“I Hear a Symphony” is een hitsingle van de Amerikaanse meidengroep The Supremes. Het is afkomstig van het gelijknamige album. Het nummer stond in de VS twee weken op #1.
Het nummer is geschreven door Holland-Dozier-Holland. De single was de eerste na het uitbrengen van “Nothing But Heartaches“, die slechts de elfde plaats op de poplijst haalde. En dit na een reeks van vijf #1 hits achter elkaar. Na deze (wan)prestatie lag er flink wat druk op de schouders van het schrijverstrio, want de directeur van Motown, Berry Gordy, had in een brief, die heel het bedrijf rondging, gemeld dat er bij Motown alleen nog maar top 10 hits geproduceerd mochten worden en dat dit voor The Supremes zelfs alleen maar #1 hits mochten zijn, omdat zij de bestverkopende groep van het platenlabel waren.
Ondanks de grote druk lukte het H-D-H toch om er een #1 hit van te maken. De single bereikte de top van de poplijst op 14 november 1965, waar het twee weken bleef staan. In eerste instantie zou het nummer “Mother Dear” uitgebracht worden, maar het werd “I Hear a Symphony” om een nieuwe richting op te gaan met de groep, aldus Wikipedia.
En dat is nu precies de reden waarom ik wat op mijn honger blijf zitten. Ik dacht namelijk dat dit nummertje in al zijn simpliciteit toch een paar kenmerken van een klassieke symfonie in zich zou dragen. Maar wellicht verwar ik hier met een ander Motown-nummer “A lover’s concerto” dat twee maanden eerder werd uitgebracht in de versie van een andere meisjesgroep (The Toys), maar dat een jaar later ook door The Supremes werd opgenomen. “A lover’s concerto” is een (niet eens zo extreme) aanpassing van een compositie uit het Klavier-Büchlein van Johann Sebastian Bach, het notenboekje dat zijn vrouw Anna Magdalena bijhield en dat voor hun talrijke kroost was bestemd.
dagelijks iets degelijks 