In de periode vóór Fons Mariën op mijn blog zijn populaire “leestips” publiceerde, schreef hij er ook reeds een tweehonderdtal voor de website “Lezers tippen lezers”. Enige tijd geleden is deze website opgehouden met bestaan en het zou spijtig zijn om deze kleine pareltjes te laten verloren gaan. Daarom probeer ik er elke dag ééntje weer op te vissen…
Het boek De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano heeft een prachtige titel en een stevige reputatie die zorgen voor hoogstaande verwachtingen. Om vervolgens toch niet zo goed te blijken als verhoopt. “De eenzaamheid…” gaat over de levens van Alice (gehandicapt na een skiongeval op jonge leeftijd) en Mattias (die – eveneens op jonge leeftijd – zijn tweelingzusje is kwijtgespeeld omdat hij haar alleen achterliet in een park). Beiden zijn dus gekwetste zielen die elkaar op vijftienjarige leeftijd tegenkomen en een bijzondere band met elkaar ontwikkelen die geen gewone liefdesrelatie is. Het verhaal over beide personages speelt zich over lange tijd af, ze verliezen elkaar uit het oog omdat Mattias voor zijn academisch werk (hij is wiskundige) naar Londen trekt. Toch brengt die band hen na vele jaren weer even samen…
Boeiend, vlot geschreven maar minder geslaagd dan z’n reputatie doet vermoeden. Een goed boek, maar geen meesterwerk.
Citaat : Want Mattia en zij (Alice) waren verbonden door een onzichtbare, elastische band die schuilging onder een hoop onbenulligheden, een band die alleen kon bestaan tussen twee mensen zoals zij: twee mensen die hun eigen eenzaamheid in de ander hadden herkend.
Fons Mariën, 12/03/2015
