De Welshe operazanger Bryn Terfel viert vandaag zijn 55ste verjaardag.
Bryn groeide op als boerenzoon, zonder het minste verstand van muziek, tenzij dan misschien die van Queen en Dire Straits. Ook nu nog zijn zijn Meatloaf-imitaties wereldberoemd. Hij blijkt echter een natuurtalent te zijn. Via the Cardiff Singer of the World 1989, waar hij de liedprijs won (de échte prijs ging naar de Rus Dimitri Hvorostovsky), lag kort daarna de wereld aan zijn voeten. Zo noteer ik bij zijn vertolking van Quinault in “Lecouvreur” t.g.v. “Jonge zangers op weg naar het concertpodium 1991”: “Veel aandacht voor het theatrale, vooral de humor”. Dat is ook nog zo in 2006 tijdens zijn optreden op de Last Night of the Proms. Daarvóór had hij al een schitterende kwakzalver neerzet in “L’elisir d’amore” van Donizetti in de Nederlandse Opera. Regisseur Guy Joosten herinnerde zich blijkbaar dat Bryn ooit eens de wens had uitgesproken om de baszanger bij Elvis Presley’s Jordanaires te mogen zijn en stak hem dan ook in een glitterpak-annex-vetkuif.
Het CD’tje “Bryn Terfel sings favourites” uit 2003 dat ik mij op de uitverkoop van de Gentse bibliotheek had aangeschaft, bevat uiteraard “favorieten” uit het klassieke repertoire, zij het veel te weinig (het “Ave Maria” van Schubert, het wiegenlied van Brahms, het toreadorlied uit “Carmen” en het duet uit “De Parelvissers”, allebei van Bizet). Dit laatste duet wordt gezongen samen met Andrea Bocelli en dàt geeft veel meer de richting van deze CD aan: veel cross-over om niet te zeggen gewoon “klassiekerige” bewerkingen van popmuziek en folk. In dat laatste genre voelt Bryn zich wel thuis als het om liederen in het Welsh of het Gaëlic gaat (jammer genoeg staat zijn versie van de hymne die in “Empire of the sun” in het Chinees wordt gezongen er juist niét op), maar zijn andere popvertolkingen (b.v. een Italiaanse versie van de titelsong van de “Titanic”) kunnen naast die van Marc Meersman liggen…
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 