Op zijn eigen aangeven heb ik in 1980 nog een minibrokje gemaakt over mijn vroegere fotograaf bij De Voorpost, Henri Codenie (op de foto van het bestuur van de Wase Persclub van dat jaar staat hij op de voorste rij als tweede van rechts, hij dekt mijzelf gedeeltelijk af). Ik wilde graag ingaan op zijn verzoek omdat het probleem dat hij aankaartte ook mezelf een beetje aanbelangde, zoals mag blijken uit het vervolg van de tekst…
Henri Codenie is werkloos en amateurfotograaf. In die volgorde. Voor werklozen is het niet steeds gemakkelijk hun (dikwijls dure) hobby te blijven beoefenen, voor Henri was het dus erg welkom dat het plaatselijke weekblad « De Voorpost » foto’s van hem gebruikte en hem hiervoor een kleine vergoeding uitkeerde. Dit was echter niet naar de zin van RVA-directeur De Bosschere, die oordeelde dat dit een beroep was, en men schorste Codenie definitief van werkloosheidsuitkering.
Ondertussen had Henri echter ook een foto ingestuurd voor een wedstrijd georganiseerd door het stadsbestuur van Sint-Niklaas n.a.v. het eeuwfeest van het stadhuis. En o ironie ! Codenie won die wedstrijd, én de 5.000 fr daaraan verbonden. Bij de prijsuitreiking echter weigerde Henri dit geld « omdat de RVA hem verbod had opgelegd er andere inkomsten op na te houden dan z’n stempelgeld »…
De Bosschere was aanwezig bij deze « plechtigheid »… Waarbij schuinschrijver « Moospot » zich de vraag stelt of doppers nu ook gaan geweerd worden uit TV-kwissen e.d. ?
Alleszins zijn we zelf ook eens zo gek geweest onze kansen te wagen toen we nog werkloos waren, maar als beroep moesten we dan wel ons « normaal » beroep opgeven, « doppers » bestaan blijkbaar niet bij de ontspanningsdienst van de BRT. Bij de KRO daarentegen (Voor een briefkaart op de eerste rang) wordt er met werklozen juist uitvoerig gepraat over de moeilijkheden bij het zoeken naar werk en informeert Bob Bouma iedere keer belangstellend of de kandidaten reeds werk hebben gevonden…
Voor de liefhebbers van Protea
Op een kwaaie dag vroeg de blanke Zuid-Afrikaan Hermanus Louw zijn zwarte bediende John Mokwena een pakje sigaretten te halen. John kwam terug met een verkeerd merk en werd daarop door zijn werkgever doodgeslagen. Hermanus werd zopas door de rechtbank te Pretoria veroordeeld tot een boete van 100 rand (ongeveer 4.000 fr.).
Eveneens in Pretoria staan momenteel de h. Marthinus Botha en zijn vrouw terecht. Ze hebben hun zwarte meid van vijftien jaar doodgeranseld, hierbij geholpen door een politieman en twee andere zwarte bedienden. Het meisje werd verdacht een fototoestel er een haardroger te hebben gestolen.
Intussen blijft Zuid-Afrika zich beschouwen als een bastion van de christelijke beschaving in het barbaarse tropencontinent.
Veldslag
Tot hiertoe (want ze zijn nog niet afgelopen !) zijn er bij de herfstoefeningen van de NAVO reeds zestien doden gevallen, waaronder vijf burgers. Over het aantal gewonden wordt niet gesproken en ook niet over de andere moeilijkheden die de plaatselijke bewoners ervan ondervinden, tenzij dan die cynische foto waarbij een boer — vruchteloos — probeert een tank te verhinderen over zijn land te rijden.
Buiten de vijf West-Duitse burgers zijn vijf Amerikaanse soldaten, vier West-Duitsers, één Canadees en één Brit om het leven gekomen. Toch zijn de oefeningen volgens NAVO-opperbevelhebber Alexander Haig jr. totaal ongevaarlijk. Maar dat is natuurlijk weer een uiting van Amerikaanse gigantisme. Onder de 50.000 geen compassie !
Ayatollahs hier en ginder
Bij het (noodgedwongen) vertrek van de Franse missie uit Teheran heeft zich een incident voorgedaan, dat gemakkelijk kan geminimaliseerd worden, maar tegelijk toch typerend is voor een verschrikkelijk bekrompen mentaliteit, zodat het tot nadenken zou mogen stemmen. De Iraans secretaresse van de Franse ambassadeur is immers op de vlieghaven ternauwernood aan een openbare afstraffing met stokslagen ontkomen. Het ernstige vergrijp dat zij immers had gepleegd was dat zij haar vroegere baas in het openbaar een afscheidszoen (op de wang !) had gegeven. En om alle mislukte puriteinen maar ineens helemààl het gras van onder de voeten te maaien : gegniffel is hier niet op z’n plaats, want de ambassadeur was vergezeld van zijn vrouw die zich overigens aan hetzelfde liederlijke gedrag overgaf met haar Iraanse chauffeur.
Wanneer zij deze orgie zagen, snelden de « behoeders van de revolutie » toe en eisten de overeenkomstige straf (stokslagen dus). Oorspronkelijk bood iemand van het ambassadepersoneel zelfs aan om de stokslagen voor de secretaresse in ontvangst te nemen. Uiteindelijk werd alles in der minne geregeld, dit wil zeggen de Fransen namen de « blaam » (!) op zich en schreven ze toe aan onze « bandeloze » Westerse maatschappij.
Nols
Er zijn geen zekerheden meer in het leven. Burgemeester Nols van Schaarbeek zal wellicht zelf hoogst verbaasd opgekeken hebben toen hij in de maandagkrant van de « Gazet van Antwerpen » een stukje over zijn persoon mocht lezen dat met onverholen sympathie was geschreven (« Nols is niet bang van mensenrechtenliga »).
Een en ander wordt al duidelijker wanneer men weet dat het een impliciete goedkeuring betreft van Nols’ razzia’s tegen de gastarbeiders en zijn weigering om zich hierover tegen de Liga te verantwoorden. Een gemeenschappelijke vijand is al eerder aanleiding geweest tot monsterverbonden… (Minibrokjes uit De Rode Vaan nr.34 van 1981)
Quiz op televisie
De finale van de quiz « De stomme van Portici en andere Belgicismen » (29-12-80) is maar een mager beestje geworden, net zoals de hele reeks tenandere. Er zat weinig of geen spanning in. De « groten » van de familie Boogmans haalden het vrij gemakkelijk van de « kleintjes » van de familie Van Gerwens. Om het geheel toch wat op te luchten haalde men naast een stel karnavalgekken ook nog de beroemde Belg Eddy Merckx in de studio. Deze gelukte erin te verklappen dat het om een opgenomen programma ging tijdens de vijf zinnen die hij te zeggen had. Maar ja, bij de BRT is men altijd kampioen geweest in het uitkiezen van welbespraakte landgenoten om in praatprogramma’s te gast te zijn…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 