Barrie James Wilson (1947-1990)

Het is vandaag ook al dertig jaar geleden dat B.J.Wilson, vooral bekend als de drummer van Procol Harum, is overleden.

B.J.Wilson was naast Gary Brooker diegene die het langst bij Procol Harum heeft gespeeld, met name van 1967 tot 1977. Daarvóór maakte hij ook al deel uit van The Paramounts, de eerste groep van Brooker. Toch speelt hij niet op de grootste hit van de groep, uiteraard hebben we het hier over “A whiter shade of pale”. Daarvoor was immers een sessiedrummer ingehuurd, die normaal in de jazzwereld actief was, namelijk Bill Eyden. Hoe meer ik trouwens lees over het tot stand komen van die mijlpaal, hoe meer ik tot de overtuiging kom dat men wantrouwig stond tegenover Brookers revolutionaire ingreep in de popmuziek. Met andere woorden, Procol Harum was helemaal nog geen groep op het moment dat het nummer werd opgenomen. Die groep is er pas nadien gekomen, nadat bleek dat “Whiter shade” een fenomenaal succes was. Pas op dat moment riep Brooker zijn oude maatjes van The Paramounts, met name dus B.J.Wilson en ook gitarist Robin Trower, terug om op tour te gaan. Van de bezetting die was samengesteld om “Whiter shade” op te nemen, hield hij enkel orgelist Matthew Fisher over, wat uiteraard niet meer dan normaal was, aangezien die de sound van het nummer had bepaald. Meanwhile B.J.Wilson & Mick Grabham (another member of Procol Harum) were part of the band who recorded the music for the movie-version of the Rocky Horror Picture Show.
After Procol Harum disbanded in 1977, Wilson played on Frankie Miller’s Double Trouble album in 1978, and was a member of Joe Cocker’s touring band between 1979 and 1984. Let wel op: dat was dus nà de fameuze “Mad dogs and Englishmen”-tournee van Cocker. Maar paradoxaal genoeg speelt Wilson wél drums op het nummer dat Cocker’s doorbraak betekende in 1968: “With a little help from my friends”. Dat maakte de “misser” van “Whiter shade” toch een beetje goed.
B.J. also played on two tracks (“Lady Day” & “The Kids”) on Lou Reed’s 1973 album “Berlin”.
Wilson’s last recorded work was on the 1985 Gary Brooker solo album, Echoes in the Night, along with his former Procol Harum bandmates Keith Reid (*) and Matthew Fisher, on tracks “Ghost Train”, “The Long Goodbye” “Hear What You’re Saying” and “Mr. Blue Day”.
In 1987, Wilson collapsed after a drug overdose and was hospitalised for three years, remaining in a vegetative state. Brooker and Reid had reformed the band and hoped to aid his recovery by sending “him the demo tapes we were making with a horrible drum machine on it because he hated that sort of thing”. Unfortunately Wilson had suffered catastrophic damage which was never going to right itself. He of died of pneumonia in Eugene, Oregon, USA at the age of 43, leaving behind a wife, Susan and two daughters, Sarah and Nicola.

Ronny De Schepper

(*) Keith Reid was enkel tekstdichter. Hij maakte m.a.w. geen deel uit van de groep als het optredens betrof. Vandaar dat ik hem ook niet als “langste lid” (na Brooker) heb vermeld, omdat in mijn ogen een groepslid ook wel degelijk op de planken moet staan.