De pianist Sergei Babayan (foto YouTube) werd geboren in de USSR.
Hij is begonnen op 3-jarige leeftijd. Studeerde eerst in Moskou bij Naumov, maar verblijft sinds 1990 in de VS voor concerten. Als Armeniër is hij nog altijd een beetje dissident, hij wil niets met Gosconcert te maken hebben b.v. en verwijt ze ook dat ze niet langer de besten sturen. Dat was dus een onrechtstreeks verwijt aan de twee “officiële” Russische finalisten in de Elisabethwedstrijd 1991. Hij zegt ook dat hij in wedstrijden in eigen land om politieke redenen achteruit werd gesteld, maar dat dit sedert Gorbatsjov niet meer het geval is. Anderzijds spreekt hij met veel lof over het onderwijssysteem in de USSR, vooral omdat het geen vakidioten kweekt. Zijn idolen zijn Glenn Gould en Sergei Rachmaninov. Toch heeft hij voor zijn uitvoering van het concerto van deze laatste niet naar Rachmaninovs eigen opnamen geluisterd, omdat hij zich niet wil laten beïnvloeden. Ik liet mij inpakken, maar Jos Van Immerseel was juist erg boos omwille van de “show”, de “pose”. Rian De Waal trad mij echter bij door te zeggen dat de man gewoonweg zo extrovert is dat hij naar alle kanten kijkt “en niet alleen naar het plafond“. Zijn arrogante reactie op zijn “slechte” plaats (tiende) doet me echter vermoeden dat Van Immerseel uiteindelijk toch gelijk had…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 