In april van dit jaar heb ik “Het feest der liefde” van Ronald Giphart gelezen (foto Ciell via Wikipedia). Zoals trouwe lezers weten, laat ik mijn keuze bepalen door de website Willekeurig Woord en deze keer kreeg ik “Genot” als woord toegespeeld. Volgens mijn intern reglement zou thrillerauteur Elizabeth George dan als eerste aan bod gekomen zijn, maar mijn vrouw leest die zo vaak dat ik eender wanneer wel een boek van deze schrijfster kan lezen, als ik dat zou willen. Daarom liet ik ook de betekenis van het woord genot mede de keuze bepalen. En zo kwam ik dus bij dit boek van Giphart terecht…
Ronald Giphart werd op 17 december 1965 geboren te Dordrecht, als zoon van een huisvestingsambtenaar en Wijnie Jabaaij, die later Tweede Kamerlid zou worden voor de PvdA. Hij heeft één zus: Karin. Zijn ouders scheidden toen Giphart 11 was. Hij ging met zijn vader in Soest wonen en verhuisde in 1987 naar Utrecht, waar hij Nederlands ging studeren. Na drie jaar brak hij zijn studie af. Tijdens zijn werk als nachtportier begon hij te schrijven. Giphart debuteerde in 1992 met Ik ook van jou. Hij schreef daarna nog diverse romans en was redacteur van het literair tijdschrift Zoetermeer.
Giphart publiceert in uiteenlopende tijdschriften, waaronder voorheen in het NS-tijdschrift Rails, waarvan hij enige tijd hoofdredacteur was. Hij schrijft ook onder het pseudoniem Arnold Hitgrap, een anagram. In 1995 verscheen “Het Feest der Liefde”, vijftien verhalen over “studenten, liefde, voetbal, seks en literatuur”. Dat klopt dus. Je vraagt je af wat “voetbal” daartussen staat te doen, maar ik moet eerlijk toegeven: ik heb daarmee wat afgelachen, dus voor mij is dat o.k. Ik heb het moeilijker met “literatuur”. Meestal bedoelt Giphart daarmee dat hij confraters afzeikt die hem hebben afgezeikt nadat hij dat eerder met hen al had gedaan in zijn eerste twee romans. En zo kunnen we nog “wel” (om de aanhalingstekens te begrijpen moet je het boekje gelezen hebben) een tijdje doorgaan natuurlijk. Nee, ik heb er meestal geen moeite mee dat iemand er eens flink met de borstel doorgaat (hij ziet Herman Brusselmans als een soort van Vlaamse tegenhanger van zichzelf), maar dan moet je er “wel” tegen kunnen als je wordt teruggepakt uiteraard. (En nu maar hopen dat Giph mijn blog ook eens een behandeling geeft!)
In 1998 maakte hij samen met Joost Zwagerman de literaire theatershow Hamerliefde, die in 2000 wegens succes werd verlengd. In datzelfde jaar was hij bij de gemeenteraadsverkiezingen lijstduwer voor de lokale partij Leefbaar Utrecht.
In 2003 was zijn novelle Gala boekenweekgeschenk. Sommige christelijke boekhandels weigerden het geschenk te verstrekken vanwege de godslasterlijke taal, het voorkomen van overspel en bedrog. De Bond tegen vloeken protesteerde tegen de islamgrievende scènes in het boek. Gedurende een zaterdag was Gala geldig als 2e-klastreinkaartje voor treinreizen binnen Nederland.
Ook schrijft Giphart columns voor dagblad de Volkskrant en van augustus 2016 tot en met 1 februari 2020 voor het Algemeen Dagblad een wekelijkse column over eten, waarin telkens een recept werd weergegeven. Giphart is in 1997 getrouwd en heeft twee zonen en een dochter. (Wikipedia)
dagelijks iets degelijks 