De Leuvense wielrenner Jasper Stuyven (foto’s van Jean-Pierre Verstraete, boven, en Erik Westerlinck, onder) heeft gisteren naar eigen zeggen de mooiste overwinning uit zijn carrière te pakken. Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) volgt immers Wout van Aert op als winnaar van Milaan-Sanremo. Hij reed vlak na de afdaling van de Poggio weg uit een elitegroep en hield net genoeg over op het sprintende peloton. Caleb Ewan (Lotto-Soudal) en Wout van Aert (Jumbo-Visma) vervolledigden het podium. (Sporza)
Stuyven brak door in 2007 met zijn provinciale tijdrittitel bij de nieuwelingen van Vlaams-Brabant. Een jaar later won hij deze titel in de wegrit. Op het Belgisch kampioenschap in Hooglede wist hij zijn eerste nationale titel te veroveren. In augustus betwistte hij de Asvö Radjugendtour in Oostenrijk, een meerdaagse wedstrijd waar ook Peter Sagan, Sebastian Lander en Lasse Norman Hansen op de erelijst staan. Hij won er de vierde etappe, en werd tweede in het eindklassement achter de Deen Andreas Dencker.
In 2009 maakte hij de overstap naar de junioren. Na een goed seizoen vol ereplaatsen was hij een schaduwfavoriet voor het wereldkampioenschap in de Russische hoofdstad Moskou. Hij en zijn Belgische teamgenoten controleerden de gehele wedstrijd, toen er in de slotfase twaalf renners wegreden was Stuyven samen met ploegmaat Sean De Bie mee. In de laatste ronde reed hij weg en wist solo te eindigen voor Arnaud Démare uit Frankrijk en de Oostenrijker Marco Haller.
Als gevolg van zijn wereldtitel mocht Stuyven in 2010 rondrijden in de regenboogtrui. Hij deed deze alle eer aan door Le Pavé de Roubaix te winnen, de zogenaamde Parijs-Roubaix voor junioren. Verder won hij in de Driedaagse van Axel en de Tre Giorni Orobica. Het wereldkampioenschap werd dat jaar in het Italiaanse Offida gereden. Op het heuvelachtige parcours werd hem kansen op titelprolongatie toegedicht. Uiteindelijk wist de Fransman Olivier Le Gac te winnen, in de spurt om de tweede plek moest Stuyven nipt de duimen leggen voor Jay McCarthy uit Australië. Door zijn goed seizoen kreeg hij de prijs Junior Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad.
Het jaar 2011 betekende voor Stuyven de overstap naar de beloften. Hij won dat jaar de Brabantse titel in de tijdrit, en wist ereplaatsen te behalen in de Ronde van Namen, Heistse Pijl en in de Parijs-Roubaix voor beloften achter Ramon Sinkeldam. In 2012 tekende hij een contract bij het Bontrager Livestrong Team. Dit betekende dat hij vanaf toen meerdere wedstrijden tussen de profs zou rijden. Door zijn goede seizoen kreeg hij de prijs Beloften Flandrien van het jaar, een verkiezing van Het Nieuwsblad die hij in 2010 dus ook al eens als junior had gewonnen. 2013 was zijn laatste seizoen bij de beloften. In dat seizoen won hij een rit en het eindklassement in de Ronde van Alentejo bij de profs, en werd hij derde in Luik-Bastenaken-Luik voor beloften.
In 2014 reed Jasper Stuyven voor het Amerikaanse World Tour-team Trek Factory Racing. Hij reed er onder meer aan de zijde van Fabian Cancellara, Fränk Schleck, Jens Voigt en Stijn Devolder. Zijn eerste wedstrijd voor het team was de Ronde van Qatar. In zijn eerste seizoen als neo-prof mocht hij onmiddellijk starten in topklassiekers als Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, dit in steun van Cancellara. In zijn eerste profjaar mocht Stuyven ook zijn debuut maken in een grote ronde, namelijk de Ronde van Spanje. Hij verraste door in elke vlakke etappe mee te sprinten voor de ereplaatsen, zo werd hij driemaal vierde, achter topsprinters zoals Nacer Bouhanni, John Degenkolb en Michael Matthews.
In 2015 was hij te zien in de driedelige documentaire reeks Jonge benen. Op 29 augustus 2015 won Stuyven de achtste rit in de Ronde van Spanje, na een sprint met een man of dertig. Eerder die etappe was Stuyven betrokken bij een valpartij waarbij de Belg een handwortelbeentje brak. Als gevolg van deze blessure ging hij de volgende etappe niet meer van start.
Op 28 februari 2016 won Stuyven Kuurne-Brussel-Kuurne, na een solo van zeventien kilometer. In de tweede etappe van de Ronde van Frankrijk reed Stuyven een hele dag in de aanval. Hij werd pas gegrepen op 450 meter van de meet. Hij hield er wel de bolletjestrui en de prijs van de strijdlust aan over.
In 2018 heeft hij met een late uitval de derde rit in de BinckBank Tour gewonnen en daarna de Grote Prijs van Wallonië. Na 205,9 km tussen Blegny en de Citadel van Namen bleef hij Dimitri Claeys (Cofidis) en de Fransman Warren Barguil (Fortuneo-Samsic) voor. Vervolgens heeft hij de GP Jef Scherens, met start en aankomst in Leuven, op zijn naam geschreven. De 26-jarige Stuyven haalde het, in deze achtste manche van de Napoleon Games Cup, na een massasprint van Jonas Van Genechten en Timothy Dupont. Die laatste was vorig jaar nog de beste op de Bondgenotenlaan.
In 2019 heeft Jasper de 34e editie van de Ronde van Duitsland gewonnen. Zijn leiderstrui kwam niet meer in gevaar, al ging de zege in de vierde en laatste rit over 159,5 kilometer tussen Eisenach en Erfurt ging naar Sonny Colbrelli (Bahrain-Merida). Ondanks de bonificatie strandde de Italiaan toch nog op drie seconden. [Wikipedia]
Stuyven was vorig jaar nagenoeg onzichtbaar in het voorjaar, maar in 2020 stond hij meteen op het hoogste schavotje. Hij heeft zijn zege in de Omloop Het Nieuwsblad ook niet gestolen: Stuyven was al mee in de eerste waaier, heerste op de Muur en was duidelijk de snelste. Dat de winnaar uit het groepje vluchters komt, is mee te danken aan het werk van Tim Declercq. Dat de eeuwige werkmier zijn schitterende Omloop nog in de verf zet met een vijfde plaats, is zeer verdiend. Dat de man waarvoor hij het allemaal deed, Yves Lampaert, de duimen moest leggen in de sprint was dan anderzijds wel een beetje zuur, maar de twee West-Vlamingen konden er toch nog mee lachen.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 