In Deinze had Gedichtendag vijf jaar geleden een treurig kantje. Precies op die dag is daar immers de gewezen stadsdichter Martin Carrette overleden. Carrette overleed thuis na een lange ziekte. Hij was de eerste Deinse stadsdichter van 2010 tot 2014. Carrette had nog plannen om zijn jongste bundel ‘Dubbel spel’ de volgende maand voor te stellen in het Museum voor Deinze en de Leiestreek. De gewezen stadsdichter zou in februari 65 worden.
Martin Carrette werd geboren in 1951 in een arbeidersgezin. Hij studeerde Germaanse Filologie aan de Universiteit Gent en werkte van 1973 tot 2011 als leraar Nederlands-Engels aan het Sint-Hendriks- en Zusters Maricoleninstituut in Deinze. Hij heeft dus samen met mij gestudeerd en zijn naam zegt mij wel degelijk iets. Ik heb dan ook op het internet in het algemeen en op Facebook in het bijzonder naar foto’s van de jonge Carrette gezocht, maar ik heb die helaas niet gevonden. Dankzij “Bitterkoekjes” ben ik echter wel op het spoor gekomen van wat wellicht dus één van zijn laatste gedichten moet zijn geweest, namelijk over die fameuze Gent-Wevelgem van 29 maart 2015, gewonnen door Luca Paolini. Tom Lanoye heeft vele jaren geleden al een schitterend gedicht over deze Vlaamse klassieker geschreven en het gedicht van Martin Carrette kan daar zeker naast gaan staan.
Gent-Wevelgem 2015
Zo’n dag dat de natte westenwind giert
van venijn – dat zong Brel met grote
adem over zo’n land, het land
van de koers
Zo’n dag dat ook grote namen vallen als
woorden in de wind – dat zong Dylan
met scherp snijdende windstem,
die niet zou misstaan in het orkest
van nat ontregelde blazers
dat op zo’n dag dwars
door zo’n land trok
Zo’n dag van grote strijd met vroege
verkenners, vlees voor de grote
kanonnen, huurlingen uit verre
vreemde landen, met namen
die op triomfbogen
horen te staan
Zo’n dag door zo’n land in het zog van Klokke
Roeland, die brand en storm klepte over
Vlaanderen – dat zong Rodenbach
over de stad waarvan de koers
beweert er te beginnen
Zo’n dag waarop, nee, de wind were ni’ zal
zingen dat ulderen dood tot niets hee
geteld – dat zong zo’n zanger
in zo’n land waar zerken
altijd onberoerd in de rij staan
uit welke hoek en hoe hard ook de wind waait.
(Bron: http://penpedaal.weebly.com/)
dagelijks iets degelijks 
Sympathieke man waar ik nog les van kreeg (zijn eerste jaar dat hij startte in het Sint Hendrikscollege.).
LikeGeliked door 1 persoon
Fijne, bescheiden man! Studiegenoot! Talentvol dichter! Het ga je goed, Martin!!
LikeGeliked door 1 persoon