Het is ook alweer vijftien jaar geleden dat de Amerikaanse zanger Gene Pitney is overleden. Ik was een fan, maar jammer genoeg heb ik slechts één elpee van de man moeten bespreken en dat was zeker niet z’n beste…
Dat verzamelelpees nooit hebben uitgeblonken in originele titels, wisten we al lang, maar “Gene Pitney 100% rock’n’roll” doet toch de deur dicht ! Is het omdat Gene Pitney destijds “Hello Mary Lou” voor Ricky Nelson heeft geschreven ? Zelfs dan zou het onrechtvaardig zijn : Nelson-Pitney namen hiermee een wissel op de toekomst, namelijk de country-rock en met het recht-voor-de-raapse geweld van de oerrockers had dat weinig te maken. Maar natuurlijk is zo’n titel nog steeds te verkiezen boven “The Best Of”, als er dan — zoals hier — maar twee hits opstaan : “She’s a heartbreaker” en “Mecca”. Verder nog vier eigen composities van Gene, een van Bill Haley, een van Joe Meek en nog vier nummers waarvan ik sowieso niet weet wat ik erover zou kunnen vertellen. Eigenlijk heeft een plaat van Gene Pitney recenseren geen zin : je houdt van de man of je houdt er niet van (vooral dan wegens zijn eigenaardig stemgeluid). Nu, ik hou ervan maar dan eerder van hartenbrekers zoals “Something has gotten hold of my heart” of “Backstage” dan van deze plaat vol B-kanten.
Gene Pitney is zelf ook in 1961 gedebuteerd met “I want to love my life away”. Met zijn merkwaardige stem was het niet abnormaal dat Pitney het oorspronkelijk probeerde als liedjesschrijver. Dat deed hij met “Every breath I take”, “He’s a rebel” en natuurlijk het reeds genoemde “Hello Mary Lou” zelfs helemaal niet slecht. Beter dan zijn eigen debuut alleszins. Het is pas in 1964 dat Gene doorbreekt met “Twenty-four hours from Tulsa”, “It hurts to be in love”, “True love never runs smooth”, “The man who shot Liberty Valance” en “Only love can break a heart” (allemaal van Bacharach & David). Ook speelde hij o.a. piano op “Not fade away” van The Rolling Stones en in ruil kreeg hij van Jagger & Richards “That girl belongs to yesterday”. Van Cynthia Weil en Barry Mann krijgt hij “I’m gonna be strong”.
Gene Pitney scoort een jaar later met “I must be seeing things”, “Save your love”, “The boss’s daughter”, “Princess in rags” en “Looking through the eyes of love”, dit laatste opnieuw van Mann & Weil.
Hij stierf op 5 april 2006 op een hotelkamer in Cardiff, tijdens een Britse tournee. Hij was 65 jaar oud. De avond voordien had hij nog opgetreden. Alles wees op een natuurlijke dood.
Ronny De Schepper
Referentie
Gene Pitney, 100 % rock ‘n’ roll, MFP 4 M 024 – 60777.
dagelijks iets degelijks 
Gene Francis Allan Pitney werd geboren op 17 februari 1940 in Hartfort als middelste van vijf kinderen. Hij werd grootgebracht in het nabijgelegen Rockville, waar hij les kreeg op piano, drums en gitaar. Hij was een ongewoon en eenzaam kind dat geen American Football speelde met zijn vrienden maar zich amuseerde door te jagen op muskusratten, nertsen en wasbeertjes die hij vilde en opzette.
Hij studeerde voor electrotechnicus en op school trad hij voor het eerst op. Nadien trad hij op met een groepje The Embers en nog later als duo Jamie and Janie (Gene Pitney en Ginny Arnell). Daarna maakte hij zijn eerste plaatjes onder de naam Billy Bryan maar toen de platenmaatschappij hem voorstelde om voortaan de naam Homer Muzzy, besloot hij voortaan onder zijn eigen naam verder te gaan. Hij verdiende zijn eerste goede geld met het schrijven van “Rubber Ball” voor Bobby Vee maar gebruikte hiervoor zijn moeders’ naam Orlowski wegens contractuele belangenconflicten. Nadien schreef hij ook “Hello Mary Lou” waarmee Ricky Nelson een grote hit scoorde.
Dan kwam hij in contact met Aaron Schroeder de eigenaar van het Musicor label waar Gene voortaan meerdere hits zou opnemen. Er kwam een samenwerkingsverband tussen het duo Schroeder/Wally Gold en dat andere gouden duo Burt Bacharach/Hal David. Hits volgden mekaar op maar toen in 1964 de Engelse invasie Amerika overspoelde begon daar zijn succes te tanen. In de UK bleef hij echter populair. Daarom stak hij de plas over en daar werd zijn publiciteitsagent gebeld door Andrew Loog Oldham in Parijs met de vraag of hij niet wilde meespelen bij opnames van een beginnende band The Rolling Stones. Zo kwam hij ook in contact met Marianne Faithfull waarmee hij een kortstondige relatie kreeg. Jagger/Richards schreven toen ook voor hem de hit “That girl belongs to yesterday”.
Gene keerde in 1966 evenwel terug naar de States om te huwen met zijn jeugdliefde Lynne Gayton en ze kregen drie zonen. Ze bleven samen tot aan zijn overlijden.
Nog een laatste weetje: de song “It hurts to be in love” werd eerst opgenomen door Neil Sedaka maar werd weerhouden door RCA omdat het niet in hun studio’s opgenomen was. De song werd overdubd met Gene’s stem en werd een hit. Opmerkelijk was dat Neils’ vrouw Leba samen met Toni Wine en Helen Miller (die de tekst schreef) samen instonden voor de backing vocals.
LikeGeliked door 1 persoon