Filip Bral werd geboren in Kortrijk en is de “herontdekker” van Pieter Van Maldere.
Hij is begonnen als trompettist, omdat zijn ouders zich geen piano konden veroorloven en dat het enige instrument was dat hij bij de fanfare kon lenen. Maar aangezien hij werd opgeleid door een hoornist, ging zijn belangstelling uit naar dàt instrument. Op die manier kwam hij bij Piet Dombrecht terecht en bij de historische uitvoeringspraktijk. Toch is zijn eigen CD opgenomen met moderne instrumenten. “Wenen, waar ik studeerde, is erg conservatief, herinner je de problemen die zelfs Nikolaus Harnoncourt moest ondervinden. Dus ik was wel verplicht met moderne instrumenten te werken.” Later (in 2000) heeft hij ze wel nog eens opgenomen met de Academy of Ancient Music (*).
Voor zijn eindexamen dirigent in het Lemmensinstituut dirigeerde hij het tweede pianoconcerto van Prokofiev met als solist Piet Swerts. Hij sloot zijn studies aan het Lemmensinstituut af met de diploma’s voor hoorn, fuga en orkestdirectie bij respectievelijk Piet Dombrecht, Christian Vereecke en Edmond Saveniers. Hij was ook leerling van componist Luc van Hove.
Als jonge dirigent vervolmaakte hij zich zoals gezegd aan de Musikhochschule in Wenen bij Karl Österreicher en Leopold Hager. In 1993-94 was hij postgraduate conductor aan de Guildhall School of Music and Drama in London. Tijdens zijn studies nam Filip Bral deel aan meestercursussen met o.a. Sergiu Celibidache, Peter Eötvös en Julius Kalmar.
In 1996 dirigeerde hij als finalist van het Tanglewood Music Center het Boston Symphony Orchestra en werd hij door Seiji Ozawa uitgenodigd om er samen te werken met de dirigenten Bernard Haitink, Seiji Ozawa, Reinbert de Leeuw, Gustav Meier en Rober Spano.
Filip Bral is ook laureaat van de Kirill Kondrashin Masterclass in Hilversum. Hij behaalde studiebeurzen voor de Salzburger Festspiele en het Aspen Music Festival. Een Europalia Nippon Kinen Grant liet hem tweemaal toe om in Tokyo bij Morihiro Okabe te studeren.
In het academiejaar 1998-99 was hij Visiting Fellow aan Harvard University in Cambridge (MA), waar hij samen met Robert D. Levin aan het boek “Pieter van Maldere, A noted 18th century composer uncovered” schreef. The Academy of Ancient Music nam daarna onder zijn leiding een reeks minder bekende werken van deze Brusselse componist op. Dus deze keer kon hij wél een beroep doen op een “authentiek” orkest. Als artistiek leider van het Vienna Consortium di Archi e Fiati nam hij ook werk op van Joseph Fiala en Franz Krommer.
Filip Bral dirigeert zowel in binnen- als buitenland. Hij verzorgde opnames voor de Vlaamse Radio en Televisie en leidde ook verschillende operaproducties: in London o.a. Mozarts “La Finta Giardiniera” en Brittens Tea-Party Scene uit de opera “Albert Herring”. Sinds 1996 werkt hij geregeld als assistent voor de Munt en de Vlaamse Opera. Hij assisteerde o.a. Peter Eötvös, Antonio Pappano, Yuri Simonov en Silvio Varviso. In 2000 leidde Filip Bral voor de Munt de kinderopera “Brundibár” van Hans Krasa.
In maart 2001 werd zijn muzikaal sprookje “Luna van de boom”, een compositie voor verteller en kamermuziekensemble dat in samenwerking met Bart Moeyaert en Gerda Dendooven tot stand kwam, bekroond met de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs. Zijn twee muzikale beeldverhalen “Mijn hart is een pinguïn” & “Klein Verhaal over Liefde” reisden naar Oostenrijk, Italië, Zweden, Luxemburg, Spanje en Nederland. In zijn jeugd heeft Filip Bral ook nog bij een kleinkunstgroep gespeeld, waarvoor hij o.m. muziek heeft gezet op teksten van Marc Braet.
Referentie
Ronny De Schepper, Heerlijke herontdekking, Het Laatste Nieuws 6 april 1996
(*) Of het om dezelfde symfonieën gaat of om andere, daarover kan ik nu niet meer oordelen, want die eerste CD is bij een vriendin achtergebleven.
dagelijks iets degelijks 