Het is morgen al vijftien jaar geleden dat Rick van der Linden (rechts op bovenstaande foto van Rob Mieremet op Wikipedia) is overleden. En aangezien ik van shockeren hou, zou ik dit graag in combinatie willen brengen met het overlijden, enkele jaren later, van Gustav Leonhardt.
Daarvoor moeten we teruggaan naar de tijd (eind jaren zeventig, begin jaren tachtig) dat ik voordrachten hield (o.a. voor het Masereelfonds en Elcker-Ik) over “muziek en maatschappij”. Ik placht dan meestal te beginnen met een nummer om de mensen te shockeren. Zo herinner ik me dat ik mijn uiteenzetting over volksmuziek ooit eens begonnen ben met “Een hutje op de heide” van Armand Preud’homme. Natuurlijk om te zeggen dat dit géén volksmuziek is en uit te leggen waarom. Zo zou ik, als ik nu een uiteenzetting zou houden over wat eerst de “authentieke” en later (correcter) de “historische” uitvoeringspraktijk werd genoemd, beginnen met het niets vermoedende publiek… “The fifth” van Ekseption, de groep van Rick van der Linden, voor te schotelen. En jawel, Rick van der Linden had méér te maken met Gustav Leonhardt dan men op het eerste gezicht zou denken, want het was in het voorprogramma van Ekseption en andere “symfonische” rockgroepen dat we groepen terugvinden die teruggrepen naar de oude muziek die al die jaren in de vergeethoek was geraakt.. (Al is nu juist Gustav Leonhardt een slecht voorbeeld, aangezien er ook een tweespalt was binnen de “historische” beweging zelf, dat wordt allemaal uitgelegd in de inleiding van het artikel. Dan zal u ook kunnen vaststellen dat Ton Koopman een beter voorbeeld zou zijn, maar gelukkig voor hem is die nog springlevend!)
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 