« Die Turken van hiernaast » van Monica Penders (Van Goor Jeugdboeken, 128 blz., 360 fr) is werkelijk een kluif met alle (negatieve en positieve) stereotypen over gastarbeiders. De negatieve stereotypen worden gedebiteerd door ene tante Lenie die zodanig negatief wordt afgeschilderd dat zelfs de grootste racist zich daar amper in zal herkennen (als Penders mag overdrijven, dan wij ook).
Tegenover haar staat ene Hassan, een Turk die het blijkbaar tamelijk ver geschopt heeft, want niet alleen spreekt hij « keurig Nederlands », de kern van het verhaal draait precies om het feit dat hij met zijn gezin in een « betere buurt » komt wonen. Hassan wordt weliswaar erg stug en patriarchaal getypeerd, maar toch komt ook hij niet echt tot leven.
Zijn dochter Leyla des te meer. Deze spring in ’t veld ontpopt zich meteen als een jeugdige rebel die om een niets (of toch bijna : ze mag niet mee op schoolreis) zomaar ineens van huis wegloopt. Over extremen gesproken ! Zelfs haar vriendinnetje, die nochtans in een typisch progressief gezinnetje woont waar men de ouders met de voornaam aanspreekt en de oudere broer een onhebbelijke puber met een gouden hart is, staat daar even beduusd van. Kortom, tegelijk een sereen en toch boeiend jeugdverhaal over gastarbeiders schrijven blijkt nog steeds erg moeilijk (al hebben we toch al « En dan komt Manuela » gehad). Maar wie ben ik ? Mijn tienjarige zoon heeft het boek in één ruk uitgelezen en vond het erg grappig. Het zal dus vast en zeker weer hoog scoren bij kinderjury’s…
Referentie
Ronny De Schepper in De Rode Vaan nr.13 van 1986
dagelijks iets degelijks 