Zdeněk Štybar (foto Axel VH) komt zondag niet in actie in de Ronde van Vlaanderen. De Tsjech onderging woensdag een operatie vanwege een hartritmestoornis, die aan het licht kwam nadat hij zich vorige week zondag onwel voelde na Gent-Wevelgem. Woensdag werd bij Stybar in Ukkel een ablatie uitgevoerd door hartchirurg Pedro Brugada, zo werd in een persmededeling gezegd, maar volgens mijn eigen cardioloog is dit onmogelijk omdat Brugada al bijna tien jaar met pensioen is. Hoe dan ook, de Tsjech mag dit weekend opnieuw trainen, maar de Ronde van Vlaanderen komt te vroeg. (Het Nieuwsblad)
Štybar begon zijn carrière als veldrijder. Zo werd hij zowel in 2002 als in 2003 derde op het WK veldrijden voor junioren. In 2005 werd hij voor het eerst wereldkampioen. In het Duitse St. Wendel versloeg hij zijn landgenoot Radomír Šimůnek op het WK voor beloften. Deze wereldtitel leverde hem een contract bij het Fidea Cycling Team op. Het daaropvolgende seizoen verlengde hij zijn wereldtitel. Ditmaal versloeg hij in het Nederlandse Zeddam de thuisrijder Lars Boom en Niels Albert.
Tijdens het seizoen 2007-2008 maakte hij zijn debuut bij de profs. Hij won zijn eerste klassementscross tijdens de Wereldbeker van Kalmthout. Later dat seizoen werd hij tweede op het WK. Ook in 2009 werd hij vicewereldkampioen. In het daaropvolgende seizoen 2009-2010 werd het wereldkampioenschap gehouden te Tábor, in zijn thuisland. Voor eigen publiek werd hij voor het eerst wereldkampioen veldrijden bij de profs. Dat seizoen won hij ook nog het eindklassement van zowel de Wereldbeker als de Superprestige. Een jaar later, op 30 januari 2011, verlengde hij zijn wereldtitel. Ditmaal klopte hij in St.Wendel Sven Nys en Kevin Pauwels. Na zijn tweede wereldtitel maakte Štybar vanaf 1 maart 2011 de overstap naar het Belgische UCI World Tour team Quick-Step. Eind december 2011 maakte Štybar bekend zich vanaf 2012 in de eerste plaats op het wegwielrennen te zullen focussen.
In 2012 boekte hij zijn eerste zege van betekenis op de weg. Tijdens de Vierdaagse van Duinkerke won hij de vierde etappe. Later dat jaar won hij ook nog een rit in de Ronde van Polen. In 2013 brak Štybar door op de weg. In zijn allereerste Parijs-Roubaix streed hij mee voor de overwinning, tot hij moest uitwijken voor een fotograaf. Uiteindelijk werd hij zesde. Later dat jaar won hij in de Eneco Tour twee etappes en het eindklassement. In de zevende etappe van de Ronde van Spanje van 2013 klopte hij Philippe Gilbert in de sprint, nadat ze met z’n tweeën waren ontsnapt op zo’n vijf kilometer van de finish.
In 2013-2014 reed hij opnieuw enkele veldritten. Hij betwistte ook het WK. Hij pakte er ietwat verrassend zijn derde wereldtitel bij de profs.
In het klassieke voorjaar van 2014 behaalde hij heel wat ereplaatsen. Later dat jaar werd hij voor het eerst nationaal kampioen van Tsjechië op de weg. Tijdens de Eneco Tour won hij opnieuw een etappe. In 2015 was Štybar de beste in de Strade Bianche, waar hij op de steile slotklim in Sienna Greg Van Avermaet en Alejandro Valverde van zich af wist te houden. Ook won hij dat jaar de zesde etappe in de Ronde van Frankrijk.
In 2017 werd hij, net als in 2015, tweede in Parijs-Roubaix en in 2019 won hij de Omloop Het Nieuwsblad en de E3-Prijs. (Wikipedia)
In 2020 heeft hij de voorlaatste rit in de Ronde van San Juan gewonnen. Hij ontliep nog net een massasprint. Zijn ploegmaat Remco Evenepoel zou het eindklassement winnen. De corona-periode viel echter niet mee voor Stybar. In het kampioenschap van Tsjechië werd hij verslagen door een andere veldrijder, Adam Toupalik en nu moet hij verstek geven voor de Ronde van Frankrijk wegens een knieblessure.
In 2021 stond Stybar aan de start van het WK veldrijden, en dat zonder ook maar één cross te rijden. Het is zeven jaar geleden dat de drievoudig wereldkampioen veldrijden nog eens aan de start van een WK stond. “Het veldrijden is mijn passie en nadat ik enkele wedstrijden op televisie had bekeken, begon het toch weer te kriebelen. Ik droom van de derde plaats, maar dat zal vooral een droom zijn,” vertelde hij in Het Nieuwsblad, maar dat geloofde hij eerlijk gezegd zelf niet (hij bedoelde immers derde na de “ongenaakbaren” Mathieu Van der Poel en Wout Van Aert). Uiteindelijk zou hij verdienstelijk achttiende worden.
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 