Bart De Wever wordt vijftig…

De Antwerpse burgemeester en voorzitter van de N-VA, Bart De Wever, viert vandaag zijn vijftigste verjaardag.

Mijn hele leven stem ik al links (achtereenvolgens PvdA, KP, SP en Groen!) en voor zover ik me kan herinneren, ben ik bij de verkiezingen nog nooit bij de “winnaars” geweest (*). Voor het eerst heb ik het nu over een totaal andere boeg gegooid en met mijn stem voor de N-VA behoor ik nu ineens ook tot het kamp van de overwinnaars. Ik geef toe, het geeft een goed gevoel. Ook al verloor ik diezelfde avond het licht in mijn rechteroog. Een vingerwijzing van mijn naamgenoot? Men zou geneigd zijn het te gaan denken, zeker nadat de operatie om het euvel te herstellen is mislukt en ik dus enkel op mijn linkeroog ben aangewezen…
Maar mijn “kameraden” zullen natuurlijk hoe dan ook vinden dat ik een rare bocht heb genomen. Ik was het echter beu om mijn stem telkens te laten verloren gaan. Zeker de laatste keer toen ik zowaar op de gitarist van Clouseau meende te hebben gestemd. Hij stond op een extreem-linkse lijst, maar ’t strafste was nog dat het wellicht om een naamsverwarring gaat, want in 2012 kwam deze Tom Vanstiphout opnieuw op voor een linkse splinterpartij (Rood), maar hij werd omgeschreven als zijnde veertig jaar (dat zou natuurlijk nog kunnen), maar ook als “ABVV-militant Volvo Cars”. Het zou mij verbazen mocht de gitarist Vanstiphout er nog een job op nahouden naast een drukke agenda als muzikant.
Bovendien vind ik dat we op de eerste plaats een eigen Vlaamse staat nodig hebben om de Belgische verkwistingen achter ons te laten en de sociaal-economische problemen sneller, doeltreffender en krachtdadiger te kunnen aanpakken.

DE SLIMSTE MENS
Maar nu ik toch aan bekentenissen toe ben, ik geef ook toe dat ik tot diegenen behoor die zich over de streep hebben laten trekken door het optreden van Bart De Wever in “De Slimste Mens”. Maar het spreekt uiteraard voor zich dat dit niet zo maar is gegaan. Op woensdag 4 februari 2010 schreef ik hem dan ook de volgende mail:
“Geachte Heer De Wever,
Laat ik me eerst even voorstellen: ik ben een linkse separatist. Aangezien er geen linkse separatistische partij bestaat, doe ik op mijn blog dan ook een oproep dat de Gravensteengroep zich alsnog tot een politieke partij zou omvormen.
Maar, om eerlijk te zijn, dat zie ik niet gebeuren. Daarom weet ik nog altijd niet voor wie ik de volgende keer zal stemmen. Ik geef het toe: zeker na uw geslaagde optreden in ‘De slimste mens’ gaan mijn gedachten naar u uit. Ik vind uw tongue-in-cheek humor zo intelligent, dat ik mij niet kan voorstellen dat u werkelijk zo ‘bruin’ bent als de grapjes van professor Torfs plegen aan te geven.
Het spreekt echter vanzelf dat ik mijn stem niet kan geven aan iemand die al allergisch wordt ‘van een rode das’. Akkoord, ook hier gaat het om een grapje, maar ik wil toch wel weten wat u in een onafhankelijk Vlaanderen van plan bent met een linkse oppositie?
Mijn linkse vrienden reageren volgens mij ‘ondemocratisch’ op het idee van een onafhankelijk Vlaanderen, omdat zij er zich niet kunnen bij neerleggen dat Vlaanderen eerder rechts dan links is, eerder conservatief dan progressief. Ikzelf zie dat echter eerder als een uitdaging, een missie. Maar ja, het moet dan wel om een missie gaan die realistisch is. Dus ik herhaal mijn vraag: is uw partij bereid om in een onafhankelijk Vlaanderen het democratische spel te spelen en een linkse oppositie dus haar werk te laten doen?
In geval van een positief antwoord, kan u – in afwachting van een links alternatief – op mijn stem rekenen.”
Op 10 februari kwam het volgende antwoord:
“Geachte,
Bedankt voor uw bericht. Excuus voor het late en beknopte antwoord.
Uw verhaal is erg herkenbaar en ik begrijp natuurlijk dat u zich partijpolitiek in een soort leemte bevindt. Toch zijn er binnen N-VA heel wat mensen actief die zich rekenen tot de linkerzijde.
Wat uw vraag betreft: voor mij is het vanzelfsprekend, Vlaanderen heeft een sterke linkerzijde nodig.”
Alhoewel ik zeker niet van plan was een soort van correspondentie op te starten, schreef ik hem op dinsdag 5 mei toch een nieuwe mail:
“Mijnheer De Wever,
Het zal u wellicht plezier doen te weten dat ik de stemtest heb gedaan en dat ik bij uw partij ben uitgekomen. Ter verduidelijking: in een vorige mail had ik u gemeld dat ik voor u zouden stemmen, maar dat was dan eerder op basis van een sympathie voor uw persoon. Maar nu blijkt die ‘instinctieve’ keuze dus politiek onderbouwd. Dat zou een verstandig mens als u gelukkig moeten stemmen, dacht ik.”
Deze keer kwam er ’s anderendaags reeds een antwoord:
“Beste,
Inderdaad, daar ben ik blij mee! Je ziet dat we zo erg nog niet zijn ;-)
Mvg,
BDW”

BRUSSEL
Ik ben zeker niet van plan om Bart De Wever met mails te stalken, maar af en toe moet ik mijn ei toch eens kwijt. En ik krijg nog altijd keurig een antwoord, wat toch altijd fijn is. De laatste keer ging mijn mail over het interview met Bart De Wever in Humo.
“Geachte heer De Wever,
Ik ben (als linkse flamingant remember) nog steeds blij dat ik voor u heb gestemd bij de jongste verkiezingen. Ook, en vooral, na het interview in de Humo van deze week. Ik kan mij in al uw antwoorden terugvinden, minus één.
Ik ben er immers wel degelijk van overtuigd dat Vlaanderen Brussel moet loslaten. Ik weet dat dit een heikel punt is, de argumenten die u aanhaalt zijn dan ook zomaar niet te verwerpen, maar ik vrees dat we er anders nooit gaan uit geraken. Brussel is historisch Vlaams, dat is algemeen geweten, maar iedereen die zoals ik jaren in Brussel heeft gewerkt, wéét dat het nu een Franstalige stad is, de bewoners van de Dansaertstraat inderdaad uitgezonderd. ;-)
Ik vrees dat we hier de klok niet meer kunnen terugdraaien, ook al omwille van de fameuze “multiculturele” maatschappij die nergens zo prominent aanwezig is als in de hoofdstad. Het lijkt me immers logisch dat als immigranten dan al willen inburgeren door het aanleren van één van de twee landstalen, dat die dan in Brussel voor het Frans opteren. Als Senegalees, Chinees of Colombiaan zou ik ook wel weten wat me te doen staat…
Dus loslaten die handel en maak van Antwerpen maar de Vlaamse hoofdstad, dan kan Gent een leuk provinciestadje blijven (ook hier nogmaals even verduidelijken dat ik een Gentenaar ben).
Helaas zou ik niet graag hebben dat u dan burgervader van die stad zou worden, aangezien ik van mening ben dat u van meer belang kunt zijn in de nationale politiek.
Met vriendelijke groeten,
Ronny De Schepper
P.S. Die verwijzing naar de nonnenkappen van Hugo Claus vond ik zeer geslaagd. Zegt u nou niet dat u dit niét op mijn blog heeft teruggevonden, laat mij wat dat betreft in mijn zalige waan.”
Een uur later was er reeds dit antwoord:
“Beste,
Dat citaat van Claus heb ik wellicht idd van uw weblog, ik weet alleszins dat ik het nav een mail vond op een weblog en dan heb gecheckt. Dat moet uw mail geweest zijn.
Wat Brussel betreft: ik pleit niet zozeer voor een Vlaamse greep op het bestuur van de stad, wel op de economische functie van de stad. Moeilijk debat.
Mvg,
Bdw”

EUROPA
Humo heeft ondertussen nog altijd niet de handdoek in de ring gegooid wat de strijd tegen Bart De Wever betreft (ze worden daarin – langs Vlaamse kant dan, aan de andere kant staan er wel meerdere tafelspringers klaar om op euh… tafel te springen – enkel overtroffen door Liesbeth Van Impe van Het Nieuwsblad en, oh ja, de VRT doet natuurlijk ook zijn duit in het zakje) maar het wordt wel vervelend voor hen als zij in hun eigen blad mensen aan het woord laten die de lof van De Wever beginnen zingen. Zoals hun eigenste Jan Mulder in het nummer van 2/11/2010. Ook al is Mulder een beetje verward. Hij legt de vinger op de wonde als hij stelt dat wij in een land leven waarin de ene gemeenschap zich niet eens kan uitspreken over de andere (“Je kunt er als Vlaming niet eens op een Waalse partij stemmen”), maar zijn conclusie (“Ik zou op een Waal willen kunnen stemmen”) is dan ook weer niet de oplossing natuurlijk. Al stelt hij even daarvoor dus: “Ik zou het zo’n verlies vinden, maar aan de andere kant denk ik ook: dat kàn toch niet, België? Die De Wever heeft volkomen gelijk.”
En als klap op de vuurpijl staat er even verder in datzelfde nummer een interview met de Britse auteur Ian McEwan, die wel degelijk de juiste politieke analyse maakt: “De paradox vandaag is dat een reusachtig handelsblok als de Europese Unie het mogelijk maakt dat ook een klein land het binnen dat blok wel redt. En dat er dus geen reden is om al die staten bijeen te houden (**). Als Luxemburg kan bestaan, kunnen andere kleintjes dat ook. België is hoe dan ook al een klein ding, zal iemand eronder lijden als het nog een stukje kleiner wordt? Ook in dit geval (***) denk ik dat je gewoon mee moet gaan met wat de mensen willen.”
De pogingen om Bart De Wever in de val te lokken gingen ondertussen onverdroten verder. Zo werd er in Het Nieuwsblad van 12 augustus 2010 gesteld dat hij nu zijn “staatsmanschap” kan bewijzen door… toegevingen te doen (****). Akkoord, aan een onderhandelingstafel zullen er altijd toegevingen gedaan moeten worden. Maar er zijn toch limieten? Je bewijst toch niet dat je een staatsman bent door met je billen bloot te gaan zitten? Indien het van de overzijde nog altijd te veel “non” klinkt, moet De Wever – precies om zijn “staatsmanschap” te bewijzen – de handdoek gooien en zeggen: los het dan maar op met de 70% die niet voor de N-VA heeft gestemd.

SOCIAAL EN FEDERAAL

Vele jaren later, in de aanloop naar de verkiezingen van mei 2019 om precies te zijn, heb ik dan toch nog eens een mailtje gestuurd. De aanleiding was een reportage in het Nieuwsblad over het afkalven van partijmilitanten. Voor de N-VA kwam er een zekere André aan het woord, die o.a. schreef dat hij vroeger vaak met het partijsecretariaat per mail correspondeerde, maar dat de regelmaat van het antwoorden steeds afnam, tot ze uiteindelijk gewoonweg uitbleven, precies hetzelfde als bij mij dus. En zo kreeg ik paradoxaal de idee om Bart De Wever dan toch nog eens aan te schrijven.
“Geachte heer De Wever,
Beste Bart,
Het is al een heel lange tijd geleden dat ik nog eens contact met u heb opgenomen. Ik wou nu echter graag even reageren op wat een zekere André vertelt in Het Nieuwsblad. In tegenstelling tot hem ben ik geen lid van de N-VA (ik ben op dat vlak nog altijd een marxist, strekking Groucho: “Ik zou geen lid willen worden van een vereniging die mij als lid zou aanvaarden”), maar eveneens in tegenstelling tot hem stem ik nog altijd voor de N-VA. Ik blijf met name een grote fan van uzelf (ik heb u – en dat meen ik eerlijk – nog nooit iets horen verklaren, waarmee ik het niet eens was) en ondertussen ben ik ook Theo Francken, Liesbeth Homans, Zuhal Demir, Ben Weyts, Jan Jambon – en ik vergeet er allicht nog een paar – leren appreciëren. Ook de partij als zodanig neemt vaak standpunten in die ik volmondig kan onderschrijven, zoals vandaag nog over de vrije schoolkeuze die boven de sociale mix moet staan.
Maar toch hebben de twee laatste zinnen van André mij “gepakt” zoals men dat dan zegt: “Ik had voor de Volksunie gekozen omwille van de slogan ‘sociaal en federaal’. N-VA is geen van beide meer.”
Ik wou u dat maar eens schrijven in de hoop om eventueel op die twee vlakken de partij opnieuw wat bij te sturen.”
Verwachtte ik een antwoord te krijgen? Niet echt blijkbaar, gemeten aan de zeer gematigde ontgoocheling toen zo’n antwoord uitbleef. Toch wil ik er zelf nog eens op terugkeren, om aan te tonen dat die combinatie “sociaal en federaal” perfect mogelijk is. De aanleiding waren de nieuwsitems over stakende gevangenisbewakers en zorgverstrekkers. Beide groepen vroegen terecht meer geld om aan hun noden tegemoet te komen. Maar van waar moet dat geld dan wel komen?
Wel, wat zou er gebeuren mocht Vlaanderen niet jaarlijks zoveel geld moeten afdragen aan het armlastige Wallonië? Dan zouden we toch een geldbron aanboren waarmee tal van sociale zaken zouden kunnen worden gerealiseerd?
Ja maar, zullen de Belgicisten zeggen, dat zou dan toch maar weinig sociaal zijn tegenover onze Waalse landgenoten. Daarop antwoord ik echter hetzelfde als wat ik nu al jaren aan een stuk beklemtoon: er zijn nog veel grotere noden in de wereld dan die van Wallonië. Niemand haalt het ooit in zijn hoofd te beweren dat wij al die noden zouden moeten gaan ledigen. Als iedereen voor zijn eigen deur zou vegen, dan zou de straat al lang proper zijn.
En kijk, als bij toverslag kwam er alsnog een antwoord in mijn bus vallen. Het was van Philippe Kerckaert, de ombudsman van de Nieuw-Vlaamse Alliantie:
“Geachte meneer De Schepper,
Beste Ronny,
Hartelijk dank voor uw mail.
Dat we als partij niet verzadigd zijn met het huidige federale politieke model, zullen wij niet tegenspreken. Het klopt dat wij pleiten voor een confederaal model.
Dat we evenwel niet sociaal zouden zijn, durven we wel ten stelligste tegenspreken. Het voelt wat droogjes aan om telkens weer te moeten verwijzen naar dezelfde cijfers, maar ze bewijzen wel ons punt. Volgens alle onderzoeken is de koopkracht de voorbije legislatuur met gemiddeld 5 à 6% gestegen voor alle inkomenslagen van de bevolking. Het welvaartsverhogende activeringsmodel dat arbeid sterker beloont, werkt dus voor iedereen. Deze cijfers zouden overigens nog stukken beter kunnen zijn, als men ook eens ten volle zou luisteren naar ons wat betreft de verdere bescherming van de sociale zekerheid.
Als we mogen meebesturen in een volgende legislatuur, willen we alvast werk maken van een verdere verlaging van de personenbelastingen, de verhoging van de (voornamelijk lagere) pensioenen en de bescherming van onze sociale zekerheid.
Met andere woorden: de N-VA is “sociaal en confederaal”.
We willen uw opmerking echter niet zomaar wegwuiven en zullen het doorgeven aan de bevoegde personen. Aarzel overigens niet om nog meer concrete vragen te stellen aan ons. We willen gerust onze standpunten zorgvuldig toelichten en uw twijfels wegnemen.
Met vriendelijke groeten
Philippe Kerckaert
Ombudsman N-VA
P.S. Uw verwijzing naar de onsterfelijke Groucho Marx wordt gesmaakt!”

DE VERENIGDE NEDERLANDEN

Op 21 juli (!) 2021 verraste BDW mij met een pleidooi voor een hereniging van Vlaanderen en Nederland in een confederale staat. “Ik heb de droom nooit losgelaten dat alle Nederlandstaligen ooit in één verband weer zouden samenleven. Mocht ik kunnen sterven als Zuidelijke Nederlander, ik zou gelukkiger sterven dan als Belg.” Dat zei hij in een interview met Trends Talk op Kanaal Z. Zowaar een echo van een uitspraak waarmee ik ooit eens heb gescoord op Facebook: “Ik ben geboren als Belg, maar ik hoop te sterven als Vlaming.”

“Dat is een persoonlijk standpunt dat ik al heel lang heb. In 1993 was ik al medeorganisator van een Groot-Nederlands studentencongres, als jongeman”, zegt hij verder in het gesprek met Trends Talk. “En ik heb die droom nooit losgelaten. Ik ben ook met een Nederlandse getrouwd, dus ik maak het ook in mijn eigen leven wel waar: dat alle Nederlandstaligen ooit in één verband weer zouden leven, de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden. Ze zouden een van de sterkste economieën van de wereld maken. De havens van Antwerpen en Rotterdam zouden kunnen fuseren tot dé gateway van de noordwest-Europese economie. Dat lijkt mij een fantastisch verhaal.”

Sedert de komst van VTM (*****) sta ik veel sceptischer tegenover dit “verhaal”, maar het is een opvatting die mij toch ook nooit helemaal heeft verlaten. Denk maar aan het podium dat ik destijds gaf aan mijn ondertussen overleden vriend Lode Willems met zijn fameuze “Plan B”…

WOKE

In 2023 schreef Bart De Wever een boek over “woke”. Hij werd hierover op 4 maart geïnterviewd in De Standaard. Hierbij de voornaamste uittreksels: ‘Zou er een sensitivity reader aan de Koran durven te beginnen? (…) Dat een slogan als “stop islamisering” door een rechtbank wordt veroordeeld, is totaal van de pot gerukt. (…) Zo ervaren de mensen dat: dat ze zich moeten excuseren voor de ­slavernij terwijl ze nooit slaven hadden, bij mensen die nooit slaaf zijn geweest. Dat ondergraaft de tolerantie voor andere ­culturen, de inzet voor inclusie, de aanpak van discriminatie. (…) Dat mensen zich niet alleen economisch achtergelaten voelen door het globalistische postmodernisme, maar zich ook cultureel onteigend en beledigd voelen. Dat zijn de mensen die in 2019 bij de N-VA zaten en nu bij Vlaams Belang. (…) Woke is geen legitiem streven naar een ­betere maatschappelijke ­consensus, maar een zeer ontwrichtende ideologie die ­mensen tegen elkaar opzet en het Westen criminaliseert.’

Ronny De Schepper

(*) Vroeger stond hier als voetnoot: “Ik heb het dan uiteraard over nationale verkiezingen. Op plaatselijk niveau heb ik de laatste jaren voor Frank Beke en Daniël Termont gestemd en dat zal ik ook blijven doen.” De gemeenteraadsverkiezingen van 2012 werden echter geïnterpreteerd als een barometer voor de akkoorden die onder Elio di Rupo waren afgesloten en dat veranderde de zaak natuurlijk! Bovendien loopt burgemeester Termont sedertdien zijn groene coalitiepartner achterna (cfr. het intrekken van het hoofddoekenverbod aan openbare loketten), zodat hij het wel mag vergeten. Ik was dan ook erg blij met de komst van Siegfried Bracke als lokaal boegbeeld van de N-VA, maar helaas toont Siegfried zich een veel zwakker politicus als de gewiekste journalist die hij is geweest.
(**) Ik word ook altijd zo boos als ik de mensen hoor afgeven op het “nationalisme”, waarbij ze dan het “volksnationalisme” bedoelen. Terwijl “nationalisme” (het woord zegt het zelf al) zich precies zou moeten keren tegen hen die een “Europa van de naties” verkiezen boven een “Europa van de volkeren”!
(***) Het andere geval vind je hier.
(****) Ik heb er toen niet op gelet wie dit schreef, maar wijzer geworden met de jaren neem ik aan dat dit toen al Liesbeth Van Impe was, die door het Nieuwsblad is weggehaald bij De Morgen en blijkbaar als haar levensdoel heeft gesteld om Bart De Wever te kelderen.

(*****) “Wat heeft dàt er nu mee te maken?” Wel, in de tijd van de monolithische BRT (die toen ook al ferm bekritiseerd werd), keken de Vlamingen massaal naar Nederland. Dat is nu helemaal gedaan. De taal is er om dat te bewijzen: in plaats van dichter naar elkaar te groeien, zijn we juist verder uit elkaar gegroeid. Wij verstaan Nederlandse speelfilms niet en omgekeerd! Om nog maar van het ideologisch uit elkaar groeien te zwijgen! Hier zijn we gelukkig nog niet zo ver dat de politiek correcten hun tegenstanders gewoon uit de weg ruimen!

Referenties

Peter Casteels, Oud-radiomaker Jean-Pierre Rondas: ‘De Wever wordt niet gevolgd maar vervolgd door de media’, Knack, 25 november 2020
Joël De Ceulaer, “Bart De Wever is de erfgenaam van priester Daens”, Knack, 11 juni 2014