Morgen viert Klara, de “klassieke radio” van de openbare omroep, zijn (of haar?) twintigste verjaardag. Uiteraard is de zender al veel ouder: daarvóór heette-ie echter Radio 3 en nóg daarvoor BRT 3.
Naar aanleiding van de aankondiging van de sluiting van “zijn” Rode Pomp, verklaarde André Posman in De Gentenaar van 6/6/2008: “Met onze concerten lokten we ongeveer zesduizend mensen per jaar, maar we hebben ook jaren van twaalfduizend bezoekers gehad. Ik vrees alleen dat het niet goed gaat met de klassieke muziek. Het is een Titanic die aan het zinken is. Dat komt ook omdat jongeren niet meer in contact komen met klassieke muziek.”
Nu, als er één langgerekte promospot voor klassieke muziek is, dan is het wel de jaarlijkse Top 100 van Klara die binnenkort weer te horen is. Persoonlijk heb ik daar wel een bedenking bij. Ik ben immers nog altijd een Radio 3-aanhanger, in die zin dat ik met heimwee terugdenk aan het programma “Tafelmuziek” van Johan Vandenbossche. Die lichte barokmuziek op de middag vond ik telkens een verademing.
Toen ik het daarover onlangs had tegen een vriend, dacht deze bij “tafelmuziek” eerder aan “kamermuziek”. Zelf ben ik slechts heel langzaam tot de kamermuziek gekomen, maar nu ik die Top 100 hoor en de afwezigheid van zowel die “lichte barok” als van de kamermuziek vaststel, dan begrijp ik wel wat hij bedoelt. In zo’n Top 100 komen blijkbaar enkel loodzware stukken aan bod: concerti, symfonieën, opera’s, oratoria en noem maar op. Onder “lichte klassieke muziek” verstaan de mensen de dag van vandaag blijkbaar enkel nog André Rieu en andere Adrivalans, en die komt (terecht) uiteraard niet aan bod in dergelijke lijsten. Hoe dan ook, de manier waarop klassieke muziek, zowel “lichte” als “zware” stilaan uit onze maatschappij aan het verdwijnen is, is een problematiek die mij reeds langer bezighoudt, zoals blijkt uit het artikel “van kerk tot kerker“…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 
HERBERT VAN DE SOMPEL
Wie in Gent “computermuziek” zegt, die denkt meteen aan Herbert Van de Sompel. Na een voor zijn doen frivool rockuitstapje (met o.m. Geert Stadeus) vormde hij in 1984 met Guy c. Jules Van Belle
en Philippe Van Keymeulen
het elektro-akoestische ensemble Stellingname, dat tot 1989 stand hield. Nadien gingen beide Gentenaars elk hun weg, maar in 1992 vonden ze elkaar zowaar terug in Parijs en toen bleek dat ze allebei tot de conclusie gekomen waren dat de enige echte muziek de computermuziek is, vormden ze prompt opnieuw een duo dat nu de naam Young Farmers Claim Future meekreeg. In 1993 schreven en speelden ze het muziektheaterstuk “The Neckhair Cronicles” en op 16 maart 1995 waren ze met “Multi Media Cybertrash (wetware version)” te gast bij Logos.
Het Stellingname ensemble zelf bestond wel degelijk uit 3 personen
LikeGeliked door 1 persoon
Beste Mijnheer De Schepper,
u gebruikt een aantal citaten in uw tekst, echter zonder verwijzingen. Heeft u die wel nog bij de hand? Ik zou bijvoorbeeld graag willen weten vanwaar de uitspraken van P. Swerts over het serialisme komen.
beste groeten,
maarten
LikeGeliked door 1 persoon
Beste,
Ik vergeet inderdaad steeds mijn bronnen te vermelden. Ik vind het zelf ellendig en heb al vaak mensen op die manier teleur moeten stellen. Dus ook nu weer. Wat het interview met Piet Swerts betreft: ofwel was het op Klara zelf (wellicht nog Radio 3 indertijd of misschien zelfs nog BRT 3) ofwel komt het uit De Muziekkrant. Indien dit laatste het geval zou zijn, moet dit wel te achterhalen zijn via Stephan Moens b.v.
LikeLike
bedankt voor uw bericht!
maarten
LikeGeliked door 1 persoon