De Spaans-Limburgse zangeres Belle Perez viert morgen haar 45ste verjaardag (foto Paul Van Welden via Wikipedia).
Akkoord, zij brengt niet het soort muziek waarmee ik dag in dag uit bezig ben, maar wat ze doet, doet ze goed en ik kijk daar zeker niet op neer. Ik heb (op televisie) eens een live-show gezien van haar (ik dacht: in de Ancienne Belgique?) en die mocht er best zijn.
Maar ik grijp haar verjaardag toch voornamelijk aan omdat ik ook een persoonlijke herinnering heb aan haar. Bij het begin van haar carrière (zo’n twintig jaar geleden, denk ik) heb ik haar eens ontmoet op een zonnig terras in mijn Nederlandse lievelingsstad Den Haag.
Helaas is “ontmoet” een groot woord. Ze zat een tijdje samen met een oudere man (haar manager?) aan een tafeltje naast dat van ons, maar buiten een paar gestolen blikken, durfde ik haar natuurlijk niet aan te spreken. Pas toen ze opstond (om wat dan ook te gaan doen) en de man alleen achterbleef, trok ik mijn stoute schoenen aan en vroeg ik hem: “Dat was toch Belle Perez, hé?” De man moest lachen om zoveel beschroomdheid bij iemand die zelfs op dat moment toch al Abraham had gezien, maar hij bevestigde wel dat ik me niet had vergist…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 