelijke elpee had makkelijk kunnen uitgegeven worden met twee onderscheiden kanten: één waarop Sheridan door de nog erg jonge en onervaren Beatles wordt begeleid en één door The Beat Brothers, maar ik vermoed dat Bert Kaempfert opzettelijk de twee kanten door elkaar heeft gehaspeld om het misverstand te kunnen doen ontstaan waar Tove dus met de ogen open is ingelopen. (Dat houdt natuurlijk wel in dat deze mix pas achteraf zou tot stand zijn gekomen, als The Beatles al The Fab Four waren, want in de tijd van de opnames zelf maakte het eigenlijk nog niets uit: The Beatles stelden amper iets voor en The Beat Brothers waren niet eens slechter dan zij, vergelijk beide opnames maar met elkaar.)
Dat The Beatles dus ook onder de naam “Beat Brothers” werden verkocht heeft dus ook niets te maken met het feit dat volgens sommigen het woord Beatles in de oren van producer Bert Kaempfert te veel zou hebben geklonken als “Peedles”, wat Noord-Duits zou zijn voor “penis”. Zelfs Hunter Davies vertelt dit verhaal verkeerd (p.113).
Eén nummer wordt op deze elpee door John Lennon gezongen, nl. “Ain’t she sweet”, en George Harrison brengt in “Cry for a shadow” een ode aan… The Shadows, wat ongewild een beetje cynisch is want de opkomst van de beatgroepen zou juist de teleurgang inluiden van instrumentale gitaargroepen zoals The Shadows of The Spotnicks. En wat nog straffer is: The Beatles hààtten Cliff Richard & The Shadows. Althans toch volgens Hunter Davies (p.71). Dat was dan eerder omwille van Cliff Richard, maar toch…
In de studio kon men Stu Sutcliffe als bassist uiteraard niet gebruiken, daarom werd een beroep gedaan op ene Charles Newby (*). Deze speelde eigenlijk sologitaar bij een andere groep uit Liverpool (Bill Barlow speelde daar bas), The Blackjacks, waarin we verder nog mensen uit de Beatle-entourage aantreffen, zoals Ken Brown op ritmegitaar en de drummer van de groep is nog Pete Best geweest. Wellicht is het contact dus via hem tot stand gekomen.
Op “Sweet Georgia Brown” speelt er ook iemand piano. Dit blijkt Roy Young te zijn, die ook meespeelt op “Swanee River”, dat echter het originele album niet heeft gehaald (dat zou dus wel op deze heruitgave kunnen staan!). Roy Young had played with The Beatles often during this stint at The Star Club). On 7 June 1962, Sheridan added his vocals.
“Sweet Georgia Brown” was released in mono as filler on Sheridan’s EP titled “Ya Ya”. For thirty-five years this was the only place to find this recording. After The Beatles’ popularity grew, Sheridan rerecorded the vocal on 3 January 1964 with lyrics referencing The Beatles. The second version was widely released. The original version finally surfaced again in stereo in 1997 included with copies of the book From Cavern To Star Club and both mono and stereo mixes can currently be found on the Bear Family release Beatles Bop – Hamburg Days.

Ronny De Schepper
(met dank aan Barry Langley, Camiel Delclef en Erik Vercauteren)

(*) Ik volg hier maar de gangbare opinie al is die niet altijd te vertrouwen. Een andere mogelijkheid is immers dat het Walter Eymond, de bassist van Rory Storm and the Hurricanes zou geweest zijn. Drie Beatles (John, Paul en George) en twee Hurricanes (die Eymond, samen met Ringo Starr) hadden op 15 oktober 1960 al eens samengezeten in een Hamburgse studio, al kan ik nergens vinden wat ze daar dan al mogen hebben gedaan, lees: opgenomen… Tenzij het deze nummers zouden zijn die onze vriend van de GVA meent te hebben ontdekt, maar dat lijkt me erg unlikely, ook al omdat dit de eerste keer was dat The Beatles eens een opnamestudio langs de binnenkant zagen.