Vijf jaar geleden had Lode Willems een nieuw boek klaar over het verleden, heden en de toekomst van onze lage landen. Het heet ‘Den Vaderland Getrouwe’ en was oorspronkelijk verkrijgbaar in de e-versie en als papieren boek. De e-versie kost 9 €, voor abonnees op LW-Mededelingen 8 €. De papieren boekversie kost 24 €. Wie een papieren versie bestelde, kreeg er gratis de e-versie bij. Maar ondertussen is Lode dus helaas al een tijdje overleden en ik vraag mij af wie er zich over zijn nalatenschap bekommert en of het boek via die weg dan nog verkrijgbaar is?
De titel van het boek is een zin uit het Wilhelmus, ons aller nationale hymne, ook van de Belgen. Met alle respect voor de Brabançonne en De Vlaamse Leeuw, maar dat zijn subnationale hymnen. En die mogen er eveneens zijn, doch men moet zijn prioriteiten kennen.
In mijn boek met de opvallend oncommerciële titel wil ik opbouwen en verenigen, niet slopen en scheiden. Het omvat drie hoofdstukken, één over België, één over Vlaanderen en één over Heel Nederland. Typische vooroordelen worden er in ontkracht.
Met teksten van Karl Marx en Vladimir Lenin over het verschil tussen imperialisme en nationalisme, bewijs ik dat vaderlandsliefde een vooruitstrevende zaak is en dus niet “rechts”, zoals “linkse” eeuwige studenten met een jezuïetenverleden en hun terminologie uit de gruwelijke moordpartij van de Franse Revolutie menen.
In hoofdstuk 1, België, beschrijf ik de rebellie van Napoleonrevanchisten in Brussel. Hoe het begrip “Vlaanderen” ontstond als een product van België. De geschiedenis van la Brabançonne en mijn opflakkering van Belgitude op de top van de Kaukasus.
In hoofdstuk 2, Vlaanderen, ontkracht ik eveneens, met historische documenten in de hand, de uit de lucht gegrepen beweringen van ‘geschiedkundige’ Marc Reynebeau en auteur Tom Lanoye, dat Einstein aanvankelijk wou spreken op de IJzerbedevaart van 1933, maar dat dit plan werd geschrapt toen de organisatoren zich bewust werden van het feit dat Einstein een Jood was. Pure uit de duim gezogen onzin. Dat hij een Jood was, wist iedereen al lang en was ook in Diksmuide bekend. Joden waren welkom in België, in Diksmuide evenzeer als in Laken. En ten eerste ging het niet om de IJzerbedevaart van 1933 maar om die van 1931. Foei, historicus Reynebeau. Ten tweede, Einstein was nooit van plan om zelf aanwezig te zijn, maar stuurde zijn brief aan de “vredesmanifestatie van het Vlaamse volk” naar het IJzerbedevaartcomité. De brief werd op de bedevaartweide in Diksmuide voorgelezen en stond de dag daarop in de meeste Belgische kranten, ook Franstalige zoals ‘Le Soir’, dat de IJzerbedevaart roemt als “een ware internationale vredesbetoging”. Dat het tijdens de naziperiode grondig misliep in Diksmuide, beschrijf ik in mijn boek uitvoerig.
Voorts leg ik uit hoe vooruitstrevende personen zoals koningin Elisabeth mij enigszins verzoenden met het Belgische accident.
Tenslotte volgt het hoofdstuk Heel Nederland, waarin ik hulde breng aan de Franstalige en Nederlandsonkundige Brusselaar Paul Henri Spaak, die in 1945 de Nederlanden herenigde onder de naam Benelux.
Waarna ik pleit voor een nog meer doorgedreven eenheid der Nederlanden, met behoud van beide vorstendommen en het groothertogdom.
Ik stuurde mijn boek naar verschillende kranten, waar het nu ligt te sudderen in de laden van snurkende recensenten, zoals Hugo Claus ze typeerde. Maar ik weet dat het laatste woord over dit boek nog niet is gesproken. Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer!
Men zegge en maile het voort…
Lode Willems
dagelijks iets degelijks 