55 jaar geleden kreeg ik als verjaardagsgeschenk van mijn ouders en mijn grootmoeder o.a. “A well-respected man” van The Kinks (in totaal kreeg ik zoals gewoonlijk drie singles – één van elk – maar de twee andere kan ik me nu niet meer herinneren).
Uiteraard zijn noch mijn ouders noch mijn grootmoeder die single (en de twee andere) zelf gaan kopen. Zij zouden met iets heel anders naar huis gekomen zijn! Het was toch echter al een overwinning op zich dat ik “mijn zin” mocht doen. Want het was nog niet zo heel lang geleden dat beatmuziek niet binnen mocht van mijn vader (het was zijn moeder – mijn grootmoeder dus – die dit verbod een jaar eerder doorbroken had door me “I feel fine” van The Beatles te laten kopen). En ondanks het feit dat ik toen toch al veertien jaar werd, was het nog altijd niet eender wat ik kocht (het incident rond “From the bottom of my heart” zou zich zelfs nog een jaar later voordoen) en zo was de B-kant “Don’t you fret” taboe. Daarom heb ik trouwens een “neutrale” hoes gekozen. Mijn eigen single zat gewoon in zo’n wit zakje, zonder enige foto of zelfs maar opschrift, dus dat kon ik sowieso niet afdrukken, maar op het internet vond ik merkwaardig genoeg alleen maar singles met andere B-kanten dan “Don’t you fret”. Vandaar dus… (Ik moet overigens toegeven dat dit verbod voortkwam uit het feit dat ik toen nog geen eigen platenspeler had en ik mijn muziek dus noodgedwongen wel in de “woonkamer” moest spelen. Niet zo heel lang daarna kreeg ik een eigen pick-up, die ik dus op mijn kamer kon spelen, wat een verbetering was, maar ook dat gaf soms aanleiding tot problemen omdat ik nu de neiging had mijn platen veel harder af te spelen. Op een bepaald moment gaf mijn pick-up zelfs eens de geest. Ik vreesde al dat ik wat overdreven had, maar uiteindelijk bleek het mijn vader te zijn die de elektriciteit had uitgeschakeld…)
Ronny De Schepper
dagelijks iets degelijks 